Iedereen die op basis van haar eerste twee albums twijfelde over de talenten van Carly Pearce werd over de streep getrokken door het indrukwekkende breakup album 29: Written In Stone, waarmee ze zich schaarde onder de beteren binnen de Nashville countrypop. Met het deze week verschenen hummingbird laat Carly Pearce horen dat ze binnen de countrypop nog altijd met de besten mee kan, maar hummingbird is een album dat ook liefhebbers van wat authentieker klinkende Amerikaanse rootsmuziek aan moet kunnen spreken. Invloeden uit de pop hebben een flinke stap terug gedaan op een album dat zowel in muzikaal als in vocaal opzicht makkelijk overtuigt.
Carly Pearce wist al op hele jonge leeftijd dat haar hart bij de muziek lag. Ze speelde op haar elfde in een bluegrass band in Kentucky en liet op haar zestiende de schoolbanken achter zich om aan de slag te gaan als zangeres in het pretpark Dollywood. Op haar negentiende vertrok ze naar Nashville, waar het leven in eerste instantie zwaar was, maar vanaf 2016 begon het harde werken te lonen.
Haar door Busbee geproduceerde debuutalbum Every Little Thing werd in 2017 goed ontvangen in Nashville en ook het in 2020 verschenen titelloze album, tevens het laatste werk van producer Busbee voor zijn dood, deed het uitstekend in de Amerikaanse country kringen. Ik had destijds nog geen groot zwak voor countrypop, wat anders waren de albums destijds niet aan mijn aandacht ontsnapt. Carly Pearce maakte immers ook op haar eerste twee albums in kwalitatief opzicht uitstekende countrypop en het is countrypop waarin de balans niet doorslaat richting aalgladde Nashville pop.
Carly Pearce trok aan het begin van 2021 voor het eerst mijn aandacht met het door haar echtscheiding geïnspireerde mini-album 29, dat later dat jaar werd uitgebreid tot een volwaardig breakup album, 29: Written In Stone. Op het album was het aandeel van authentiek klinkende Amerikaanse rootsmuziek gegroeid, maar er zat ook nog altijd flink wat pop in de muziek van de singer-songwriter uit Nashville.
Vorig jaar verscheen nog een live-album met de tracks van 29, maar deze week duikt Carly Pearce op met een nieuw album. Het is een album waar ik met hoge verwachtingen aan begon, want vorig jaar ben ik definitief gevallen voor de charmes van de betere countrypop uit Nashville en in dit genre behoort Carly Pearce sinds 29: Written In Stone tot de smaakmakers.
Op hummingbird werkt de muzikante uit Nashville, net als op 29: Written In Stone, samen met producers Shane McAnally and Josh Osborne. Het nieuwe album ligt ook in het verlengde van zijn voorganger, al hebben invloeden uit de traditionele countrymuziek flink aan terrein gewonnen. Carly Pearce maakt nog altijd muziek die past in het hokje countrypop, maar de verhouding tussen country en pop is opgeschoven richting de wat authentieker klinkende Amerikaanse rootsmuziek.
De producers van het album hebben het album voorzien van een lekker vol geluid vol gitaren, mandoline, banjo, dobro, pedal steel, viool, orgels en keyboards en een strak spelende ritmesectie als basis. Met name door de belangrijke rol voor de viool klinkt hummingbird in muzikaal opzicht met grote regelmaat als een wat traditioneler klinkend countryalbum, maar de songs op het album neigen qua structuur misschien net wat meer richting de Nashville countrypop.
Rootspuristen hoeven zich echter zeker niet af te laten schrikken door het dunne laagje pop op het nieuwe album van Carly Pearce. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal fantastisch en ook de songs op het album zijn stuk voor stuk zeer aansprekend. Het wordt allemaal nog wat overtuigender door de zang van Carly Pearce, die beschikt over de gedroomde stem van een country(pop)zangeres. Ik heb het afgelopen jaar zoals gezegd een enorm zwak voor countrypop en dan vooral voor countrypop met veel meer country dan pop. Met hummingbird heb ik er een favoriet album in deze categorie bij. Erwin Zijleman
