Het zijn platen die inmiddels volkomen terecht zijn uitgegroeid tot klassiekers (en niet alleen binnen de postpunk) en die de lat ontzettend hoog hebben gelegd voor de band uit Londen.
Het heeft Wire er niet van weerhouden om stug door te gaan met het maken van platen en met name de laatste jaren levert dit weer uitstekende platen op.
Voorlopig hoogtepunt uit de tweede jeugd van Wire was tot voor kort de in 2015 verschenen titelloze plaat, maar ook het nu verschenen Silver/Lead is weer een verrassend sterke plaat van de Britten en wat mij betreft is het een plaat die beter is dan zijn voorganger (en ook beter is dan het vorig jaar verschenen mini-album Nocturnal Koreans).
Wire grijpt in haar muziek nog altijd terug op de hoogtijdagen van de eerste drie albums, maar de wilde haren is de band inmiddels wel wat kwijt. Wire klonk in haar eerste jaren vooral rauw en stekelig, maar laat op Silver/Lead een opvallend melodieus geluid horen.
Het is geluid waarin hier en daar flarden van de postpunk en de avant garde van weleer zijn te horen, maar pop en rock domineren op de nieuwe plaat van de Britten. Het is pop en rock die zich langzamer voortsleept dan we van de band gewend zijn en ook wat melancholischer klinkt dan de platen uit het verleden van de band.
Silver/Lead kabbelt misschien verrassend aangenaam voort, maar bij wat aandachtigere beluistering hoor je ook weer veel van het moois waarop de band inmiddels al zo lang het patent heeft.
Ook Silver/Lead valt weer op door fraaie gitaarminiaturen, afwisselend rauw en opvallend melodieus gitaarspel, uitermate subtiel drumwerk, bezwerende synths, volop uitstapjes buiten de gebaande paden, een prachtig opgebouwde spanning en de nooit verdwenen liefde voor minimalisme. Het geeft de aangenaam klinkende songs op de nieuwe plaat van Wire veel extra glans.
Ik ben nog nooit zo makkelijk verleid door de songs van Wire, maar het zit allemaal ook weer razendknap in elkaar. Silver/Lead voldoet daarom uitstekend op de achtergrond en is voer voor heerlijk luieren, maar het is ook een plaat die het verdient om volledig uitgeplozen te worden. In beide gevallen levert het een zeer bevredigende luisterervaring op.
Wire viert dit jaar haar veertigste verjaardag, maar maakt nog steeds muziek die er toe doet. De band uit Londen maakt bovendien nog steeds muziek die zich ontwikkelt en steeds weer weet te verrassen.
Silver/Lead is dankzij het zeer toegankelijke geluid een bijzonder aangename verrassing, al is het maar omdat de combinatie van dit soort lome en dromerige muziek en flink wat muzikaal avontuur een betrekkelijk zeldzame is.
Dat Wire bezig is met een buitengewoon sterke serie platen zal niemand de afgelopen jaren zijn ontgaan, maar dit schepje er bovenop had ik toch niet meer van de band verwacht. Knappe prestatie. Bijzonder knappe prestatie zelfs. Erwin Zijleman