Het debuut van Yak vond ik drie jaar geleden goed, maar uiteindelijk toch niet een plaat lang boeiend. Op Pursuit Of Momentary Happiness boeit de band uit Londen wel van de eerste tot de laatste noot. De 60s garagerock van het debuut heeft gezelschap gekregen van een nog wat dominantere bluesrock injectie, maar ook flink wat andere invloeden hebben hun weg gevonden naar de tweede plaat van de band. Pursuit Of Momentary Happiness van Yak is zo nu en dan bijzonder rauw en meedogenloos, maar de band neemt ook regelmatig gas terug en bedwelmt en benevelt dan met tijdloze psychedelica. Prachtplaat.
Na haar debuut dook de band in Nieuw-Zeeland de studio in met Tame Impala lid Jay Watson als producer, maar de sessies leverden helaas niets bruikbaars op (naar verluidt omdat er vooral gedronken en weinig gemusiceerd werd). Vervolgens viel Yak vrijwel volledig uit elkaar, zodat er nu een bijna totaal vernieuwde line-up staat.
Voor Pursuit Of Momentary Happiness deed de band uit Londen een beroep op producer Marta Salogni, die eerder werkte met Björk en Goldfrapp. De openingstrack van de tweede plaat van Yak opent heerlijk psychedelisch met een dwarsfluit en aan het eind van de track komen ook nog flink wat psychedelisch aandoende andere blazers uit de speakers. Pursuit Of Momentary Happiness klinkt sowieso flink psychedelischer dan zijn voorganger, maar Yak is ook haar voorliefde voor garagerock niet vergeten en propt ook nog steeds wat bluesrock in haar muziek. Hier blijft het niet bij, want Yak klinkt op haar tweede plaat bij vlagen ook soulvol en funky (met een Beastie Boys impuls), maar kiest ook met enige regelmaat voor de rauwe energie van de punk.
Het levert een plaat op die bij eerste beluistering met twee benen in een ver verleden lijkt te staan, maar Pursuit Of Momentary Happiness bevat ook flink wat invloeden die in de jaren 60 en 70 nog niet aan de oppervlakte waren gekomen. De tweede plaat van Yak klinkt als de perfecte mix van The Stooges, The Jon Spencer Blues Explosion en The White Stripes, maar stiekem fietsen ook nog allerlei andere invloeden door het geluid van de band.
Pursuit Of Momentary Happiness overtuigt bijzonder makkelijk wanneer Yak kiest voor lekker rauwe garagerock met een bluesrock en psychedelica injectie, maar de band laat ook horen dat het meer in huis heeft wanneer de gashendel tijdelijk wordt teruggedraaid. Zeker wanneer invloeden uit de psychedelica aan terrein winnen hoor ik wel wat van Spiritualized en al haar soortgenoten (tot The Verve aan toe), maar waar deze bands een hele plaat lang kunnen bedwelmen, doet Yak dit alleen om de luisteraar even op adem te laten komen. Zweverige passages worden al snel verwisseld voor meedogenloze riffs, wat Pursuit Of Momentary Happiness voorziet van flink wat dynamiek en energie.
Ik moet eerlijk zeggen dat het debuut van de band me een paar jaar geleden niet volledig kon overtuigen. Na een tijdje sloeg de verveling wat toe. Hiervan is gelukkig totaal geen sprake bij beluistering van Pursuit Of Momentary Happiness. De plaat laat zich beluisteren als een roadtrip langs een aantal decennia rockmuziek, waarbij flink wat genres voorbij komen en alleen de dosis jonge honden energie een constante is.
Bij eerste beluistering vond ik het vooral lekker klinken, maar hoe vaker ik naar Pursuit Of Momentary Happiness van Yak luister, hoe meedogenlozer en verslavender de plaat wordt. Yak krijgt het stempel neo-psychedelica opgedrukt en moet hierdoor concurreren met talloze andere bands. Pursuit Of Momentary Happiness past echter niet in dit hokje en blijft de concurrentie bovendien mijlenver voor. Erwin Zijleman
De muziek van Yak is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://yakofficial.bandcamp.com/releases.