Natalia M. King ken ik alleen van haar in 2002 verschenen debuut Milagro. Ik herinner me dat ik destijds zeer onder de indruk was van deze plaat, maar kan me niet herinneren dat ik er de afgelopen 13 jaar veel naar heb geluisterd. Bluezzin T’il Dawn is daarom een hernieuwde kennismaking met de muziek van deze Amerikaanse muzikante.
Natalia M. King opereerde ten tijde van de release van haar debuut vanuit Parijs, maar is inmiddels weer teruggekeerd op Amerikaanse bodem. Aan Bluezzin T’il Dawn ging een lange stilte vooraf, maar gelukkig is Natalia M. King terug.
De nieuwe plaat werd opgenomen met een combo bestaande uit een drummer, een bassist, een pianist en twee blazers (die uit de voeten kunnen op de saxofoon, de trompet, de klarinet en de fluit). Natalia M. King speelt zelf gitaar, maar deze speelt over het algemeen een bescheiden rol in het instrumentarium, al hoor je het subtiele gitaarspel een stuk beter wanneer je Bluezzin T’il Dawn met de koptelefoon beluistert.
De stem van Natalia M. King speelt gelukkig een stuk minder bescheiden rol op de plaat, want wat kan deze dame met veel gevoel zingen. Bluezzin T’il Dawn begeeft zich voornamelijk op het terrein van de jazz en blues en zal ook vooral liefhebbers van deze genres aanspreken. Het zijn niet de genres die ik over het algemeen omarm, maar Bluezzin T’il Dawn doet zeker op de zondagochtend keer op keer wonderen.
De muzikanten die Natalia M. King omringen maken indruk met muziek die prachtig subtiel kan ontroeren, maar die af en toe ook lekker mag improviseren en ontsporen. Sinds Bowie’s Blackstar ben ik zeer gecharmeerd van jazzy saxofoonspel en dat is ook op deze plaat van Natalia M. King volop te horen.
Iedere keer als de band los gaat is het genieten en dat is het ook wanneer de band gas terugneemt; meestal het moment waarop de imponerende stem van Natalia M. King los mag gaan en garant staat voor kippenvel.
In een tijd van overvolle producties en stemmen die alleen maar voluit gaan, is de subtiliteit van Bluezzin T’il Dawn een ware traktatie. Iedere noot in de instrumentatie is raak en hetzelfde geldt voor de vocalen, die subtiel fluisteren of uit de tenen komen. Platen als Bluezzin T’il Dawn zijn normaal gesproken niet echt mijn kop thee, maar deze kop smaakt geweldig en bovendien naar veel en veel meer. Erwin Zijleman
