The Civil Wars - The Civil Wars

Joy Williams en John Paul White; het is nog altijd een onwaarschijnlijke combinatie. De eerste maakte jarenlang brave Christelijke popmuziek die spontaan braakneigingen oproept, de tweede had een duidelijke voorliefde voor door de duivel bezeten Southern Rock en was als muzikant al meerdere malen mislukt. De twee kwamen elkaar in 2008 tegen bij een singer-songwriter workshop en werden bij een opdracht als twee uitersten uiteraard aan elkaar gekoppeld door het lot. Het resultaat klonk verbazingwekkend goed. Zet Joy Williams en John Paul White samen in een studio en de passie en emotie spat er van af. 1+1 is opeens geen 2, maar 3, 4 of misschien zelfs wel 5. Het als The Civil Wars gemaakte debuut Barton Hollow werd uiteindelijk overladen met Grammy’s en dat was niet meer dan terecht. Hoewel er sinds de release van Barton Hollow al wordt gesproken over het einde van The Civil Wars en een recente tour vanwege persoonlijke strubbelingen werd gecanceld, heeft Barton Hollow toch een opvolger gekregen. Op hun titelloze tweede plaat gaan Joy Williams en John Paul White verder waar Barton Hollow ophield, maar slaan ze ook nieuwe wegen in. Ik had door alle sombere verhalen over de strubbelingen tussen de twee muzikanten geen hele hoge verwachtingen met betrekking tot de tweede cd van The Civil Wars, maar na een paar minuten wist ik meer dan genoeg. Ook op de tweede plaat van The Civil Wars levert de muzikale chemie tussen Joy Williams en John Paul White geweldige muziek op. In muzikaal slaat de nieuwe plaat van het duo net wat andere wegen in dan Barton Hollow, maar de passie en emotie spat er nog altijd van af, misschien nog wel meer dan op het al zo heftige debuut. De door niemand minder dan T-Bone Burnett geproduceerde tweede plaat van The Civil Wars is wat donkerder en rauwer dan zijn voorganger. Waar Barton Hollow het vooral moest hebben van akoestische country en folk en heel veel vocaal vuurwerk, valt de nieuwe plaat van The Civil Wars ook op door heerlijk rauw vuurwerk, een muzikaal palet dat vrijwel de gehele Americana bestrijkt en doorleefde teksten vol leed. Hoewel de gitaren af en toe dominant aanwezig zijn, staan ze de wederom geweldige vocalen nergens in de weg; sterker nog, het rauwe randje lijkt de prachtig bij elkaar kleurende stemmen van Joy Williams en John Paul White alleen maar te versterken. Maar ook wanneer The Civil Wars gas terug nemen en kiezen voor een van passie over lopende country ballad schittert het tweetal nog feller dan op Barton Hollow. The Civil Wars hebben na hun uitstekende debuut een intense en indringende plaat gemaakt die uiteindelijk nog veel beter blijkt. De eigen composities zijn stuk voor stuk van wereldklasse, maar ook een onverwachte cover van Disarm van The Smashing Pumpkins blijft verrassend eenvoudig overeind. De tweede van The Civil Wars is om te janken zo mooi en behoort absoluut tot de muzikale hoogtepunten van 2013. Dat persoonlijke strubbelingen mooie muziek niet in de weg staan weten we al heel lang en wordt nog eens bewezen door de tweede van The Civil Wars. Wat een prachtplaat. Erwin Zijleman