Singing, Dancing, Drinking van de Utrechtse band The Fire Harvest maakte bijna drie jaar geleden indruk met muziek die citeerde uit de archieven van de slowcore, maar ook wat subtiele invloeden uit andere genres toevoegde. Op Open Water heeft The Fire Harvest haar muziek verder verrijkt met impulsen van veel steviger gitaarwerk, waardoor de muziek van de Utrechtse band dynamischer en spannender is geworden. The Fire Harvest houdt het tempo ook dit keer laag, maar ondertussen gebeurt er van alles op deze fascinerende plaat, die bij iedere luisterbeurt mooier en indrukwekkender wordt.
Uiteindelijk noemde ik Low, Red House Painter, Smog en Songs:Ohia als belangrijkste vergelijkingsmateriaal en dat is vergelijkingsmateriaal waar je mee thuis kunt komen.
Voor Singing, Dancing, Drinking wist The Fire Harvest ook nog eens niemand minder dan Daniel Romano te strikken als producer, wat de plaat nog wat extra aandacht opleverde.
Dit keer dook de band rond Gerben Houwer de studio in met de Canadese singer-songwriter Michael Feuerstack met Open Water als resultaat. De openingstrack van de nieuwe plaat van de band uit Utrecht neemt je onmiddellijk mee terug naar het geluid van het debuut van The Fire Harvest. Het tempo ligt laag, de gitaarlijnen zijn prachtig en Gerben Houwer zingt even fraai als dromerig.
Wat direct opvalt is dat het aan slowcore herinnerende geluid van The Fire Harvest in de openingstrack wordt doorsneden door rauwere gitaarlijnen, wat het geluid van de band voorziet van wat extra spanning en dynamiek. De stevigere gitaarlijnen keren veel vaker terecht op Open Water en persoonlijk bevalt het me wel. Het maakt de muziek van The Fire Harvest net wat minder voorspelbaar en hierdoor wat spannender.
Op hetzelfde moment heeft de Utrechtse band de sterke punten van voorganger Singing, Dancing, Drinking behouden. De langzame en breed uitwaaiende gitaarlijnen zijn, net als lome ritmes prachtig en passen prachtig bij de uitstekende stem van Gerben Houwer. Op een of andere manier doet de muziek van The Fire Harvest me ook wel wat aan Pearl Jam denken, maar het is wel Pearl Jam met flink wat valium.
Ook Open Water past goed in het hokje slowcore, maar Gerben Houwer is ook de post-rock van zijn vorige band We vs. Death niet helemaal vergeten en door het stevigere gitaarwerk schuift de Utrechtse band ook wel wat op richting indie-rock en grunge (al zal dat laatste vooral met mijn Pearl Jam associaties hebben te maken).
Door het stevige gitaarwerk klinkt de muziek van The Fire Harvest ook wat melodieuzer (zeker wanneer J Mascis achtige solo’s worden toegevoegd) dan in het verleden en door het vollere en melodieuzere geluid houdt Open Water de aandacht makkelijker vast. The Fire Harvest heeft nog altijd de bezwering van de hierboven genoemde slowcore bands, maar heeft op haar nieuwe plaat ook een wat duidelijker eigen geluid, met hier en daar toch stiekem een laagje alt-country. Het is een geluid, dat uiteindelijk nog net wat meer indruk maakt dan in het verleden.
Er zijn momenteel helaas niet al te veel bands die muziek maken als de muziek die The Fire Harvest maakt, maar binnen het genre kan de Utrechtse band nu echt met de allerbesten mee. Open Water is een hele mooie plaat, die nog heel lang door kan groeien. Erwin Zijleman
De muziek van The Fire Harvest is ook verkrijgbaar via de webshop van Snowstar Records: http://www.snowstar.nl/artist/the-fire-harvest/. En via bandcamp: https://snowstar.bandcamp.com/album/open-water.