De vorige albums van Itasca vond ik mooi maar net niet onderscheidend genoeg. Haar nieuwe album Spring is dat zeker. Het alter ego van Kayla Cohen betovert met een sereen en rustgevend geluid, maar het is ook een geluid waarin heel veel moois blijkt verstopt. De instrumentatie op het album is subtiel maar verrassend rijk en past uitstekend bij de fluisterzachte maar ook intense vocalen van Kayla Cohen. Spring laat steeds weer nieuwe dingen horen, maar is ook een fraai album dat alle haast uit je leven haalt. Het is bovendien een album dat op fraaie wijze teruggrijpt op de Laurel Canyon folk, maar hier niet in blijft hangen.
Spring van Itasca is wat mij betreft de uitzondering. Spring is niet het eerste album van het alter ego van de uit Los Angeles afkomstige Kayla Cohen, maar wel haar eerste album dat ik echt goed vind.
Kayla Cohen verruilde het mondaine Los Angeles na haar vorige album voor het uitgestrekte New Mexico, waar ze haar thuis vond in een traditioneel huis midden in de natuur. Spring van Itasca heeft zich laten inspireren door de bijzondere natuur van New Mexico en klinkt aards en puur.
Het had zomaar een uiterst sober folkalbum op kunnen leveren, maar Kayla Cohen koos tijdens het opnemen van Spring vooral voor de samenwerking met anderen. Het nieuwe album van Itasca bevat bijdragen van onder andere Chris Cohen, Cooper Crain en James Elkington en hiernaast schoven leden van de bands Gun Outfit en Sun Araw aan.
Het bovenstaande suggereert misschien dat Spring een zeer vol klinkend album is, maar dat is ook weer niet zo. Het nieuwe album van Itasca is warm en smaakvol ingekleurd met vooral organische klanken, die hier en daar verder worden ingekleurd met subtiele maar bijzonder fraaie strijkersarrangementen. Er kwamen flink wat instrumenten aan te pas, maar de instrumentatie op Spring is gelukkig subtiel en ingehouden genoeg om de fluisterzachte zang van Kayla Cohen niet te overstemmen.
Itasca heeft een ontspannen klinkend album gemaakt, dat zeker is gevoed door de overweldigende natuur van New Mexico, maar Spring is over het algemeen ook niet zo gek ver verwijderd van de muziek die een aantal decennia geleden werd gemaakt in de heuvels rond Los Angeles, door bijvoorbeeld Joni Mitchell.
De subtiele mix van Laurel Canyon folk, Britse folk (denk aan Kathryn Williams) en de indie-folk van het moment heeft mij bijzonder makkelijk overtuigd. Bij vluchtige beluistering klinkt Spring van Itasca misschien mooi maar niet heel opzienbarend, maar door de bijzonder smaakvolle instrumentatie en de ontspannen en fluisterzachte zang wint het album snel aan kracht. Het duurde dan ook niet lang voor ik flink in de ban was van de 39 minuten muziek op Spring en ik heb het idee dat het nieuwe album van Itasca me nog steeds dierbaarder wordt bij iedere keer horen.
Wat in eerste instantie vooral bijzonder aangenaam en rustgevend voortkabbelde, blijkt al snel voorzien van bijzonder fraaie accenten, die de muziek van Itasca voorzien van diepte en een eigen geluid. Die diepte en het eigen geluid hoor ik ook in de stem van Kayla Cohen, die in eerste instantie aan alles en iedereen doet denken, maar na enige tijd van een bijzondere schoonheid blijkt.
Spring van Itasca onderscheidt zich van het flinke aantal soortgelijke albums in het genre door de bijzondere sfeer, de smaakvolle instrumentatie, de mooie zang en de intensiteit van de muziek. Vanwege het grote aanbod in het genre weet ik zeker dat ik een aantal eerder bejubelde albums aan het eind van het jaar alweer vergeten ben, maar het fraaie Spring van Itasca zit daar zeker niet tussen. Erwin Zijleman
De muziek van Itasca is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://itasca.bandcamp.com/album/spring.