Tussen Bruce Hornsby’s The Way It Is uit 1986 en het deze week verschenen album van BrhyM zitten niet alleen een aantal decennia maar ook meerdere muzikale universums. De samenwerking tussen de Amerikaanse pianist en singer-songwriter en het eigenzinnige New Yorkse orkest yMusic levert bijzondere klanken op, die niet zomaar zijn te vangen in een of twee genres. De songs van Bruce Hornsby hebben iets toegankelijks, maar het zijn ook songs die lastig zijn te doorgronden. Deep Sea Vents is een album waarvoor je flink de tijd moet nemen. Vervolgens is er een kans dat dit bijzondere album je grijpt, maar lang niet iedereen zal iets kunnen met dit bijzondere project, dat hoe dan ook respect afdwingt.
Bij de naam Bruce Hornsby dacht ik tot voor kort uitsluitend aan de compleet dood gedraaide hitsingle The Way It Is uit 1986. Het was zeker niet het eerste wapenfeit van de Amerikaanse muzikant en evenmin zijn laatste. Voor het grote succes van The Way It Is maakte Bruce Hornsby deel uit van de band Ambrosia en na 1986 volgde een imposante stapel albums. Het zijn albums die in een aantal gevallen werden geprezen door de critici, maar ik heb er eerlijk gezegd helemaal niets van mee gekregen. Het heeft vast te maken met het feit dat ik The Way It Is in 1986 echt verafschuwde, al sta ik meestal toch meer open voor door mij in het verleden (onterecht) verguisde muzikanten.
Bruce Hornsby duikt deze week op als lid van het gelegenheidscollectief BrhyM. Brh staat uiteraard voor Bruce Hornsby, terwijl yM staat voor het New Yorkse orkest yMusic. Bruce Hornsby kende ik zoals gezegd alleen van die ene single, maar yMusic is voor mij bekender. Het eigenzinnige en uit blazers en strijkers bestaande orkest werkte in het verleden samen met onder andere The Staves, Phoebe Bridgers, Okkervil River en Ben Folds en het resultaat was in alle gevallen mooi en bijzonder. Ook de samenwerking met Bruce Hornsby levert een verrassend album op.
Ik moet direct toegeven dat Deep Sea Vents zeker geen makkelijk album is. Het is een album waar ik op het verkeerde moment echt bloednerveus van wordt, maar op het juiste moment is het een album dat de fantasie intensief prikkelt. Bruce Hornsby is misschien bekend vanwege een op geen enkele manier tegen de haren in strijkende popsong, maar op het album van BrhyM kiest hij voor songs die een stuk dieper graven en wel enige geduld vragen van de luisteraar.
Ook in muzikaal opzicht is Deep Sea Vents een eigenzinnig album. De orkestraties van yMusic zijn soms toegankelijk, maar meestal behoorlijk tegendraads. Het wordt in muzikaal opzicht nog wat complexer gemaakt door de bijdragen van jazzlegende Branford Marsalis, die met zijn saxofoon nog wat bijzondere ingrediënten toevoegt aan de muziek van BrhyM, waarna de klarinet van Mark Dover hetzelfde doet. Drummer Chad Wright completeert het geheel met jazzy drumwerk dat ook nergens kiest voor de makkelijkste weg.
Ook in vocaal opzicht heeft Bruce Hornsby, die overigens ook piano en sitar toevoegt aan het geluid van BrhyM, het ons wel eens makkelijker gemaakt. Het zoetgevooisde stemgeluid van The Way It Is heeft plaatsgemaakt voor wat lastiger te plaatsen zang, al hoor je nog steeds dat Bruce Hornsby een prima zanger is.
De combinatie van de songs van Bruce Hornsby en de klanken en arrangementen van yMusic en de aan geschoven gastmuzikanten maakt van Deep Sea Vents een bijzonder geheel, waar je niet direct vat op krijgt. Bruce Hornsby lijkt in veel songs op weg naar een tijdloze popsong, zoals die door de grote singer-songwriters in de jaren 70 werden gemaakt, maar telkens als je denkt dat je weet waar je aan toe bent, neemt de track in vocaal en zeker ook in muzikaal opzicht een andere afslag. Het levert muziek op die niet in een hokje is te duwen (jazz, folk, chamber pop en avant-garde zijn kandidaten) en het is bovendien muziek die je een paar keer moet horen voordat er ook maar iets op zijn plek valt. Als dat eenmaal gebeurt heb je er een bijzonder album en een andere kijk op Bruce Hornsby bij. Erwin Zijleman
Deep Sea Vents van BrhyM is verkrijgbaar via de Mania webshop: