Het solowerk van Dinosaur Jr. gitarist J Mascis werd in eerste instantie niet zo heel serieus genomen, maar zijn laatste twee soloplaten waren verrassend goed. Elastic Days is nog veel beter. J Mascis is gegroeid als songwriter en zanger en verrast op zijn nieuwe plaat met melodieuze songs waarin zonnestralen en donkere wolken prachtig samen gaan. Het zijn songs die het oor strelen en naar nog wat grotere hoogten worden getild door de prachtige gitaarsolo’s van de Amerikaanse gitarist. Direct een hele aangename plaat, maar luister wat vaker en wat beter en het wordt duidelijk dat J Mascis een topplaat heeft afgeleverd.
De soloplaten van de Amerikaanse gitarist waren in eerste instantie niet zo gek interessant, maar Several Shades Of Why uit 2011 en Tied To A Star uit 2014 vond ik prima platen.
Een ieder die het solowerk van J Mascis niet kent zal waarschijnlijk gruizige songs en hoge gitaarmuren verwachten, maar net als zijn twee voorgangers is het deze week verschenen Elastic Days een behoorlijk ingetogen plaat. J Mascis grijpt vooral naar zijn akoestische gitaar voor de basis van de songs, maar ook als hij kiest voor de elektrische variant zijn de songs op Elastic Days verrassend ingetogen.
J Mascis bespeelde ook dit keer zelf vrijwel alle instrumenten op de plaat en haalde voor de gelegenheid een antieke mellotron van stal. Buiten een pianist duiken verder alleen wat gastvocalisten op, onder wie Luluc’s Zoë Randell, maar ook in vocaal opzicht neemt J Mascis het voortouw op zijn nieuwe plaat.
Elastic Days opent direct heerlijk zonnig met akoestische klanken en lekker lome vocalen. Dat we met J Mascis te maken hebben wordt duidelijk wanneer hij met prachtig melodieuze gitaarsolo’s door de songs heen snijdt. Het is steeds weer de kers op de taart, want wat is J Mascis een geweldig gitarist.
Zijn solo’s klinken, zoals we van hem gewend zijn, opvallend helder en melodieus en slagen er steeds weer in om complexiteit eenvoudig te laten klinken. Bovendien klinkt geen solo hetzelfde. Alleen de gitaarsolo’s, die in iedere track wel even opduiken, maken de plaat al interessant, maar ook de songs van J Mascis zijn dit keer verrassend sterk.
Het zijn tijdloos klinkende songs waarin zonnige klanken en de nodige melancholie prachtig samen gaan en de Amerikaan nooit een geheim maakt van zijn liefde en bewondering voor het werk van Neil Young. Een heel groot zanger vind ik J Mascis nog steeds niet, maar naarmate de jaren gaan tellen en er meer doorleving in sluipt, zit de stem me op Elastic Days nergens in de weg.
Elastic Days is zo’n plaat die je na eerste beluistering nog veel vaker wilt horen, al is het maar omdat het allemaal zo aangenaam voortkabbelt en heerlijk schuurt wanneer J Mascis de elektrische gitaar tevoorschijn haalt. Het is echter ook een plaat die over flink wat groeipotentie beschikt. Nu Elastic Days voor de zoveelste keer uit de speakers komt, merk ik dat ik de songs op de plaat nog veel beter vind dat bij eerste beluistering en dat ze me nog meer aanspreken dan die op de vorige platen van de Amerikaan.
Het solowerk van J Mascis staat altijd wat in de schaduw van het werk met zijn bands in het algemeen en Dinosaur Jr. in het bijzonder, maar met Elastic Days laat hij horen dat er alle reden is om ook dit solowerk zeer serieus te nemen. Erwin Zijleman
Het solowerk van J Mascis is ook verkrijgbaar via zijn bandcamp pagina: https://jmascis.bandcamp.com/album/elastic-days.