Carl Broemel verdiende zijn sporen in de popmuziek tot dusver voornamelijk als gitarist. De muzikant uit Indiana speelt met zijn gitaarspel een cruciale rol binnen het geluid van My Morning Jacket, maar was de afgelopen jaren ook een graag geziene gast in de studio. Omdat My Morning Jacket voorman Jim James na My Morning Jacket’s The Waterfall weer even tijd nam voor zijn solocarrière, kreeg ook Carl Broemel tijd voor een soloplaat (overigens al zijn derde).
4th Of July verscheen in de Verenigde Staten een paar maanden geleden al en dat is een logischere keuze dan een release in november. De soloplaat van Carl Broemel ademt immers de sfeer van een mooie zomeravond.
In de openingstrack hoor je niet alleen de vogeltjes fluiten, maar verrast Carl Broemel ook direct met dromerig en laid-back gitaarspel en al even dromerige en lome vocalen. Het levert een bijzonder sfeertje op, dat je aan de ene kant mee terug neemt naar de zomers van de grote singer-songwriters uit de jaren 70, maar aan de andere kant ook het zompige en broeierige heeft van de rootsmuziek uit het Zuiden van de Verenigde Staten.
4th Of July laat absoluut flarden Harry Nilsson en vooral Paul McCartney horen, maar Carl Broemel is ook niet bang voor een song van ruim tien minuten, waarin de gitaren af en toe flink los mogen gaan en er volop ruimte is voor experiment.
Carl Broemel verrast op 4th Of July zoals gezegd met aangename vocalen, die nog eens worden versterkt door de fraaie accenten van onder andere Neko Case en Laura Veirs, die iets terug doen voor het fraaie gitaarwerk van Carl Broemel op hun eigen platen. Het zijn vocalen die fraai kleuren bij de vaak zomers en zorgeloos klinkende instrumentatie.
Zeker wanneer de gitaren wat meer ruimte krijgen en Carl Broemel zich niet focust op het perfecte popliedje, heeft zijn muziek wat weg van de vroege platen van Daniel Lanois en de muziek van Robbie Robertson, maar ook wanneer de Amerikaan kiest voor mooie popliedjes graaft hij dieper dan op de meeste platen gebruikelijk is.
4th Of July staat vol muziek die aangenaam vermaakt, stevig intrigeert en inmiddels ook al een flinke tijd groeit, waardoor 4th Of July bij mij is uitgegroeid van een aangename plaat op de achtergrond tot één van de betere platen van het moment.
Het is niet eens zo makkelijk uit te leggen wat er zo goed is aan deze plaat, maar wanneer je hem voor de zoveelste keer beluistert, weer nieuwe dingen hoort en steeds meer verslaafd raakt aan het aangename geluid en het fantastische gitaarspel, weet je dat Carl Broemel een plaat heeft gemaakt die het verdient om gekoesterd te worden, al is het maar omdat 4th Of July in een week waarin de temperaturen onder nul zakken nog even de zomer in huis haalt. Erwin Zijleman
