Het Amerikaanse Paste Magazine publiceerde onlangs een lijstje met de twintig beste platen die 2017 tot dusver heeft opgeleverd.
Omdat 2017 pas net vier maanden oud is, vind ik het zelf nog veel te vroeg om de balans op te maken, maar de lijstjes van Paste leveren wel eens aardige tips op.
De eerste vond ik op nummer 18, want daar staat volgens Paste Swear I’m Good At This van Diet Cig.
De naam Diet Cig zei me werkelijk helemaal niets, maar wat word ik vrolijk van het debuut van het duo uit Hudson Valley, New York.
Alex Luciano en Noah Bowman liepen elkaar in 2014 tegen het lijf op de campus van de State University of New York en besloten samen muziek te gaan maken. Na twee jaar vooral op het podium te hebben gestaan werd Swear I’m Good At This opgenomen en wat is het een leuke en frisse plaat.
Alex Luciano (v) speelt op het debuut van Diet Cig gitaar en zingt, terwijl Noah Bowman (m) drumt. Het duo grossiert op haar debuut in even frisse als stekelige popliedjes. Diet Cig heeft een voorliefde voor gruizige gitaren en dromerige vrouwenvocalen; een sinds de opkomst van de shoegaze en de dreampop in de jaren 90 beproefde combinatie.
Swear I’m Good At This bevat twaalf bitterzoete popliedjes en heeft daar nog geen half uur voor nodig. Gitarist Alex Luciano strooit driftig met rauwe riffs met flink wat vervorming of juist voor subtiele akkoorden en Noah Bowman slaat de boel vervolgens vakkundig aan elkaar. Hier en daar wat synths en wat backing vocals maken het af.
Het klinkt allemaal bijzonder lekker, maar de meerwaarde zit in de stem van Alex Luciano. Het is een stem die in eerste instantie wat onvast klinkt, maar de expressieve voordracht van de Amerikaanse wint al snel aan kracht en geeft Swear I’m Good At This uiteindelijk een flinke zet in de rug.
Zeker wanneer de muziek van het duo lekker dromerig klinkt, hoor je op Swear I’m Good At This flink wat invloeden uit de dreampop, maar Diet Cig kan ook heel stevig uitpakken. In tekstueel opzicht staat het met vallen en opstaan opgroeien centraal en komt Alex Luciano zowel gevoelig als geestig uit de hoek en spuwt ze af en toe teksten uit die in de conservatieve Verenigde Staten wel eens voor rode oortjes zullen zorgen.
Diet Cig doet op Swear I’m Good At This niet aan muzikale hoogstandjes en maakt muziek die af en toe flink rammelt. Het is de charme van een plaat die vervolgens wel uitblinkt met buitengewoon aanstekelijke en verslavende popliedjes.
Het debuut van Diet Cig is na 28 minuten al weer voorbij, maar heeft op mij inmiddels een onuitwisbare indruk gemaakt. Zo op zijn tijd koester ik dit soort plaatjes en beter dan deze heb ik ze al tijden niet meer gehoord. Erwin Zijleman