House Of Cosy Cushions maakte op mij een onuitwisbare indruk met de platen Haunt Me Sweetly uit 2012 en Spell uit 2014. De platen van de band rond de Nederlandse muzikant en kunstenaar Richard Bolhuis deden dit met muziek die zich op geen enkele manier in een hokje liet duwen en ook lang niet altijd houvast bood.
De deels Nederlandse en deels Ierse band bracht haar meest recente project, Underground Bliss, al naar het podium en wist hier muziek en kunst op even fraaie als fascinerende wijze te combineren. Het fraai verpakte vinyl heb ik inmiddels al een maand of twee in huis en eindelijk kan ik iets opschrijven over de nieuwe plaat van House Of Cosy Cushions.
Het is goed dat ik de tijd heb kunnen nemen voor de plaat, want Bliss is, net als zijn voorgangers, een plaat die zijn geheimen maar spaarzaam prijs geeft. De vorige platen van de band waren niet of nauwelijks te vergelijken met de muziek van anderen, maar uiteindelijk kwam ik tot het rijtje Pink Floyd (in haar psychedelische beginjaren), Sparklehorse, Low, Genesis (Peter Gabriel periode) en David Sylvian. Op Underground Bliss hoor ik af en toe nog steeds wel wat van de meest experimentele psychedelische muziek die Pink Floyd aan het eind van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 maakte, maar alle andere vergelijkingen zijn niet meer relevant.
Op Underground Bliss intrigeert House Of Cosy Cushions met bijzondere soundscapes. Het zijn soundscapes die donker en soms zelfs wat dreigend klinken, maar die ook zomaar kunnen omslaan in bezwerende klanken van een bijzondere schoonheid. Het combineert vast prachtig met het kunstwerk dat zich ontvouwt tijdens de optredens van de band, maar de plaat is minstens even mooi en bijzonder wanneer je zelf beelden mag bedenken bij de bijzondere klanken van de Iers-Nederlandse band.
Net als de vorige platen van House Of Cosy Cushions komt de muziek van de band het best tot zijn recht wanneer je de plaat met wat hoger volume of met de koptelefoon beluistert. Zeker bij volledige aandacht hoor je hoe mooi de tracks op de plaat zich ontwikkelen en zonder woorden een verhaal vertellen.
Underground Bliss is wat minder toegankelijk dan zijn twee voorgangers, maar het is zeker geen ontoegankelijke plaat. Het is bijzonder hoe betoverende of zelfs lieflijke klanken kunnen transformeren in donkere en dreigende klanken en het is al even bijzonder hoe de plaat de aandacht moeiteloos vast houdt; ook wanneer House Of Cosy Cushions zich een tijd lang beperkt tot repeterende patronen en voorzichtig over waaiende geluidswolken. Experimentele klanken kunnen zomaar omslaan in een track met een bijna aanstekelijk ritme of met een fraai gitaarloopje, waardoor je 36 minuten bij de les moet blijven om maar niets te missen van al het moois dat voorbij komt.
Underground Bliss van House Of Cosy Cushions zal vooral in het hokje avant garde worden geduwd, maar de bijzondere soundscapes van de band passen wat mij betreft ook prima in het hokje psychedelica. De nieuwe plaat van het project van Richard Bolhuis is echter vooral een plaat die zich continu probeert te ontworstelen aan hokjes en daar glansrijk in slaagt.
Makkelijk is het allemaal niet, maar hoe meer energie je in deze bijzondere plaat steekt hoe meer schoonheid en avontuur je terug krijgt. Laat je ook meevoeren door de bijzondere klanken van deze unieke band en kom vanzelf op plaatsen waar je nog nooit bent geweest, maar nog regelmatig wilt terugkeren. Erwin Zijleman
De digitale versie van Underground Bliss van House Of Cosy Cushions is verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band. Hier zie je ook hoe je de cd of het vinyl (aanrader!) kunt bemachtigen: https://houseofcosycushions.bandcamp.com/album/underground-bliss-2.