Wussy werd in 2005 dankzij haar debuut Funeral Dress in een klap een van mijn favoriete bands en die status bevestigde de band uit Cincinnati, Ohio, met haar laatste twee albums. Na het uitstekende Wussy album van vorig jaar is er nu het eerste soloalbum van voorman Chuck Cleaver. Het is een album dat wat meer rammelt dan de albums van zijn band en hierdoor wat opschuift richting lo-fi. De popliedjes van de Amerikaanse muzikant zijn flink korter dan die van zijn band, maar het zijn nog steeds geniale popliedjes, waarvan ik alleen maar heel blij kan worden. Send Aid duurt nog geen half uur, maar wat is er veel moois verstopt op het album. Het bevestigt de status van Chuck Cleaver als een van de betere songwriters van het moment.
Chuck Cleaver formeerde na het uiteenvallen van Ass Ponys samen met Lisa Walker een nieuwe band, Wussy. Die band debuteerde in 2005 met instant klassieker Funeral Dress en dat is het album dat in het betreffende jaar mijn jaarlijstje aanvoerde. Op een of andere manier verloor ik Wussy hierna uit het oog, maar met prachtalbums als Forever Sounds uit 2016 en What Heaven Is Like uit 2018 wakkerde mijn liefde voor de band weer flink aan.
Deze week verscheen Send Aid, voor zover ik weet het eerste soloalbum van Wussy voorman Chuck Cleaver. Send Aid bevat 10 songs en voor deze 10 songs heeft Chuck Cleaver slechts 26 minuten nodig. Dat klinkt als lo-fi en dat is een hokje waarmee je het album zeker niet tekort doet.
Chuck Cleaver blinkt inmiddels al een aantal decennia uit als songwriter en ook op zijn eerste soloalbum komt de Amerikaanse muzikant weer op de proppen met een serie uitstekende songs. Het zijn songs die wat meer mogen rammelen en die wat minder nauwkeurig zijn uitgewerkt dan de songs van Wussy, maar dit geeft de songs op Send Aid ook een bepaalde charme.
Het eerste soloalbum van Chuck Cleaver had van mij best wat langer mogen duren, maar ik ben blij met de 26 minuten muziek op Send Aid. De lo-fi popliedjes op het album hebben niet veel tijd nodig om indruk te maken en weten stuk voor stuk te verassen met geniale refreinen en bijzondere accenten in de instrumentatie, waaronder zelfs een sitar.
Wat misschien nog wel het meest opvalt bij beluistering van het soloalbum van Chuck Cleaver is het spelplezier dat van het album af spat. De Amerikaanse muzikant had nog een aantal songs liggen die niet zo goed passen in het werk van zijn band, maar het zijn songs die hem hoorbaar dierbaar zijn. Send Aid is tien tracks lang rauw, eerlijk en recht voor zijn raap. En zoals de beste lo-fi bands geniale popliedjes van twee minuten kunnen maken, kan Chuck Cleaver dit ook.
De muziek van Wussy valt op door geweldig gitaarwerk en dit gitaarwerk hoor je ook op Send Aid, al mag Chuck Cleaver ook hier wat rauwer en losser te werk gaan dan gebruikelijk. Send Aid moet het verder hebben van bescheiden middelen, waaronder een aantal malen opduikende ritmebox, waardoor de songs op het album bijzonder klinken. Al met al komen er overigens toch flink wat instrumenten voorbij, dus sober klinkt het album zeker niet.
Ik heb Chuck Cleaver inmiddels ruim 25 jaar hoog zitten als singer-songwriter en zijn eerste soloalbum verandert hier niets aan. Integendeel. De charmante serie popliedjes op Send Aid gaat hier nog heel vaak uit de speakers komen en klinken steeds wat urgenter. Heerlijk album. Erwin Zijleman
De muziek van de Wussy voorman is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://wussy.bandcamp.com/album/send-aid.