In deze platenzaken puilden de bakken uit met obscuur vinyl uit vervlogen tijden, maar was het nieuwe jonge Franse talent helaas nauwelijks vertegenwoordigd.
Ik kwam daarom vooral thuis met stokoude platen, maar natuurlijk is Frankrijk ook nog altijd een kweekvijver voor geweldige jonge (vrouwelijke) singer-songwriters.
Hiervoor moet je kennelijk niet in de hippe platenzaken van Parijs zijn, maar wel bij de Nederlandse BLOG Het Chanson Offensief (http://chansonoffensief.nl). Deze BLOG kwam eerder deze week met een flink aantal geweldige tips op de proppen en ik weet nu al dat deze de maand november voor mij gaan inkleuren met de klanken die ik in Parijs niet direct tegen kwam.
Mijn eerste liefde uit het lijstje van het Chanson Offensief is Pomme. Pomme is een pas 21 jaar oude singer-songwriter uit Parijs, die met À Peu Près een razend knap debuut heeft afgeleverd.
Pomme is misschien pas 21, maar ze bulkt van het talent. De singer-songwriter uit Parijs kan uit de voeten met een heel arsenaal aan instrumenten, is voorzien van een bijzonder aangenaam, veelzijdig en expressief stemgeluid, schrijft songs die alle kanten op schieten en heeft tenslotte een muzikale bagage die je niet verwacht bij iemand van haar leeftijd.
À Peu Près bevat 13 voornamelijk Franstalige songs (slechts in één song kiest Pomme voor het Engels) en ze zijn allemaal even mooi. Het zijn songs waarin Pomme laat horen dat ze de Britse en Amerikaanse folk uit de jaren 70 kent, maar de Parijse muzikante kent ook de muzikale tradities van haar vaderland in het algemeen en het Franse chanson in het bijzonder. Hiernaast is Pomme een kind van deze tijd en kan ze genadeloos verleiden met Franse zuchtmeisjespop of met de zomerhit waar je in november zo intens naar verlangt.
À Peu Près is heel af en toe zwoel en lichtvoetig, maar op het grootste deel van haar debuut laat Pomme een enorme diepgang horen en overtuigt ze met songs die nog heel lang door groeien en nieuwe dingen laten horen.
À Peu Près is voorzien van een opvallend stemmige en subtiele instrumentatie vol mooie accenten. Het klinkt allemaal wat melancholischer dan je van een muzikante van de leeftijd van Pomme zou verwachten, maar het geeft de songs van de Française ook een bijzondere sfeer en lading. Die krijgt nog wat extra kracht door de mooie stem van Pomme, die rijker en volwassener klinkt dan die van gemiddelde 21 jarige en de songs op À Peu Près voorziet van veel gevoel en intensiteit.
Pomme is naar verluid groot geworden met de muziek van Joni Mitchell en dat hoor je af en toe nadrukkelijk op À Peu Près, maar het debuut van Pomme staat ook met minstens één been in het heden en wisselt duidelijke invloeden uit het verleden af met fris klinkende en sprankelende songs. Veel songs zijn behoorlijk ingetogen, maar Pomme heeft soms ook een meer theatrale kant, maar slaat gelukkig nergens door richting bombast.
Door de teksten in het Frans zal À Peu Près van Pomme voor de gemiddelde Nederlandse muziekliefhebber waarschijnlijk een wat hogere drempel opwerpen dan de gemiddelde Engelstalige singer-songwriter plaat, maar zet je over eventuele barrières heen en je hoort een plaat van hoog niveau vol prachtsongs.
Ik heb zelf een zwak voor de verleidelijke Franse popmuziek, maar de knappe muziek van Pomme doet veel meer dan verleiden met zoete klanken en blijft maar verbazen en verrassen. Pomme staat in Frankrijk bekend als een grote belofte en een al even groot talent en laat op À Peu Près horen dat dit volkomen terecht is. À Peu Près van Pomme is een plaat om direct te koesteren en uiteindelijk intens van te houden. Erwin Zijleman