Tussen 1992 en 1997 maakte Stephen Malkmus met zijn band Pavement vijf zeer memorabele platen. Het is misschien een bescheiden aantal, maar de invloed van de platen van de pioniers van de lo-fi is tot op de dag van vandaag groot.
Stephen Malkmus maakt vanaf 2001 platen onder zijn eigen naam en het deze week verschenen Sparkle Hard is al weer de vijfde waarop ook de naam van zijn band The Jicks op de cover staat vermeld.
Stephen Malkus & The Jicks evenaren hiermee de productie van Pavement en overtreffen die productie wanneer we de twee platen die Stephen Malkmus zonder The Jicks maakte (in ieder geval op de cover) er bij op tellen.
Het debuut van Stephen Malkmus & The Jicks, het in 2003 verschenen Pig Lib, kon nog niet tippen aan het memorabele en invloedrijke oeuvre van Pavement, maar de afgelopen jaren verkeren Stephen Malkmus en zijn band in een uitstekende vorm. Ook Sparkle Hard is weer een geweldige plaat, die ik na een paar keer horen koester.
Stephen Malkmus & The Jicks doen ook op hun vijfde plaat weer deels wat je van de band verwacht, maar er is ook altijd ruimte voor vernieuwing. Sparkle Hard bevat een aantal tracks die putten uit de rijke erfenis van Pavement, maar Stephen Malkmus en zijn band slaan ook meerdere nieuwe wegen in.
Zo flirten de Amerikanen meerdere keren met invloeden uit de countryrock, waarbij de naam van Neil Young meerdere keren opduikt. Het geldt voor een aantal van de meer ingetogen songs op de plaat, maar het geldt opvallend genoeg ook voor een aantal songs waarin het gitaargeweld mag aanzwellen.
Net als Pavement hebben Stephen Malkmus & The Jicks ook nog altijd het patent op rammelende maar ook volstrekt onweerstaanbare pop en rocksongs. Sparkle Hard slingert je, nog meer dan de vorige platen van de band, heen en weer tussen een aantal decennia popmuziek, maar bevat ook altijd het zo herkenbare stempel van Stephen Malkmus.
Beluistering van Sparkle Hard is een bijzonder aangename ervaring, maar waar de songs van de Amerikanen het ene moment verleiden, kunnen ze het volgende moment ruw tegen de haren instrijken, waardoor de nieuwe plaat van Stephen Malkmus en zijn band niet alleen aangenaam maar ook intrigerend is.
Ik grijp de afgelopen jaren nog vaak naar de platen van Pavement, maar concludeerde de afgelopen jaren ook al meerdere keren dat de platen van Stephen Malkmus akelig dicht in de buurt komen van de ruwe diamanten van Pavement. Het geldt zeker voor Sparkle Hard dat laat horen dat Stephen Malkmus nog steeds kan pieken als in zijn beste dagen. Bij achteloze beluistering is Sparkle Hard al een verzameling geweldige popsongs, maar duik wat dieper in deze plaat en alles komt echt tot bloei. Erwin Zijleman