Ze maakte even deel uit van de eveneens vanuit Parijs opererende band Melody's Echo Chamber (die binnenkort met een fantastische nieuwe plaat gaat komen), maar formeerde een paar jaar geleden haar eigen band, Halo Maud. Het debuut van de band is inmiddels verschenen en is een bijzondere plaat.
Op Je Suis Une Île verwerkt de band uit Parijs zeer uiteenlopende invloeden. Halo Maud verwerkt lichtvoetige invloeden uit de Franse popmuziek, maar laat op haar debuut ook invloeden uit de dreampop, de psychedelische popmuziek en zelfs een vleugje progrock horen. Het geluid van de band is soms aanstekelijk, maar steekt hier en daar ook complex in elkaar, wat van beluistering van Je Suis Une Île een bijzondere ervaring maakt.
Ook de stem van Maud Nadal laat zich niet zo makkelijk in een hokje duwen. De Française kan net zo verleidelijk klinken als de zuchtmeisjes uit haar vaderland, maar kan ook klinken als een Scandinavische ijsprinses, met Björk als meest extreme vergelijkingsmateriaal.
De stem van Maud Nadal moet voor de meeste verleiding zorgen, maar ik ben toch het meest onder de indruk van het fascinerende klankentapijt dat Halo Maud, met hulp van flink wat gerenommeerde Franse gastmuzikanten, in elkaar heeft geflanst.
Het is een geluid dat begint bij de psychedelische popmuziek uit de jaren 60 en dat via de progrock uit de jaren 70 en de synthpop uit de jaren 80 bij de dreampop uit de jaren 90 terecht komt. De bonte mix van invloeden wordt vervolgens het heden in geslingerd door het sausje Franse pop dat Halo Maud over haar complexe muziek heeft uitgestrooid.
Ook dit Franse sausje is overigens een culinair hoogstandje, want waar Halo Maud het ene moment in een Franse filmsoundtrack uit de vroege jaren 70 lijkt beland, is het het volgende moment onderdeel van de hedendaagse elektropop.
De band uit Parijs verrast niet alleen met een bijzondere mix van invloeden, maar slaagt er ook in om experiment en aanstekelijke melodieën met elkaar te verbinden, waardoor Je Suis Une Île heerlijk klinkt, maar ook spannend genoeg is om je van de eerste tot en met de laatste noot geboeid te houden.
Halo Maud doet zeker denken aan het al eerder genoemde Melody's Echo Chamber, maar de muziek van de band heeft ook wat van een band als Stereolab. Ondertussen hoor ik ook nog wat van Beach House, iets van Portishead of zelfs iets van Pink Floyd, maar door de Franstalige teksten en het Parijse avontuur dat is toegevoegd aan de muziek van Halo Maud, snijden de meeste vergelijkingen uiteindelijk geen hout.
Bij eerste beluistering is Je Suis Une Île een nogal eclectische en overweldigende plaat, maar als alles op zijn plek is gevallen groeit de plaat uit tot een buitengewoon fascinerende en fraaie luistertrip. Erwin Zijleman