De jonge singer-songwriter uit New York verraste op deze EP (haar vierde weet ik inmiddels) met een aantal songs vol invloeden uit de stokoude folk zoals die in de Appalachen werd gemaakt, maar ook een aantal songs die deze oude folk verrijkten met veel modernere invloeden.
Het is een lijn die de singer-songwriter uit The Big Apple doortrekt op haar volwaardige debuut Old Rockhounds Never Die.
Ook op haar debuut album laat Odetta Hartman zich nadrukkelijk beïnvloeden door de Appalachen folk uit de 19e en 20e eeuw. De songs die genoeg hebben aan een akoestische gitaar of banjo en eenvoudig opgenomen vocalen lijken wel opnamen uit het archief van de musicoloog Alan Lomax, die de geschiedenis van de Amerikaanse folk prachtig heeft gedocumenteerd, maar nog meer dan op 222 kan de muziek van Odetta Hartman op Old Rockhounds Never Die razendsnel een andere kant op schieten.
Door het toevoegen van strijkers, elektronica of gepassioneerd klinkende zang, verruil je de serene rust van de Appalachen in de 19e of 20e eeuw in één klap voor het hectische New York in de 21e eeuw. Als je de uitersten op Old Rockhounds Never Die naast elkaar legt, is het moeilijk te geloven dat ze van dezelfde plaat komen, maar wanneer Odetta Hartman in de bijzondere songs op haar debuut van de hak op de tak springt, heb je geen moment het idee dat er iets niet klopt.
Stokoude folk smelt naadloos samen met invloeden uit de psychedelica, pop of zelfs trip-hop en avant garde, banjo en akoestische gitaar worden fraai afgewisseld met elektronica en strijkers en de zang van Odetta Hartman kan nog veel meer kanten op dan de songs of de instrumentatie.
Odetta Hartman loopt met Old Rockhounds Never Die het risico dat zowel de liefhebbers van traditionele folk als de liefhebbers van avontuurlijk pop afhaken vanwege een gebrek aan houvast, maar er zal ook een groep muziekliefhebbers zijn die zich wel laat betoveren door de avontuurlijke muziek van de singer-songwriter uit New York. Ik hoor absoluut bij deze laatste groep.
Muziek die zich alleen laat inspireren door folk uit de Appalachen ben ik meestal snel zat en hetzelfde geldt voor muziek die tegen de avant garde aan schuurt. Odetta Hartman weet het beste uit beide werelden te verenigen door muziek die met één been in het verleden staat, met het andere been nadrukkelijk in het heden of zelfs de toekomst te zetten.
Luister onbevangen naar Old Rockhounds Never Die en je hoort een plaat die bijna tegenstrijdige invloeden heeft gecombineerd in songs die hun gelijke niet kennen. Het zijn songs die, zeker in eerste instantie, flink tegen de haren in strijken, maar het zijn ook songs die steeds weer nieuwe dingen laten horen. Het zijn bovendien songs waarin steeds meer op zijn plek valt, waardoor je steeds meer respect krijgt voor de muzikale kwaliteiten van de jonge Amerikaanse singer-songwriter.
Heel veel aandacht krijgt de plaat tot dusver niet, maar iedereen die een plaat vol lef en avontuur wil horen en zowel oude folk als gloedvolle pop kan waarderen, haalt met Old Rockhounds Never Die van Odetta Hartman iets bijzonders in huis. Erwin Zijleman
De muziek van Odetta Hartman is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://odettahartman.bandcamp.com/album/old-rockhounds-never-die.