Wherever I Go van Frankie Davies klinkt op het eerste gehoor als een typische exponent van de Nashville countrypop, maar het klinkt uiteindelijk toch net wat minder braaf, wat traditioneler en tegelijkertijd wat lichtvoetiger. Frankie Davies komt dan ook niet uit Nashville, maar van het Britse eiland Jersey, waar de liefde voor de traditionele Amerikaanse countrymuziek kennelijk ook intens kan zijn. Frankie Davies kleurt veel binnen de lijntjes, maar als ze er buiten kleurt hoor ik de belofte (en een vleugje Jewel in haar jonge jaren).
Wherever I Go staat vol met lekker in het gehoor liggende en over het algemeen lichtvoetige countrypopliedjes, maar Frankie Davies heeft ook respect voor de tradities van de traditionele countrymuziek en durft hier en daar buiten de lijntjes te kleuren, bijvoorbeeld door te kiezen voor een net wat stevigere song of juist een meer ingetogen song of een song met net meer dan een randje pop. Verder is de jonge zangeres natuurlijk voorzien van een stem die gemaakt lijkt voor dit genre en beschikt ze over de looks om ook in commercieel opzicht interessant te zijn.
Het is overigens maar goed dat ik niet kon wedden op de thuisbasis van Frankie Davies, want de jonge singer-songwriter is afkomstig van het Britse eiland Jersey, op een Britse website fraai omschreven als “think Hawaii with clotted cream and delicious potatoes”. Het is een thuisbasis die we direct weer kunnen vergeten, want de muziek van Frankie Davies ademt Amerikaanse countrymuziek.
De Britse singer-songwriter sluit hiermee zowel aan op de Nashville countrypop van het moment als op de country uit vervlogen tijden. Als ik zoek naar vergelijkingsmateriaal hoor ik wat van Jewel, wat van Ashley Monroe en in de stevigere tracks iets van Miranda Lambert, maar Frankie Davies heeft ook een herkenbaar eigen geluid.
Het is een geluid dat fraai is ingekleurd door een stel prima muzikanten, die precies weten hoe Amerikaanse countrymuziek in 2018 moet klinken. Ze voegen vervolgens wel wat eigen accenten toe aan het geluid van Frankie Davies, bijvoorbeeld door gitaarlijnen te stapelen of de pedal steel net wat eenzamer te laten huilen.
Het kleurt allemaal bijzonder fraai bij de stem van Frankie Davies, die net als haar muziek is geworteld in de Amerikaanse countrymuziek. Je kunt goed horen dat Frankie Davies in haar jeugd vooral luisterde naar Amerikaanse countrymuziek en niet naar Britse pop, want Wherever I Go klinkt geen moment Brits.
Frankie Davies heeft natuurlijk de pech dat jonge vrouwelijke singer-songwriters momenteel niet aan te slepen zijn in de Nashville countrypop, waardoor de concurrentie moordend is, maar op een of andere manier bevalt Wherever I Go me net wat beter dan de platen van de meeste soortgenoten van Frankie Davis. Ze zingt net wat beter, klinkt in muzikaal opzicht wat minder braaf, durft gas terug te nemen of gas te geven en de songs liggen erg lekker in het gehoor. Kortom, ik hoor wel flink wat belofte op deze plaat. Ik benieuwd of Frankie Davies deze belofte waar gaat maken. Erwin Zijleman
Wherever I Go van Frankie Davies is verkrijgbaar via haar eigen webshop: https://www.frankiedavies.co.uk/merch/.