Na het nooit meer te overtreffen If I Could Only Remember My Name uit 1971, dat absoluut behoort tot de kroonjuwelen van de popmuziek, luisterde ik nooit meer naar een soloplaat van David Crosby, tot in 2014 Croz verscheen. Croz was natuurlijk niet zo goed of invloedrijk als de inmiddels 45 jaar oude klassieker, maar liet wel horen dat David Crosby op zijn oude dag nog een plaat kon maken die er toe deed.
Ondanks zijn leeftijd (David Crosby werd de afgelopen zomer 75 jaar) en zijn niet altijd goede gezondheid, ligt er twee jaar na Croz al weer een nieuwe plaat van de veteraan in de winkel.
Op Lighthouse wordt de Amerikaan, die in 1963 zijn eerste muziek opnam, stevig bijgestaan door Michael League (bekend van de in de VS legendarische jam band Snarky Puppy), die de plaat produceerde en meeschreef aan het merendeel van de songs.
Michael League schaart If I Could Only Remember My Name onder zijn favoriete platen aller tijden en heeft samen met David Crosby een plaat gemaakt die absoluut is geïnspireerd door de klassieker uit 1971.
Lighthouse is een opvallend ingetogen plaat. In de meeste tracks wordt de stem van David Crosby voornamelijk begeleid door een akoestische gitaar (wel een met 12 snaren vermoed ik) en zijn er verder vooral smaakvolle accenten.
Dat is zeker niet zonder risico, want in vocaal opzicht is David Crosby natuurlijk niet meer zo indrukwekkend als in zijn beste jaren. Uiteindelijk pakt de keuze voor een opvallend ingetogen instrumentatie echter uitstekend uit. De stem van David Crosby klinkt misschien wat kwetsbaarder dan in zijn hoogtijdagen, maar is nog altijd een stem die een song naar een hoger plan kan tillen. Bovendien accentueert de instrumentatie nu de gebreken in de stem van de Amerikaan, waardoor deze gebreken zorgen voor emotie en intensiteit.
Heel af en toe grijpt David Crosby naar de harmonieën die hem ooit samen met Stephen Stills en Graham Nash (en later ook Neil Young) wereldberoemd maakte, maar meestal wordt gekozen voor eenvoud, al graaft de muziek wel wat dieper dan je op het eerste gehoor zult vermoeden.
De instrumentatie bevat volop jazzy accenten (waardoor Lighthouse mij meer dan eens doet denken aan de platen van Donald Fagen) en dat zijn accenten die prima passen bij de stem van David Crosby.
Ik vond Lighthouse zeker bij eerste beluistering geen makkelijke plaat, maar het is wel een plaat die groeit en aan die groei komt vooralsnog maar geen eind. Wederom een indrukwekkend statement van een muzikant op leeftijd dus. Erwin Zijleman
