Smoke Fairies drijft steeds wat verder weg van de traditionele Britse folk en combineert engelachtige vocalen dit keer met opvallend stevig gitaarwerk
Het is iedere keer weer spannend waar het Britse duo Smoke Fairies mee komt. De twee zangeressen uit Londen begonnen ooit met een album dat dicht tegen de traditionele Britse folk aan schuurde, maar op ieder nieuw album zet het duo weer een volgende stap. Op Darkness Brings The Wonders Home worden de fraaie vocalen en prachtige harmonieën van de twee gecombineerd met vaak verrassend stevig gitaarwerk en het pakt uitstekend uit. Smoke Fairies betovert ook dit keer met meeslepende popliedjes die een net andere weg kiezen dan je had verwacht. Ik vind alle albums van het duo tot dusver goed en dat geldt ook weer voor dit nieuwe album.
Album nummer vijf alweer voor het Britse duo Smoke Fairies. Jessica Davies en Katherine Blamire doken zo’n tien jaar geleden op met de bijzonder mooi ingekleurde folk op hun debuut Through Low Light And Trees. Het was nogal traditioneel aandoende Britse folk die, mede door de prachtige stemmen van de Britse zangeressen, herinnerde aan roemruchte bands als Fairport Convention, Pentangle en Steeleye Span.
Ik ben niet zo heel gek op traditionele Britse folk, maar Smoke Fairies hield haar variant spannend door een lekker volle instrumentatie met hier en daar invloeden uit de psychedelica, door mooie vaak repeterende gitaarlijnen en natuurlijk door de prachtige zang op het album.
Op Blood Speaks uit 2012 klonk Smoke Fairies weer net wat anders en kregen de nog steeds folky songs op het album een blues injectie, waarna het titelloze album uit 2014 wat opschoof richting pop en dreampop. In 2015 verscheen vervolgens het prachtig donker ingekleurde kerstalbum Wild Winter. Ik versleet het destijds voor een doorsnee kerstalbum, maar het is echt een heel mooi album waarop Jessica Davies en Katherine Blamire wat donkerder en soms wat steviger te werk gaan.
Sindsdien was het helaas stil rond het Britse duo, maar met Darkness Brings The Wonders Home is Smoke Fairies gelukkig weer terug. Iedereen die het tweetal de afgelopen tien jaar heeft gevolgd, weet dat Smoke Fairies al lang niet meer uitsluitend vasthoudt aan pastoraal klinkende Britse folk, maar toch wist het nieuwe album van Jessica Davies en Katherine Blamire me flink te verrassen.
Darkness Brings The Wonders Home opent met, voor Smoke Fairies begrippen, opvallend rauw gitaarwerk. De bluesy gitaarlick die de twee Britse zangeressen begeleidt zou niet misstaan op een album van The White Stripes of The Black Keys en past opvallend goed bij de prachtig bij elkaar kleurende stemmen van Jessica Davies en Katherine Blamire, die het stevigere gitaarwerk contrasteren met prachtige harmonieën.
De combinatie van de prachtige folky stemmen en het stevigere gitaarwerk wordt op een groot deel van het album in stand gehouden en riep bij mij associaties op met het werk van Cowboy Junkies en dat is een band die ik hoog heb zitten. De bijzondere combinatie van gitaren en zang doet op het eerste gehoor wat wonderlijk aan, maar het intrigeert ook. De stevige riffs en de engelachtige vocalen lijken elkaars tegenpolen, maar weten elkaar ook op bijzondere wijze te versterken en ook als de gitarist op het album los mag gaan in een stevige solo, valt het niet uit de toon. De stevige gitaren vallen natuurlijk het meest op in de instrumentatie, maar het is een instrumentatie die ook vol met andere instrumenten zit, wat je goed hoort wanneer je het album met de koptelefoon beluisterd.
Darkness Brings The Wonders Home heeft door de bijzondere combinatie van bluesy gitaren en folky zang al een bijzondere sfeer en die wordt nog eens versterkt door de teksten over magie in de meest uiteenlopende vormen. Naar verluidt is de platenmaatschappij van het Britse duo not amused met het nieuwe geluid van Jessica Davies en Katherine Blamire, maar ik vind ook de volgende stap van Smoke Fairies weer een moedige en een bijzondere. Het duo uit Londen heeft inmiddels vijf albums op haar naam staan. Ze zijn allemaal anders en allemaal goed. Ik ben daarom nu al benieuwd naar album nummers zes. Erwin Zijleman