Rosie Carney is pas 21, maar heeft al de nodige ellende achter zich. Het is de voedingsbodem voor een aantal intieme songs vol melancholie, maar het zijn ook songs die vooruit kijken. Heel veel heeft Rosie Carney niet nodig voor het inkleuren van haar songs. Soms een piano, soms wat versiersels, maar meestal alleen een akoestische gitaar, die vervolgens gezelschap krijgt van haar bijzondere stem. Het is een stem die volwassener klinkt dan de 21 jaren die Rosie Carney inmiddels telt. Bare is een intieme en indringende plaat vol mooie, folky songs, die worden vertolkt met hart en ziel. En het is ook nog eens een eersteklas groeiplaat.
Bare klinkt als een licht melancholische maar verder redelijk zorgeloze plaat van een jonge twintiger, maar schijn bedriegt. De singer-songwriter uit het Britse Hampshire kreeg in haar jeugd te maken met pesten en zelfs met seksueel geweld en schreef haar eerste songs min of meer op therapeutische basis.
Op haar zestiende werd ze binnengehaald door een platenmaatschappij en gekoppeld aan songwriters van formaat. De jonge Rosie Carney kon de druk echter niet aan en maakte kennis met de harde kanten van de muziekwereld. Zonder ook maar een single te hebben uitgebracht werd het eerder nog zo vurig omarmde talent gedumpt door haar platenmaatschappij en zat er nog een extra kras op de ziel van Rosie Carney.
De jonge Britse singer-songwriter is inmiddels 21 en probeert het nog eens met haar debuut Bare. Bare is een uiterst ingetogen singer-songwriter plaat, die moet concurreren met stapels andere platen in het genre. Dat valt niet mee, maar het debuut van Rosie Carney heeft iets bijzonders. Iets heel bijzonders.
De instrumentatie op het debuut van de Britse singer-songwriter is uiterst sober. In de meeste songs moeten we het doen met de akoestische gitaar of de piano van Rosie Carney en natuurlijk met haar stem. Incidenteel worden nog wat strijkers en wat elektronica toegevoegd, maar uitbundig wordt het nooit.
Het stelt hoge eisen aan de zang op de plaat en die is werkelijk prachtig. Rosie Carney beschikt over een mooie stem, maar het is vooral een stem vol emotie. Hier en daar klinkt ze net zo melancholisch als bijvoorbeeld Birdy, maar de Britse muzikante verrast ook met prachtig heldere vocalen die raken aan die van grote folkzangeressen uit het verleden of met vocalen van een Kate Bush achtige schoonheid en intensiteit. Ook het duet met Lisa Hannigan is van grote schoonheid.
Ze is misschien pas 21, maar Rosie Carney slaagt er op Bare in om haar songs te voorzien van gevoel, doorleving en zeggingskracht. Het geeft de intieme songs op de plaat een bijzondere lading en het is een lading die ervoor zorgt dat Bare zich steeds nadrukkelijker opdringt en steeds mooier en indrukwekkender wordt.
De ingetogen songs van Rosie Carney, die zich overigens lang niet allemaal wentelen in het ongeluk uit haar jeugd, zijn door de sobere instrumentatie en de emotievolle zang voorzien van een enorme urgentie. Dit is geen plaat die je moet laten voortkabbelen op de achtergrond, maar een plaat die je moet beleven en voelen. Vervolgens groeit Bare maar door. Tot grote hoogten. Erwin Zijleman