John Andrews is de toetsenist van de band Woods en de drummer van de band Quilt (die in 2014 het prachtige Held in Splendor uitbracht en vorig jaar een nieuwe plaat maakte die ik heel snel moet gaan beluisteren) en speelt ook nog geregeld mee met Kevin Morby.
De Amerikaanse muzikant heeft kennelijk nog wat tijd over naast zijn twee of drie banen, want met Bad Posture heeft hij een buitengewoon aangename soloplaat gemaakt.
Bad Posture is overigens niet het solodebuut van John Andrews, want twee jaar geleden maakte hij het eveneens goed ontvangen Bit By The Fang.
Ook op deze plaat liet de Amerikaan zich bijstaan door zijn gelegenheidsband The Yawns, die bestaat uit leden van de bands Mmoss en Soft Eyes. Voor Bad Posture trok de band zich terug in een oud huis in New Hampshire en ver van de bewoonde wereld werd in alle rust een bijzonder lekker klinkende plaat in elkaar gesleuteld.
De muziek van John Andrews en zijn band The Yawns combineert invloeden uit de folk, countryrock en psychedelica uit de jaren 60 en 70 met een vleugje lo-fi uit de jaren 90 en een beetje indie-rock uit het heden. Een flinke scheut uit de psychedelische catalogus van The Beatles voegt tenslotte nog onweerstaanbare melodieën toe aan de muziek van de Amerikanen.
Bad Posture klinkt heerlijk dromerig en soms een beetje freaky en is een heerlijke soundtrack voor lome ochtenden. John Andrews en zijn band benevelen de luisteraar met dromerige vocalen en lome en psychedelisch aandoende klanken, die je langzaam maar zeker meevoeren naar het koloniale huis in the middle of nowhere waar de plaat werd opgenomen.
Compleet wegdromen is er echter niet bij, want John Andrews & The Yawns doen meer dan bedwelmen met dromerige klanken. Hier en daar is ruimte voor korte jams die ook doen herinneren aan de jaren 60 en 70, maar John Andrews en zijn medemuzikanten voegen net zo makkelijk gruizige of stekelige gitaarloopjes uit de 90s lo-fi toe aan hun muziek.
Dromerige klanken staan echter centraal op Bad Posture en zijn verpakt in heerlijk tijdloze en vooral rootsy en psychedelische popsongs. Op de tweede soloplaat van John Andrews eren de Amerikaan en zijn gelegenheidsband de goed gevulde platenkast van hun ouders en voegen ze hun eigen muziek toe aan de zo uit het verleden weggelopen klanken.
Door de aangename en dromerige klanken overtuigt Bad Posture bijzonder makkelijk, maar hoe vaker je naar de plaat luistert, hoe meer je er van doordrongen raakt dat John Andrews en zijn band veel meer hebben gemaakt dan een aardig tussendoortje van een half uur.
Bad Posture vermaakt en benevelt, maar is ook een plaat vol onverwachte wendingen en minder voor de hand liggende invloeden, waardoor je constant heen en weer wordt geslingerd. Dit alles wel op een rustige en aangename manier, want ook als je alleen wilt wegdromen voldoet deze plaat meer dan uitstekend. Ik hoor er in Nederland helaas weinig over, maar dit is echt een hele goede plaat. Erwin Zijleman
Bad Posture van John Andrews is verkrijgbaar in de webshop van Konkurrent: https://www.konkurrent.nl/winkel/produkt/andrews_john_the_yawns_bad_posture_655035048918/.