Bij toeval ontdekt, maar het begin vorig jaar al verschenen album van het Amerikaanse drietal Rainbow Girls is echt veel te mooi en te bijzonder om te laten liggen
Rainbow Girls timmert al een jaar of tien aan de weg en heeft in die tien jaar meerdere muzikale wegen bewandeld. Sinds het drietal kiest voor traditioneel klinkende Amerikaanse rootsmuziek met een hoofdrol voor geweldige vocalen en wonderschone harmonieën gaat het de band voor de wind. Daar valt niets op af te dingen. Luister maar eens naar het begin vorig jaar al verschenen Give The People What They Want, waarop Rainbow Girls op bijzondere wijze songs van anderen vertolkt. De instrumentatie is meestal sober maar fraai, de zang is keer op keer wonderschoon. De gouden keeltjes van Rainbow Girls verdienen daarom echt alle aandacht, ook al is dit album al meer dan een jaar oud.
Rainbow Girls is een damestrio uit Sebastopol, California, dat bestaat Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn. De band bestaat al een jaar of tien, maar maakte in haar jongere jaren totaal andere muziek dan in het recente verleden.
Een paar jaar geleden schoof Rainbow Girls op richting de traditionele Amerikaanse rootsmuziek. Een cover van Down Home Girl, in 1964 opgenomen door Alvin Robinson, maar vooral bekend van de versie die de Rolling Stones een jaar later opnamen (waarna onder andere The Coasters en Old Crow Medicine Show zich nog vergrepen aan de song), trok zoveel aandacht dat de roep om een album zo luid werd dat Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn in een vloek en een zucht Give The People What They Want opnamen.
Het album met de titel die de lading derhalve dekt, verscheen begin vorig jaar en heeft mij nooit bereikt, tot de Rainbow Girls via het album van John Craigie alsnog mijn aandacht trokken. Ik ben blij dat ik de muziek van Rainbow Girls alsnog heb ontdekt, want Give The People What They Want is een uitstekend album. Het is een album dat zoals gezegd snel in elkaar werd geflanst, maar dat is zeker niet ten koste gegaan van de kwaliteit.
Voor hun laatste album kozen Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn uitsluitend songs van anderen. Het varieert van vaak gecoverde songs als A Hard Rain’s Gonna Fall van Bob Dylan en Angel From Montgomery van John Prine tot veel minder bekende songs. Een aantal originelen is stokoud, maar het album bevat ook twee songs van Gillian Welch & Dave Rawlings van recentere datum.
In veel songs blijft de instrumentatie beperkt tot prachtig rootsy gitaarwerk en moeten we het vooral doen met de stemmen van de drie Rainbow Girls. Dat is zeker geen straf. Erin Chapin, Caitlin Gowdey en Vanessa Wilbourn zijn immers niet alleen voorzien van prachtige stemmen, maar het zijn ook stemmen die prachtig bij elkaar kleuren en die elkaar weten te versterken in betoverend mooie harmonieën. Hoe knap het album in vocaal opzicht is blijkt wel wanneer de Rainbow Girls in een prachtige versie van Helplessly Hoping het origineel van Crosby, Stills & Nash naar de kroon steken.
Volop vocaal vuurwerk dus op Give The People What They Want, maar ook in muzikaal opzicht steekt het album knap in elkaar. Het geldt voor het prachtige en traditionele gitaarwerk, maar ook wanneer de arrangementen wat voller klinken slagen de Rainbow Girls er in om een prachtig geluid neer te zetten.
Ik ontdekte Give The People What They Want van Rainbow Girls zoals gezegd via het vorige week verschenen van John Craigie, die overigens opduikt in de laatste track van het album, maar het album is me inmiddels zeer dierbaar en lijkt voorlopig nog niet uitgegroeid. Al ruim anderhalf jaar oud, maar het ontdekken echt nog altijd meer dan waard. Erwin Zijleman