Aan het begin van de zomer verscheen case/lang/veirs, waarop Neko Case, k.d. lang en Laura Veirs de krachten bundelen. Ondanks het feit dat ik de soloalbums van de drie zangeressen hoog heb zitten of zelfs koester (met name die van Laura Veirs zijn prachtig) heb ik de plaat van het drietal tot voor kort laten liggen.
Samenwerkingsprojecten als deze leveren immers maar zelden echt goede platen op en als 1+1+1 niet eens 3 is, hoeft het van mij niet.
De eerste recensies die ik las over de plaat leken mijn gelijk te bevestigen, maar tot mijn grote verrassing dook case/lang/veirs de afgelopen weken op in een aantal jaarlijstjes van naam en faam. Als vervolgens ook lezers van deze BLOG gaan wijzen op de plaat, is het de hoogste tijd om de plaat uit het plastic te halen.
Dat heb ik inmiddels gedaan, zodat ik weet dat 1+1+1 in het geval van Neko Case, k.d. lang en Laura Veirs minstens 3 is en misschien zelfs wel 4.
De combinatie van de stemmen van de drie is een bijzondere, want het zijn stemmen die nauwelijks op elkaar lijken en alle drie een bijzonder en zeer herkenbaar geluid hebben. De stemmen van de drie zangeressen blijken echter prachtig bij elkaar te passen, wat hier en daar bijzonder fraaie harmonieën oplevert.
Op case/lang/veirs gunnen Neko Case, k.d. lang en Laura Veirs elkaar echter vooral een persoonlijk plekje in de spotlights. In de meeste tracks neemt een van de drie het voortouw en beperken de andere twee zich tot backing vocals, die vaak herinneren aan koortjes die in de jaren 60 gebruikelijk waren.
Van de drie beschikt k.d. lang ongetwijfeld over het meeste talent, maar ik vind persoonlijk Neko Case het best uit de verf komen met haar emotievolle stem, terwijl Laura Veirs zich optrekt aan de twee betere zangeressen en wat mij betreft de beste songs schrijft.
Een nadeel van de invulling die is gekozen voor case/lang/veirs is dat de plaat geen eenheid is en meerdere kanten op schiet. Bij eerste beluistering hoorde ik toch vooral Neko Case, k.d. lang en Laura Veirs songs die door elkaar waren gehusseld, maar bij herhaalde beluistering viel veel meer op hoe de dames die tweede viool spelen bijdragen aan de songs, waardoor het uiteindelijk toch gezamenlijke songs worden.
Het zijn songs met drie verschillende kleuren, maar het zijn drie warme kleuren die goed bij elkaar passen en elkaar kunnen versterken. De zoals altijd trefzekere productie van Tucker Martine maakt het af.
case/lang/veirs is al met al een geslaagd samenwerkingsproject, dat doet uitzien naar nieuw solowerk van de drie, maar ondertussen de koude winterdagen verwarmt met gloedvolle songs met zeer aangename klanken en flink wat vocaal vuurwerk. Erwin Zijleman
