De Amerikaanse band Hop Along is ondanks drie geweldige albums nog altijd onbekend, waardoor ook het eerste soloalbum van zangeres Frances Quinlan niet heel veel aandacht zal trekken. Het zou zonde zijn, want Likewise is een buitengewoon fascinerend album. Het is op het eerste gehoor een wat chaotisch album, waarop zowel de instrumentatie als de zang alle kanten op schieten, maar de puzzelstukjes vallen een voor een op hun plek. Frances Quinlan betovert op haar debuut met intieme popliedjes die vervolgens vol zijn ingekleurd en nog wat meer kleur krijgen door haar bijzondere zang. Even wennen misschien, maar dit album groeit en groeit.
Hop Along sloeg op haar albums een brug tussen de indierock van een band als Throwing Muses en de indiepop van bijvoorbeeld Rilo Kiley en het eindresultaat mocht er zijn.
In het geluid van Hop Along speelt de stem van Frances Quinlan een belangrijke rol. Het is een stem die zeker bij eerste beluistering alle kanten op lijkt te gaan en dat kan niet iedereen waarderen. Bij mij thuis krijg ik iedereen, inclusief de kat, de gordijnen in met het eerste soloalbum van Frances Quinlan, net als me dit vorig jaar keer op keer lukte met de albums van Big Thief. Zelf heb ik wel wat met de zang van Frances Quinlan. De op het eerste gehoor misschien wat onvaste vocalen brengen de songs op Likewise tot leven en hoe vaker ik naar het album luister, hoe beter ik de zang vind.
Wat voor de albums van Hop Along geldt, is ook van toepassing op het soloalbum van Frances Quinlan. Likewise put uit de archieven van de indierock, maar heeft, misschien nog wel meer dan de albums van Hop Along, een zwak voor indiepop. Het is indiepop die nog steeds wat weg heeft van Rilo Kiley, maar ook The Cardigans en The Sundays zijn nooit heel ver weg.
Frances Quinlan heeft haar solodebuut voorzien van een lekker vol geluid. Veel songs op het album hebben akoestische gitaarakkoorden als basis, maar er komt al snel van alles bij. Gitaren, keyboards, orgels, harp, strijkers en percussie staan vooraan in de mix en krijgen daar gezelschap van de uitbundige zang van de singer-songwriter uit Philadelphia. Het klinkt allemaal behoorlijk overweldigend, maar het sprankelt ook.
Vergeleken met de muziek van Hop Along is het solodebuut van Frances Quinlan wat meer pop georiënteerd en het is pop die alle kanten op schiet. Iedere song op het album klinkt weer net wat anders. Het geluid op het album is altijd behoorlijk vol, maar het is ook een geluid vol avontuurlijke uitstapjes en tempowisselingen. Die avontuurlijke uitstapjes en tempowisselingen komen ook terug in de zang van Frances Quinlan, die op het eerste gehoor misschien wat onvast klinkt, maar die bij aandachtige beluistering maar weinig noten blijkt te missen en binnen een paar noten kan schakelen tussen fluisterzacht en hysterisch.
Likewise is een sfeervol en sprankelend album, maar het is ook een album dat je steeds weer weet te verrassen. De ene keer met een intiem popliedje, de volgende keer met een wall of sound waarvoor Phil Spector zich niet geschaamd zou hebben. Likewise van Frances Quinlan is een album dat bij eerste beluistering nog klinkt als 34 minuten complete chaos, maar als je eenmaal gewend bent aan de bijzondere songstructuren op het album en de al even bijzondere zang van de Amerikaanse muzikante, valt al snel alles op zijn plek. Frances Quinlan speelt in een band die veel meer aandacht verdient dan de band uit Philadelphia tot dusver heeft gekregen en ook haar eerste soloalbum is een album dat alle aandacht verdient. Erwin Zijleman
De muziek van Frances Quinlan is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://francesquinlan.bandcamp.com/releases.