Vooroordelen, vooroordelen, vooroordelen. Toen ik Those Tears I’ve Cried van Steve Scott Country in handen kreeg, ging ik er, zonder ook maar een noot van de plaat gehoord te hebben, onmiddellijk van uit dat de plaat het beluisteren niet waard was. Steve Scott ziet er op de cover van zijn tweede plaat uit als het type countrymuzikant waar we in Nederland niet zo van houden. Een leren broek, een grote cowboyhoed en een pose die herinnert aan heel veel vreselijke platen uit Nashville, je kent het wel. En als de muzikant in kwestie zich dan ook nog eens Steve Scott Country noemt weet je het helemaal zeker; dit is een plaat om met een grote boog omheen te lopen. Gelukkig zijn mijn vooroordelen tegen muzikanten die zich laten portretteren als Steve Scott Country de afgelopen jaren meerdere malen op de proef gesteld. Ziet de fantastische Dwight Yoakam er op de covers van flink wat van zijn platen niet precies hetzelfde uit? Ja. En komt de betreffende muzikant wel uit de koker van de aalgladde Nashville producenten? Nee. Steve Scott Country komt niet uit Nashville, maar uit Detroit; een failliete stad die deels een spookstad is geworden. Een stad die symbool staat voor de ondergang van de Amerikaanse industrie. Een stad met veel inwoners die door de economische crisis de nekslag hebben gekregen. Dat hoor je terug in de muziek van Steve Scott Country en in zijn teksten. Steve Scott (de toevoeging Country maakt duidelijk dat we met een band te doen hebben, weer een onterecht oordeel van tafel) heeft wat te vertellen en maakt muziek die wat met je doet. Daarom vandaag in de categorie onbekend talent in het roots segment: Those Tears I’ve Cried van Steve Scott Country. Steve Scott schaamt zich niet voor zijn cowboyhoed en schaamt zich ook niet voor de geschiedenis van de Amerikaanse countrymuziek. Those Tears I’ve Cried bevat muziek die het goed zal doen op de Amerikaanse radiostations met een voorliefde voor countrymuziek, maar eert ook het erfgoed van grootheden als Johnny Cash, Wille Nelson en Hank Williams. Steve Scott Country maakt muziek die kan worden omgeschreven als verzorgde countryrock, maar het is wel verzorgde countryrock met een dubbele bodem. Bij oppervlakkige beluistering klinkt het allemaal nog wat gewoontjes. Absoluut goed en aangenaam, maar het is eerder gedaan. Wanneer je met wat meer aandacht naar Those Tears I’ve Cried luistert hoor je echter dat Steve Scott Country de meeste dingen net wat beter doet dan de talloze concurrenten in het genre. Betere zang, betere muzikanten, betere songs, een betere productie en ook uitstapjes richting andere genres, uiteenlopend van bluegrass tot rock. Those Tears I’ve Cried klinkt alsof het is opgenomen in de beste studio van Nashville, met een topproducer achter de knoppen, de beste muzikanten in de studio en de hulp van de beste songwriters in de stad om de songs op de plaat net dat beetje extra te geven. Steve Scott schreef de songs echter zelf, deed een beroep op prima muzikanten uit Detroit en nam de plaat op in de studio van Kid Rock (wie kent hem nog?). Het levert een plaat op die, zeker in Nederland, zal moeten opboksen tegen heel veel vooroordelen, maar een muzikant uit Detroit kan gelukkig wel tegen een stootje. Mijn advies: vergeet de vooroordelen, luister onbevangen naar Those Tears I’ve Cried en geniet. Geloof me, het wordt echt steeds makkelijker. Erwin ZijlemanThose Tears I've Cried van Steve Scott Country ligt niet in Nederland in de winkel, maar kan worden verkregen via de site van Steve Scott Country, inclusief handtekening (http://www.stevescottcountry.com/store.htm) of het alom geprezen cdbaby (http://www.cdbaby.com/cd/stevescottcountry2).