Je zou maar de zus van Beyoncé zijn. Meer dan een plekje in de schaduw van deze wereldster zit er natuurlijk niet in en een eigen carrière in de muziek lijkt op voorhand een volstrekt kansloze missie. Solange (Knowles) is de jongere zus van Beyoncé en ze probeert inmiddels al een paar jaar om een eigen muzikale carrière van de grond te krijgen.
Dat leek tot dusver moedig maar dom, want de platen die Solange maakte trokken dankzij haar wereldberoemde zus natuurlijk wel enige aandacht, maar waren lang niet goed genoeg om de jongere Knowles telg op de kaart te zetten als een muzikant met bestaansrecht.
Dat Solange wel degelijk wat te bieden heeft laat ze horen met het onlangs verschenen A Seat At The Table. Sterker nog, met haar nieuwe plaat blijft Solange Knowles wat mij betreft haar oudere zus een paar stappen voor.
Net als Beyonce kreeg Solange de 70s soul met de paplepel ingegoten, maar ontwikkelde ze zelf een voorliefde voor R&B. Waar Beyonce deze R&B lardeert met heel veel pop, is de R&B van Solange doorspekt met invloeden uit de 70s soul en funk. Het levert een plaat op waarvan Prince daarboven heel enthousiast gaat worden, maar ook liefhebbers van vintage soul en moderne R&B komen met A Seat At The Table volop aan hun trekken.
Solange krijgt dit voor elkaar met een verrassend avontuurlijke plaat die hypermodern klinkt, maar ook meer dan eens raakvlakken met oude soulklassiekers laat horen (hier en daar hoor je flarden van What's Going On).
A Seat At The Table is hierdoor niet zo aanstekelijk en hitgevoelig als de platen van de beroemde zus van Solange, maar voor de liefhebber van avontuurlijke pop met invloeden uit de soul, funk en R&B valt er heel veel te genieten. De instrumentatie en productie van de plaat zijn fris en aangenaam, de songs van Solange zitten vol verrassende wendingen, haar teksten durven zich ook te spreken over de politieke thema’s en Solange is ook nog eens een prima zangeres met een flink bereik en gevoel voor doseren.
Ik ben zeker geen groot liefhebber van R&B, maar A Seat At The Table houdt me, net als de platen van Janelle Monáe, op het puntje van mijn stoel. De muziek van Solange is opvallend spannend. Steeds gebeuren er dingen die je niet verwacht. De ene keer zit dit in bijzondere ritmes, de andere keer in opstandige keyboards, dan weer in de fascinerende vocalen van Solange Knowles.
A Seat At The Table intrigeerde me direct bij eerste beluistering enorm, maar het is ook nog eens een plaat die beter en beter wordt. Waar ik de laatste van Beyoncé niet slecht maar ook niet bijzonder vind, is de nieuwe plaat van Solange er een die steeds meer respect afdwingt.
Verplichte kost voor liefhebbers van wat alternatievere R&B, maar ook muziekliefhebbers met een open mind kunnen wat mij betreft niet om deze plaat heen. Solange zal waarschijnlijk niet zomaar uit de schaduw van haar zus treden, maar in artistiek opzicht is ze haar met deze plaat al lang voorbij. Erwin Zijleman
