Ik besteed normaal gesproken op deze BLOG geen aandacht aan EP’s, zeker niet als het aanbod van nieuwe en uitstekende albums zo groot is als dit jaar vrijwel continu het geval is. Voor nieuwe EP’s van persoonlijke favorieten maak ik natuurlijk graag een uitzondering. Deze week verscheen een nieuwe EP van Phoebe Bridgers, die misschien wel het beste album van 2020 heeft gemaakt en ook met haar nieuwe EP weer verrast. Copycat Killer bevat geen nieuwe songs, maar vier songs die we kennen van Punisher, maar dan in een flink andere versie, waarin de fraaie strijkersarrangementen van Rob Moose domineren. Fraai herfstplaatje.
Phoebe Bridgers debuteerde in 2015 met de EP Killer en maakte de belofte van die EP meer dan waar met haar in 2017 verschenen debuutalbum Stranger In The Alps, dat de top drie van mijn jaarlijst haalde en dat was zeker niet de enige jaarlijst waarin het debuut van Phoebe Bridgers opdook.
Na de uitstapjes met de gelegenheidsbands Boygenius (samen met Julien Baker en Lucy Dacus) en Better Oblivion Community Center (samen met Conor Oberst) in 2018 en 2019, ook goed voor twee prachtplaten, keerde Phoebe Bridgers eerder dit jaar terug met haar tweede album, Punisher. Ook Punisher gaat hoge ogen gooien in mijn jaarlijstje en maakte de bijzonder hooggespannen verwachtingen wat mij betreft meer dan waar.
Als toetje verscheen deze week ook nog de EP Copycat Killer. Het is een EP die Phoebe Bridgers samen heeft gemaakt met de New Yorkse muzikant Rob Moose, een van de oprichters van het eigenzinnige New Yorkse strijkersensemble yMusic.
Deze Rob Moose is een van de meest gevraagde muzikanten van het moment. Zijn bijzonder fraaie strijkersarrangementen waren dit jaar al te horen op de albums van onder andere Bon Iver, Taylor Swift, Laura Marling, Moses Sumney, Perfume Genius en Blake Mills en natuurlijk op Punisher van Phoebe Bridgers. Op Copycat Killer komen vier songs van Punisher terug en het zijn songs die nu volledig door Rob Moose worden ingekleurd.
Kyoto is op Punisher een van de stevigere en meer uptempo songs, maar klinkt flink anders in de nieuwe versie waarin de gitaren zijn vervangen door strijkers. Het resultaat is prachtig. De verschillen met de originelen zijn in de andere drie gevallen net wat minder groot. Savior Complex, Chinese Satellite en Punisher waren op het album al betrekkelijk sober en deels met strijkers gearrangeerd, maar in de nieuwe versie doet Rob Moose er nog een flinke schep bovenop met hier en daar stevig aangezette en klassiek aandoende arrangementen.
Het is zoals gezegd maar een toetje na het prachtige album, maar ook de vier songs op Copycat Killer laten weer horen hoe groot het talent van Phoebe Bridgers is. De kwaliteit van de songs komt nog wat nadrukkelijker naar voren en de stem van de Amerikaanse muzikante kleurt fraai bij de stemmige strijkers.
De muziek van Phoebe Bridgers is altijd al donker getint en dat verandert zeker niet door de nieuwe instrumentatie en arrangementen. Ook de fraaie strijkers van Rob Moose passen prachtig bij de melancholische songs van Phoebe Bridgers en slepen een deel van Punisher op overtuigende wijze de herfst en winter in.
Ik hoop niet dat Phoebe Bridgers op haar volgende album volledig deze kant op gaat, want daarvoor hoor ik de gitaren in haar muziek te graag, maar over een bonusalbum met strijkers hoor je mij niet klagen. Punisher gaat in de komende weken, waarin ik flink na ga denken over mijn jaarlijst nog vaak voorbij komen als een van de mooiste albums van het jaar, maar Copycat Killers plak ik er zeker achteraan. Ik ben nu al benieuwd waarmee Phoebe Bridgers ons in 2021 gaat verrassen. Erwin Zijleman
De muziek van Phoebe Bridgers is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://phoebebridgers.bandcamp.com/album/copycat-killer.