Zeker bij eerste beluistering knalt de muziek van Shane Smith & The Saints uit de speakers en vormen zowel de zang als de muziek een muur van geluid, maar de songs van de Amerikaanse band zijn subtieler dan bij eerste beluistering het geval lijkt. De muziek van de Texaanse band is stevig verankerd in de Amerikaanse rootsmuziek, maar krijgt door het gitaarwerk en vooral door het vioolspel ook een Keltisch tintje met hier en daar flarden uit de Keltische rockmuziek uit de jaren 80. Het is een bijzonder geluid dat opvalt binnen het enorme rootsaanbod van het moment en het is een geluid dat zowel in vocaal als in muzikaal opzicht alleen maar indrukwekkender wordt.
Shane Smith is geboren en getogen in Texas en verruilde het platteland van de Lone Star State na de middelbare school voor Austin, waar hij al snel verzeild raakte in de bloeiende muziekscene van de Texaanse stad. Hij maakt inmiddels al flink wat jaren muziek met zijn band The Saints, wat de afgelopen vijftien jaar een handvol albums opleverde. Ik had volgens mij nog niet eerder naar zijn muziek geluisterd en als ik het nieuwe album van de band niet op de deurmat had gevonden, had ik waarschijnlijk ook het deze week uitgebrachte Norther gemist.
Het is een album dat ik bij eerste beluistering behoorlijk overweldigend en niet per se mooi vond, maar ik ben blij dat ik even heb doorgebeten, want inmiddels vind ik Norther een uitstekend en bovendien mooi en onderscheidend album. Bij eerste beluistering vond ik het album zoals gezegd wat overweldigend en dat heeft zowel met de zang als met de muziek op het album te maken.
Shane Smith beschikt over een krachtige en wat donkere stem en zingt met veel gevoel. Met name in de meer uptempo tracks op het album vond ik de zang in eerste instantie wat te zwaar aangezet, wat de muziek van Shane Smith & The Saints een bijna bombastisch karakter geeft. Het wordt versterkt door de muziek op het album, die ook behoorlijk zwaar is aangezet.
In de openingstrack hoor je beukende drums en bassen, flink wat gitaren en vervolgens ook nog eens een hoofdrol voor de viool, waardoor er bij vlagen een muur van geluid door de speakers komt. Het is makkelijk teveel van het goede, maar als je wat beter luistert naar de songs op Northern hoor je dat Shane Smith & The Saints ook gas terug nemen, iets dat de band naarmate het album vordert steeds vaker doet. Ook de meer uptempo tracks op het album gaan niet alleen maar voluit, maar bevatten fraaie rustpunten, zowel in de zang als in de muziek.
Shane Smith & The Saints wordt op Allmusic.com een ‘red dirt country band’ genoemd, maar ik vind het persoonlijk best lastig om de muziek van de band in een hokje te duwen. Norther staat bol van de invloeden uit de rootsrock zoals die in Austin wordt gemaakt, maar de muziek van Shane Smith & The Saints ook een Keltisch karakter. Dat ligt vooral aan de zeer prominente rol van de viool in de muziek op Norther, maar ook wanneer de gitaren domineren hoor ik flarden van de Keltische rockmuziek zoals die in de jaren 80 in het Verenigd Koninkrijk en Ierland werd gemaakt.
Op MusicMeter wordt Big Country als vergelijkingsmateriaal genoemd en dat is wat mij betreft een zeer rake vergelijking. Net als Big Country heeft de muziek van Shane Smith & The Saints de impact van een muur van geluid en ook in de zang hoor ik wel wat van de Schotse band, die in de jaren 80 ten onrechte niet zo groot werd als bijvoorbeeld Simple Minds of U2. Norther klinkt echter wel als een Big Country album dat is opgenomen in Nashville of Austin, want invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek domineren op het album, zeker als de band wat gas terug neemt.
Ik had bij eerste beluistering nog mijn twijfels, maar die zijn echt volledig verdwenen. Het gekke is dat ik het in eerste instantie wat overweldigende karakter van Norther inmiddels helemaal niet meer ervaar. Shane Smith & The Saints doen het misschien wat anders dan de meeste andere bands in het genre, maar als gewend bent aan de muziek van de band is Norther echt prachtig. Erwin Zijleman
