Record Store Day 2019 heb ik voor een belangrijk deel genegeerd, maar voor de akoestische versie van Steve McQueen van Prefab Sprout maak ik natuurlijk een uitzondering. Deze versie werd opgenomen in 2017 en was al lang beschikbaar op cd en via de streaming media, maar nog niet op vinyl. Dat vinyl klinkt prachtig en laat goed horen hoe mooi en tijdloos de songs van Steve McQueen zijn. We moeten het doen zonder de zo bijzondere instrumentatie en productie en zonder de zoete vocalen van Wendy Smith, maar het blijft allemaal prachtig. Een mooie aanvulling op een van de beste albums aller tijden (maar dat is mijn mening).
Vorig jaar had ik de beste Record Store Day ooit. Toen ik in het Kroatische Split een piepkleine platenzaak had gevonden op Record Store Day, bleken de RSD 2018 releases nog in een dichte doos te zitten en kon ik voor een mooi bedrag een aantal mooie albums op de kop tikken, met Bowie’s Welcome To The Blackout als meest interessante. Dit jaar heb ik het weer ouderwets rustig aan gedaan op Record Store Day en de hand op de knip gehouden.
Steve McQueen (Acoustic) van Prefab Sprout wilde ik echter wel graag hebben. Niet omdat het echt nieuw is, want de akoestische versie van Steve McQueen maakte al eens onderdeel uit van een luxe-editie van het album dat ik schaar onder de beste albums uit de jaren 80. De akoestische versie van Steve McQueen staat ook al een tijd op Spotify, maar was er voor zover ik weer nog niet op vinyl. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.
Steve McQueen was in 1985 het tweede album van de Britse band Prefab Sprout. De band uit Newcastle leverde met Steve McQueen een album af met uniek klinkende popliedjes, die na één keer horen voorgoed in je hoofd zaten. Het is een album dat de jaren 80 kleur gaf, maar luister bijna 35 jaar later naar Steve McQueen en het klinkt nog net zo fris en urgent.
Voorman Paddy McAloon nam de akoestische versie van Steve McQueen in 2007 op, waarna het album als bonus-disc werd toegevoegd aan de in dat jaar verschenen reissue van het album. Steve McQueen (Acoustic) bevat 8 van de 11 songs van het originele album en heeft de volgorde wat omgegooid. Waar op de cover van het originele album de volledige band op een motor zat, zien we nu alleen Paddy McAloon, die de akoestische versie van het album in zijn uppie opnam.
We horen vrijwel uitsluitend een akoestische gitaar en natuurlijk de stem van Paddy McAloon, die uiteraard wat doorleefder klinkt dan in zijn jonge jaren. Het grappige is overigens dat het opnemen van de veel eenvoudigere akoestische versie van Steve McQueen meer dan twee keer zoveel tijd kostte als het opnemen van de klassieker in de jaren 80.
Het is een klassieker die een belangrijk deel van zijn kracht ontleent aan de mooie instrumentatie en verzorgde productie en persoonlijk was en ben ik ook zeer gecharmeerd van de achtergrondvocalen van Wendy Smith. De akoestische versie van Steve McQueen moet het doen zonder bijzondere instrumentatie, zonder blinkende productie en zonder de vocale accenten van Wendy Smith, maar desondanks blijven de songs van het album makkelijk overeind.
Zo goed als het origineel vind ik het zeker niet, maar de akoestische versies voegen wel degelijk iets toe aan het origineel, al is het maar de persoonlijke touch van Paddy McAloon, en onderstrepen nogmaals de status van de klassieker Steve McQueen. Bijzonder leuk hebbedingetje dus, al dan niet op vinyl. Erwin Zijleman