Synthpop is normaal gesproken geen genre waar ik heel warm voor loop, maar de elektronische popliedjes van Chvrches kon ik op een of andere manier zeer waarderen.
De geweldige vocalen van Lauren Mayberry speelden hierbij een grote rol en deze vocalen tillen ook de derde plaat van Chvrches boven het maaiveld uit.
Vergeleken met de vorige twee platen lijkt de band uit Glasgow op Love Is Dead wat opgeschoven richting pop en electropop, maar wanneer je wat beter luistert hoor je ook dit keer flink wat invloeden uit de synthpop en bovendien meer avontuur dan bij eerste of vluchtige beluistering opvalt.
Sterkste wapen van de band is ook dit keer zangeres Lauren Mayberry, die de concurrentie met menig popprinses makkelijk aan kan en ook dit keer indruk maakt met haar vocalen. Ook met de songs van Chvrches is dit keer helemaal niets mis. Love Is Dead staat vol met buitengewoon aanstekelijke popliedjes, die je na één keer horen voorgoed hebt opgeslagen in het geheugen. Een zwak voor pure pop is dit keer wel een voorwaarde om te kunnen genieten van de muziek van Chvrches, maar daar beschik ik absoluut over.
Nadat ik eenmaal was verleid door de goede popsongs en door de heerlijke stem van Lauren Mayberry, ben ik wat beter naar de muziek gaan luisteren en die steekt wederom knap in elkaar. Chvrches kiest op Love Is Dead voor een groots en meeslepend geluid, maar het is een geluid dat niet alleen makkelijk verleidt, maar dat ook opvalt door uitstapjes buiten de gebaande paden. Het zijn deze uitstapjes die de muziek van Chvrches interessant maken en er voor zorgen dat de Schotten veel interessanter klinken dan de meeste van hun soortgenoten.
De band uit Glasgow produceerde haar eerste twee albums zelf, maar liet zich dit keer adviseren door synthpop pionier Dave Stewart (Eurythmics) en huurde de gerenommeerde Greg Kurstin, die op zijn zeer imponerende cv moeiteloos schakelt tussen hitgevoelige pop en indie-rock, in als producer.
In eerste instantie vond ik de productie van Greg Kurstin wel erg vol en overweldigend, maar zeker wanneer je Love Is Dead van Chvrches met de koptelefoon beluistert, hoor je uit hoeveel lagen het geluid van Chvrches bestaat en hoeveel diepte er in zit. Dat hoor je vooral in de zich net wat langzamer voortslepende songs vol dynamiek, maar ook de electropop stampers op de plaat hebben meer te bieden dan bij vluchtige beluistering het geval blijkt.
Je moet zoals gezegd vatbaar zijn voor de toegankelijke pop op de nieuwe plaat van Chvrches, maar als je dit bent wordt Love Is Dead steeds aanstekelijker en verslavender. De route richting pop was op voorhand misschien niet de gewenste route die ik voor me zag voor Chvrches, maar na een paar keer horen ben ik om en geniet ik steeds meer van het bijzondere feestje dat de Schotten op hun nieuwe plaat bouwen. Erwin Zijleman