De vier vrouwen die hun vorige thuisbasis Seattle, Washington, onlangs verruilden voor de Californische zon in Los Angeles, combineren op hun derde plaat (de vorige twee zijn me eerlijk gezegd ontgaan) invloeden uit de garagerock, psychedelische rock, Westcoast pop en dreampop en overgieten dit vervolgens met een heerlijke dosis Surf.
Ik heb toch ook nog maar even naar de vorige platen van de band geluisterd en die klinken wat rauwer en gruiziger. Absoluut het beluisteren waard, maar ik geef de voorkeur aan de nieuwe plaat, die de zomer onmiddellijk in huis haalt.
Het is bijzonder hoe La Luz muziek kan maken die enkele decennia oud lijkt, maar waarin toch ook op subtiele wijze invloeden zijn verwerkt uit genres die in de jaren 60 nog lang niet bedacht waren. De recentere invloeden komen vooral uit de dreampop, maar bij beluistering van Floating Features word je toch vooral het California uit de jaren 60 ingesleurd.
Het Amerikaanse viertal kan hierbij verleiden met bedwelmende klanken en bijna hypnotiserende koortjes, maar La Luz kiest hier en daar ook voor een wat steviger geluid, waarbij opvalt dat de vier vrouwen van de band geweldig kunnen spelen. Floating Features valt hiernaast op door een geweldige productie die van de hand van Black Keys voorman Dan Auerbach blijkt te zijn.
Auerbach heeft de retro elementen in de muziek van La Luz wat versterkt en heeft de band gestimuleerd om in muzikaal opzicht los te gaan. De gitaren mogen heerlijk rammelen en scheuren, de ritmesectie strooit met stuwende ritmes en tussen alle lagen door zeurt ook nog eens een heerlijk orgeltje. Vooral het gitaarwerk op de plaat is fantastisch, zeker wanneer flink wat invloeden uit de 60s Surfrock van stal worden gehaald.
La Luz kan er stevig tegenaan gaan, maar kan ook zwoel klinken, waarbij het klinkt als een cocktail met gelijke delen Mazzy Star en The Mamas & The Papas. In muzikaal opzicht valt er al veel te genieten, maar bij beluistering van Floating Features viel ik vooral als een blok voor de heerlijke zang en de onweerstaanbare koortjes.
En zo blijft La Luz je maar heen en weer slingeren tussen gemoedstoestanden en popmuziek van alle tijden. Het is muziek die niet zou misstaan in een documentaire over de ‘Summer of Love’, maar je ziet de vier dames ook zomaar opduiken in een David Lynch film of in een serie als Fargo of True Detective, zeker als ze zo weglopen van de bijzondere cover van de plaat.
Floating Features is een plaat die je makkelijk van je sokken blaast of in dromenland brengt, maar het is ook nog eens een plaat die in rap tempo beter wordt. Voor mij een enorme verrassing. Erwin Zijleman
Ook voor Floating Features van La Luz kun je terecht op bandcamp: https://laluz.bandcamp.com/album/floating-features.