Avi Buffalo - Avi Buffalo
Ieder jaar is er wel een bandje dat er uit springt met een plaat waarvan je de zomer in je kop krijgt. Dit jaar lijkt het uit Long Beach, California, afkomstige Avi Buffalo de beste papieren in handen te hebben om uit te groeien tot dit bandje. Op haar titelloze debuut verloochent het jonge viertal dat bestaat uit twee mannen en twee vrouwen haar zonnige afkomst nergens en maakt het muziek die ergens tussen de zonnige popmuziek van The Shins en de wat meer roots georiënteerde muziek van Fleet Foxes in zit. Met The Shins en Fleet Foxes hebben we direct twee van de smaakmakers van de afgelopen jaren in handen en Avi Buffalo doet hier wat mij betreft niet voor onder. Het debuut van het jonge viertal staat vol met popliedjes waarvan de zon gaat schijnen, al is Avi Buffalo ook niet bang voor een paar donkere wolken of een stevige plensbui. Uit een ver verleden duiken vooral invloeden van Neil Young, Love en The Beach Boys op, maar Avi Buffalo schuwt ook het net wat experimentelere werk niet en sluit hiermee aan bij bands als Grizzly Bear, Beach House en vooral Danielson Famile. Over het algemeen domineren echter de zonnige en zich in de meeste gevallen langzaam voortslepende popliedjes die dicht tegen het werk van The Shins aanschurken. De leden van Avi Buffalo moeten de 20 allemaal nog passeren, maar klinken op hun debuut opvallend volwassen. Met name het bij vlagen epische gitaarwerk op het debuut van Avi Buffalo verdient een pluim, maar ook de opvallende vocalen en het goede gevoel voor lekker in het gehoor liggende popliedjes verdienen een mooi rapportcijfer. Het debuut van Avi Buffalo blijkt bovendien een plaat met een dubbele bodem. De op het eerste gehoor soms zelfs bijna gezapige popliedjes van de Amerikanen blijken keer op keer voorzien van eigenzinnige en meer dan eens betoverende muzikale wendingen, waarvan met name de sterk vertegenwoordigde vleugjes psychedelica en West-Coast pop hun uitwerking niet missen. Hierdoor groeit een op het eerste gehoor aangename zomerplaat al snel uit tot een bescheiden meesterwerk en het debuut van Avi Buffalo is voorlopig nog niet uitgegroeid. Ieder jaar verdient een debuut van een band waarover we voorlopig nog niet zijn uitgepraat. Voor 2010 kunnen we stoppen met zoeken: Avi Buffalo is de naam. Erwin Zijleman
Ieder jaar is er wel een bandje dat er uit springt met een plaat waarvan je de zomer in je kop krijgt. Dit jaar lijkt het uit Long Beach, California, afkomstige Avi Buffalo de beste papieren in handen te hebben om uit te groeien tot dit bandje. Op haar titelloze debuut verloochent het jonge viertal dat bestaat uit twee mannen en twee vrouwen haar zonnige afkomst nergens en maakt het muziek die ergens tussen de zonnige popmuziek van The Shins en de wat meer roots georiënteerde muziek van Fleet Foxes in zit. Met The Shins en Fleet Foxes hebben we direct twee van de smaakmakers van de afgelopen jaren in handen en Avi Buffalo doet hier wat mij betreft niet voor onder. Het debuut van het jonge viertal staat vol met popliedjes waarvan de zon gaat schijnen, al is Avi Buffalo ook niet bang voor een paar donkere wolken of een stevige plensbui. Uit een ver verleden duiken vooral invloeden van Neil Young, Love en The Beach Boys op, maar Avi Buffalo schuwt ook het net wat experimentelere werk niet en sluit hiermee aan bij bands als Grizzly Bear, Beach House en vooral Danielson Famile. Over het algemeen domineren echter de zonnige en zich in de meeste gevallen langzaam voortslepende popliedjes die dicht tegen het werk van The Shins aanschurken. De leden van Avi Buffalo moeten de 20 allemaal nog passeren, maar klinken op hun debuut opvallend volwassen. Met name het bij vlagen epische gitaarwerk op het debuut van Avi Buffalo verdient een pluim, maar ook de opvallende vocalen en het goede gevoel voor lekker in het gehoor liggende popliedjes verdienen een mooi rapportcijfer. Het debuut van Avi Buffalo blijkt bovendien een plaat met een dubbele bodem. De op het eerste gehoor soms zelfs bijna gezapige popliedjes van de Amerikanen blijken keer op keer voorzien van eigenzinnige en meer dan eens betoverende muzikale wendingen, waarvan met name de sterk vertegenwoordigde vleugjes psychedelica en West-Coast pop hun uitwerking niet missen. Hierdoor groeit een op het eerste gehoor aangename zomerplaat al snel uit tot een bescheiden meesterwerk en het debuut van Avi Buffalo is voorlopig nog niet uitgegroeid. Ieder jaar verdient een debuut van een band waarover we voorlopig nog niet zijn uitgepraat. Voor 2010 kunnen we stoppen met zoeken: Avi Buffalo is de naam. Erwin Zijleman