Deze Michelle Zauner, die Zuid Koreaanse roots heeft, komt niet helemaal uit de lucht vallen. Ze timmerde in kleine kring aan de weg met haar band Little Big League en bracht als Japanese Breakfast al een aantal cassettes (!) uit, voor ze vorig jaar debuteerde met Psychopomp, waarop Michelle Zauner de dood van haar moeder probeerde te verwerken.
Het eerder dit jaar verschenen Soft Sounds From Another Planet had ik al wel eens beluisterd, maar bij vluchtige beluistering maakte het album op mij zeker geen onuitwisbare indruk. Omdat ik de plaat nu zie opduiken in enkele aansprekende jaarlijstjes, heb ik de plaat echter een nieuwe kans gegeven en wat eerder dit jaar niet gebeurde, gebeurt nu wel. Ik ben onder de indruk van de muziek van de Amerikaanse muzikante.
Japanese Breakfast maakt op Soft Sounds From Another Planet muziek die zich heeft laten inspireren door het universum, wat dromerige en ruimtelijke klanken oplevert. Het zijn klanken die prachtig passen bij het warme en verleidelijke stemgeluid van Michelle Zauner, dat de muziek op Soft Sounds From Another Planet nog net wat lomer en dromeriger maakt.
Toch is de muziek van Japanese Breakfast niet altijd muziek om bij weg te dromen. De plaat citeert hier en daar uit de archieven van de dreampop en is ook zeker niet vies van psychedelica, maar de songs van Michelle Zauner hebben zo nu en dan ook een gruizige of tegendraadse kant. Deze komt naar voren in voorzichtig opgebouwde gitaarmuren of in tegen de stroom in draaiende gitaarlijnen, die de muziek van Japanese Breakfast voorzien van net wat meer avontuur dan de gemiddelde indie-pop plaat.
Qua invloeden blijft het zeker niet bij dreampop, psychedelica en wat shoegaze, want Michelle Zauner gaat op Soft Sounds From Another Planet ook aan de haal met indie-rock, synthpop, 80s pop en pure pop van dit moment, waardoor haar muziek uiteindelijk lastig in een hokje is te duwen en zich ook niet makkelijk laat vergelijken met die van anderen. Wanneer ik dat probeer liggen namen als Jay Som, Soccer Mommy en Frankie Cosmos het meest voor de hand.
De muziek van Japanese Breakfast ging bij mij een aantal maanden geleden makkelijk het ene oor in en het andere oor weer uit en dat verbaast me eerlijk gezegd niet. Japanese Breakfast maakt op Soft Sounds From Another Planet popliedjes die makkelijk vervliegen en die bovendien niet altijd direct hun schoonheid prijs geven. Wanneer ik de plaat op de achtergrond laat voortkabbelen blijft er nog steeds maar weinig hangen, maar wanneer ik de muziek van Michelle Zauner met flink volume of met de koptelefoon beluister dringen de songs op Soft Sounds From Another Planet zich stuk voor stuk genadeloos op.
Japanese Breakfast gaat op eigenzinnige wijze aan de haal met uiteenlopende invloeden en springt hierbij van de hak op de tak. Het ene moment zit je midden in de dreampop, het volgende moment opeens in de beste jaren van Roxy Music, om de organische klanken vervolgens weer direct te verruilen voor kille elektronica of juist voor nog meer warmte. Van zoveel variatie moet je houden, maar als je er van houdt is de muziek van Michelle Zauner muziek vol mooie verrassingen. Soft Sounds From Another Planet springt even kris kras door het verleden, waarbij ook nog een vleugje Phil Spector opduikt, maar schiet vervolgens op intrigerende wijze en vol vertrouwen de toekomst in.
Hoe vaker je de popliedjes van Japanese Breakfast hoort hoe zoeter en onweerstaanbaarder ze worden. Waar de groei van Soft Sounds From Another Planet durf ik momenteel nog niet te voorspellen, maar dat de plaat ver gaat reiken is wat mij betreft zeker. Erwin Zijleman
Soft Sounds From Another Planet van Japanese Breakfast is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://michellezauner.bandcamp.com/album/soft-sounds-from-another-planet.