Jim James, ook bekend als Yim Yames of als James Edward Olliges Jr., kennen we natuurlijk als zanger van My Morning Jacket en als lid van gelegenheidsbands als The New Basement Tapes en Monsters of Folk, maar sinds het bijna op therapeutische basis gemaakte Regions Of Light And Sound Of God, staat zijn naam ook op de kaart als soloartiest. Zijn solocarrière krijgt nu een vervolg met Eternally Even en wat is het een mooi en bijzonder vervolg geworden.
Op Eternally Even werkt Jim James nauw samen met Blake Mills en dat is de afgelopen twee jaar bijna een garantie voor een bijzondere plaat (Mills maakte in 2014 zelf een jaarlijstjes plaat en schitterde dit jaar onder andere op de prachtplaat van Cass McCombs).
Naast Blake Mills en Jim James schoven meerdere gastmuzikanten van naam en faam aan en met zijn allen zorgen ze voor een vol en opvallend bont geluid, dat meestal ver is verwijderd van de muziek die Jim James met My Morning Jacket maakt. Of fans van My Morning Jacket of liefhebbers van het soort muziek dat de band maakt blij gaan worden van Eternally Even durf ik dan ook te betwijfelen.
Jim James en zijn medemuzikanten maken op de nieuwe soloplaat van de muzikant uit Louisville, Kentucky, muziek die zich lastig laat omschrijven en die bestaat uit ingrediënten die niet heel vaak vermengd worden. Op Eternally Even staan invloeden uit de soul, jazz en psychedelica centraal, maar ook uitstapjes richting pop, elektronica, R&B en progrock (!) worden niet geschuwd.
Bij beluistering van de plaat heb ik soms associaties met What’s Going On van Marvin Gaye, maar Eternally Even sluit ook met enige regelmaat aan bij de hedendaagse elektronische muziek, of stiekem toch bij de muziek van de geweldige band die Jim James buiten zijn solo escapades aanvoert, al zingt Jim James op deze plaat flink anders dan we van hem gewend zijn en kiest hij vooral voor de lagere registers.
Eternally Even is een plaat die smeekt om onbevooroordeelde beluistering. Juist wanneer je het veelkleurige geluid op de plaat ondergaat en niet in een hokje probeert te duwen, komt de plaat tot leven en komen fraaie beelden aan de oppervlakte. In eerste instantie vond ik een aantal tracks te elektronisch en een aantal andere tracks wat te zweverig of trippy, maar wanneer je Eternally Even wat vaker hoort, komen de meeste songs op de plaat tot leven en dwingt Jim James bij mij vrijwel uitsluitend respect af.
Met zijn nieuwe soloplaat doet Jim James precies wat je zou moeten verwachten van een soloplaat. Hij kleurt continu buiten de lijntjes van de muziek van My Morning Jacket en slaat wegen in die je niet van hem zou verwachten. Het is absoluut even wennen, maar als je het juiste moment voor Eternally Even eenmaal hebt gevonden is het een bijzonder en meer dan eens bloedstollend mooie plaat, die steeds weer nieuwe, mooie en verrassende dingen laat horen. Erwin Zijleman
