Geen idee wat er in het water zit in Dublin, maar de Ierse hoofdstad levert met Silverbacks nog maar eens een onweerstaanbaar lekker en stronteigenwijs gitaarbandje af
Luister naar de eerste noten van Fad van Silverbacks en je waant je in het geboortejaar van de Britse postpunk. Je blijft daar vervolgens maar even hangen, want het debuut van Silverbacks schiet alle kanten op. Soms is het net zo aanstekelijk als Franz Ferdinand of zelfs The Strokes, maar Silverbacks kiest ook nadrukkelijk voor ruwe randjes en het experiment. Het schuurt dicht tegen stadgenoten Fontaines D.C. en The Murder Capital aan, maar het klinkt allemaal weer net wat anders. Soms onweerstaanbaar lekker en reuze aanstekelijk, soms stekelig en tegendraads, maar altijd fris en urgent. Weer een leuk bandje uit Dublin.
Op Fad laat Silverbacks horen dat het deels in dezelfde vijver vist als Fontaines D.C en The Murder Capital. Het debuut van de Ierse band laat immers een duidelijke voorliefde horen voor de postpunk zoals die aan het eind van de jaren 70 in het Verenigd Koninkrijk werd gemaakt. En net als haar stadgenoten kiest Silverbacks niet voor grootse en meeslepende postpunk die (mogelijk ooit weer) stadions kan vullen, maar voor rauwe en stekelige songs vol venijn.
Het album opent direct heerlijk met een springerig ritme en een al even springerig gitaarloopje, dat wordt gecombineerd met lekker nonchalante zang. Het neemt je aan de ene kant mee terug naar de hoogtijdagen van de eerste postpunk golf, maar Silverbacks klinkt ook zeker eigentijds. Bovendien beperkt de Ierse band zich zeker niet tot de vaste kaders en gebaande paden van de postpunk.
Openingstrack Dunkirk kiest na een postpunk start voor flink wat experiment, waarbij uitstapjes richting indiepop, indierock, noiserock, 70s New Wave (hier en daar hoor je flink wat van Television), lo-fi en psychedelica niet uit de weg worden gegaan. Het houdt de muziek van Silverbacks spannend en sprankelend. Fad heeft ook nog eens de ruwe energie en spontaniteit van een stel jonge honden, maar spelen kunnen ze absoluut.
De basloopjes klinken heerlijk donker, de drums zijn even doeltreffend als speels en met name het gitaarwerk schiet alle kanten op, maar weet steeds weer te verleiden met onweerstaanbare loopjes en riffs, die steeds weer genres overstijgen. Ook de zang vind ik dik in orde, zeker wanneer je gewend bent aan de bijna gesproken teksten. De songs van de band zijn absoluut aanstekelijk te noemen en zijn hier en daar niet vies van een vleugje Franz Ferdinand of zelfs The Strokes, maar het blijft toch ook allemaal heerlijk eigenwijs en prikkelend. Als er opeens dromerige vrouwenvocalen opduiken in de muziek van Silverbacks, schuift de band zomaar op richting Belle & Sebastian of toch de Pixies, totdat de zanger de band weer terug sleurt naar de postpunk.
In 35 minuten jaagt de Ierse band er maar liefst dertien tracks doorheen, waartussen een drietal intermezzo’s. Het zijn niet allemaal instant klassiekers, maar het debuut van Silverbacks bevat absoluut een bovengemiddeld aantal geweldige songs. Met name wanneer de band vol kiest voor de postpunk is de overredingskracht van de Ieren groot, maar aan de andere kant zijn het juist de uitstapjes buiten het genre die de band bestaansrecht geven en als de band even U2 naar de kroon steekt, klinkt de muziek van laatstgenoemden opeens wel erg gezapig. Volgende week weten we hoe Fad van Silverbacks zicht verhoudt tot het nieuwe album van Fontaines D.C., maar dat de Britten ook dit jaar weer een flinke nederlaag lijden is wel zeker. Erwin Zijleman
De muziek van Silverbacks is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://silverbacks.bandcamp.com/album/fad.
Fad van Silverbacks is verkrijgbaar via de Mania webshop: