Cowboy Junkies maakte met All That Reckoning in 2018 een van de mooiste albums van de band. Vlak na de release van het album en na het overlijden van de moeder van de Timmins telgen in de band werd Ghosts opgenomen. Oorspronkelijk bedoeld als extraatje bij een luxe vinyl uitgave van All That Reckoning, maar nu dan verschenen als volwaardig album. En wat is het weer een mooi en indrukwekkend album. Soms rauw en stevig, soms intiem en ingetogen, soms zweverig, soms aards, maar altijd intens en van de hoge kwaliteit die we de laatste jaren van Cowboy Junkies gewend zijn. Nu al een van mijn favoriete albums van de laatste maanden en Ghosts groeit nog wel even door.
Uit een interview met gitarist Michael Timmins weten we inmiddels dat Ghosts nieuw materiaal bevat. Het is materiaal dat de band na de release van het prachtige All That Reckoning uit 2018 en vlak na de dood van de moeder van Margo, Michael en Peter Timmins opnam.
Ghosts was oorspronkelijk niet bedoeld als nieuw album, maar als bonus bij een nieuwe vinyl uitgave van All That Reckoning. Deze vinyl uitgave is uitgesteld tot het einde van het jaar, maar inmiddels kunnen we gelukkig wel genieten van de digitale versie van Ghosts.
De band uit Toronto begon met de vier albums in The Nomad Series tien jaar geleden aan haar tweede jeugd en bevestigde de goede vorm met het in 2018 verschenen All That Reckoning dat ik niet alleen reken tot de beste albums van Cowboy Junkies, maar ook tot de beste albums van 2018.
Ghosts gaat verder waar All That Reckoning bijna twee jaar geleden ophield en biedt een ruim een half uur durend vervolg. All That Reckoning was bij vlagen al een donker album, maar Ghosts klinkt nog wat donkerder, wat gezien de aanleiding voor het album ook niet zo gek is. Cowboy Junkies verwerkt op Ghosts het verlies van een ouder en doet dit met intense en ook dit keer wonderschone songs.
Net als All That Reckoning klinkt ook Ghosts weer minder gepolijst dan het oudere werk van de band en vergeleken met zijn voorganger klinkt het nieuwe album van Cowboy Junkies nog net wat ruwer. Ghosts is ook net wat experimenteler en neemt hier en daar de tijd om wat breder uit te waaien, wat het album voorziet van een bijzondere sfeer. Het is een sfeer die wordt gedomineerd door melancholie, maar er gloort ook hoop op het album.
Cowboy Junkies leek lange tijd verstilling als wapen te kiezen, maar ook Ghosts bevat weer een aantal behoorlijke stevige songs, met geweldig gitaarwerk van Michael Timmins. Het is een geluid waarin de fluisterzachte stem van Margo Timmins in het verleden nog wel eens verzoop, maar de stem van de Canadese zangeres heeft de afgelopen jaren aan kracht en diepte gewonnen en blijft makkelijk overeind.
Omdat Ghosts net wat experimenteler klinkt dan de terecht zo bejubelde voorganger, maakt het album niet de overrompelende indruk die All That Reckoning direct bij eerste beluistering maakte, maar Ghosts blijkt een groeiplaat. De songs op het album winnen bij herhaalde beluistering flink aan kracht en ook de instrumentatie spreekt steeds meer tot de verbeelding, met de mooie stem van Margo Timmins als cement.
Ghosts is bij vlagen een rauw en stevig album, maar het bevat ook een aantal uiterst ingetogen songs, waarin de instrumentatie zich beperkt tot piano of ukelele en alles aankomt op de stem van Margo Timmins, die wel raad weet met dit soort songs. Het levert een album vol dynamiek, onderhuidse spanning, emotie en schoonheid op.
Ik grijp nog regelmatig naar de muziek van Cowboy Junkies met de laatste jaren een voorkeur voor The Nomad Series en All That Reckoning. Het uit het niets verschenen Ghosts sluit hier perfect op aan en ik verwacht dat het album me snel minstens net zo dierbaar zal zijn. De aanleiding voor het album was triest, maar het resultaat is ook dit keer indrukwekkend mooi. Erwin Zijleman