Dankzij een obscuur jaarlijstje werd ik op de valreep van 2019 toch nog op het spoor gezet van de tweede plaat van de Amerikaanse singer-songwriter Rosali. Daar ben ik blij mee, want Trouble Anyway is een plaat vol aanstekelijke songs en het zijn aanstekelijke songs die steeds beter worden. Rosali heeft gekozen voor een vol geluid met prachtig en veelkleurig gitaarwerk en heeft een stem die meerdere kanten op kan. Het levert een plaat op die aan van alles en nog wat doet denken, maar uiteindelijk toch vooral behoorlijk uniek klinkt. Verdient echt veel meer aandacht dan de plaat tot dusver heeft gekregen.
Het was bijna gebeurd met het tweede album van de Amerikaanse singer-songwriter Rosali, dat ik nog net op tijd uit de onderste regionen van een obscuur jaarlijstje pikte.
Rosali (Middleman) is een jonge singer-songwriter uit Philadelphia, Pennsylvania, die midden in de zomer Trouble Anyway uitbracht. De Amerikaanse muzikante debuteerde in 2016 met het akoestische en folky Out Of Love (en speelde hiervoor in een aantal lokale bands), dat ik geen slechte plaat, maar ook zeker geen opzienbarende plaat vond. Trouble Anyway is dat wat mij betreft wel.
Rosali koos dit keer voor een veel voller geluid, dat ze deels liet inkleuren door een aantal muzikale vrienden, onder wie flink wat gelouterde muzikanten (inclusief leden van The War On Drugs). Het is een vol en warm geluid, dat op Trouble Anyway meerdere kanten op kan schieten. Rosali heeft de akoestische folk achter zich gelaten en kiest op haar tweede plaat voor een tijdloos geluid, dat met zevenmijlslaarzen door de geschiedenis van de popmuziek springt.
Rosali doet op haar tweede plaat met enige regelmaat aan Aimee Mann denken, maar neemt je net zo makkelijk mee terug naar de onweerstaanbare pop van Fleetwood Mac uit de jaren 70 of naar de verleidelijke folk van Sarah McLachlan uit de jaren 90, om maar eens twee namen te noemen.
De singer-songwriter uit Philadelphia verleidt op haar tweede plaat makkelijk met tijdloos klinkende popliedjes en dromerige vocalen, maar Trouble Anyway prikkelt ook de fantasie met flink wat invloeden en een fascinerende muzikale tijdreis. Trouble Anyway klinkt soms loom en zweverig, maar kan ook uitpakken met prachtig gitaarwerk. De tweede plaat van Rosali kan prachtig melancholisch of zelfs weemoedig klinken, maar kan je humeur ook een flinke boost in de goede richting geven met opvallend aanstekelijke songs.
De veelzijdige muzikanten die Rosali om zich heen heeft verzameld voorzien iedere song op de plaat weer van andere klanken en kleuren en de singer-songwriter uit Philadelphia sluit hier in vocaal opzicht makkelijk bij aan met afwisselend dromerige en gepassioneerde vocalen.
Het levert een plaat op die negen songs en bijna 40 minuten lang herinnert aan muziek uit het verleden, maar die ook met beide benen in het heden staat. Persoonlijk heb ik vooral een zwak voor de wat meer ingetogen songs op de plaat, waarin de stem van Rosali het mooist klinkt en de breed uitwaaiende gitaarlijnen van een betoverende schoonheid zijn, maar ook de meer uptempo songs op de plaat mogen er zijn. Trouble Anyway is een plaat die makkelijk overtuigt en die bij een brede groep muziekliefhebbers in de smaak kan vallen, maar het is ook een plaat die nog lang door groeit en eigenlijk alleen maar leuker en onweerstaanbaarder wordt. Erwin Zijleman
De muziek van Rosali is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://rosali.bandcamp.com.