De Amerikaanse singer-songwriter Emma Ruth Rundle maakt inmiddels al een een paar jaar hele mooie platen. Het zijn geen platen om vrolijk van te worden, want de muziek van de tegenwoordig vanuit Louisville, Kentucky, opererende singer-songwriter is gitzwart. Vergeleken met haar vorige platen klinkt On Dark Horses voller, steviger en ook iets toegankelijker, maar gelukkig kunnen de songs van Emma Ruth Rundle ook deze keer prachtig ontsporen of benevelen. Waarschijnlijk geen aanrader voor een ieder met aanleg voor herfstdepressies, maar verder kan ik deze plaat echt aan iedereen aanraden.
Some Heavy Ocean ontsteeg uiteindelijk de vergelijking met de muziek van anderen en schaarde zich onder de beste platen van 2014. In mijn jaarlijstje vergat ik de plaat, wat zorgde voor een aanpassing een paar dagen later; iets dat ik normaal gesproken niet doe. Het is veelzeggend. Zo indrukwekkend als Some Heavy Ocean vond ik het in 2016 verschenen Marked For Death niet, maar het was zeker geen slechte plaat. Integendeel.
De muziek van Emma Ruth Rundle krijgt tot dusver in Nederland helaas niet al te veel aandacht en dat verklaart misschien waarom ik haar vierde plaat in eerste instantie heb gemist. On Dark Horses werd aan het begin van het jaar opgenomen en verscheen in september. Het is een plaat die vrijwel onmiddellijk het bekende Emma Ruth Rundle geluid laat horen, maar op haar nieuwe plaat klinkt de inmiddels naar Louisville, Kentucky, verhuisde muzikante ook net wat anders dan op haar eerste drie platen.
In de openingstrack had ik direct associaties met Alanis Morissette en dat is een naam die tot dusver nog niet was opgekomen bij beluistering van de muziek van Emma Ruth Rundle. Het is wel de meest duistere en minst poppy kant van Alanis Morissette (denk aan de track Uninvited), want ook On Dark Horses is weer een aardedonkere plaat, die me ook met grote regelmaat aan het werk van PJ Harvey doet denken.
De songs van Emma Ruth Rundle lijken op haar derde plaat net wat toegankelijker, maar schijn bedriegt. De openingstrack opent bezwerend met mooie gitaarlijnen, fraai opbouwende ritmes en zeer overtuigende vocalen, maar de muziek van Emma Ruth Rundle is direct in deze openingstrack ook onmiddellijk explosief. Breed uitwaaiende gitaarlijnen worden afgewisseld met hoge gitaarmuren, wat de openingstrack van On Dark Horses voorziet van heel veel kracht en dynamiek.
Het is een recept dat in veel tracks op de plaat wordt gebruikt. Emma Ruth Rundle maakte On Dark Horses samen met onder andere Evan Patterson (Jaye Jayle) en de twee strooien driftig met fantastisch gitaarwerk, dat wordt ondersteund door een prima ritmesectie. On Dark Horses is steviger en klinkt voller dan de vorige platen van de Amerikaanse singer-songwriter, maar de muziek van Emma Ruth Rundle is gelukkig ook nog altijd zweverig en bezwerend en kan ook zomaar flirten met Americana of juist met goth-rock.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon is On Dark Horses een plaat die je steeds verder wegvoert en die zowel betovert als imponeert met het soms subtiele maar soms ook volledig ontsporende gitaarwerk, dat prachtig kleurt bij de stem van Emma Ruth Rundle, die met veel passie en emotie zingt. Ik ontdek hem een maand of drie te laat, maar inmiddels ben ik weer helemaal bij de les en heb ik voor de derde keer een plaat van Emma Ruth Rundle omarmd. Erwin Zijleman
De muziek van Emma Ruth Rundle is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://emmaruthrundle.bandcamp.com/album/on-dark-horses.