Peter Perrett is als voorman van de band The Only Ones een cultheld uit de Britse muziekgeschiedenis. Lange tijd leek het er op dat hij niet verder zou komen dan de albums van deze band, maar twee jaar geleden was er uit het niets het fantastische soloalbum How The West Was Won. Op Humanworld werkt Peter Perrett met dezelfde muzikanten, maar het album klinkt net wat steviger. Peter Perrett is het schrijven van goede songs nog niet verleerd en vertolkt ze met hart en ziel. Luister naar Humanworld en je hoort een tijdloos rockalbum met de magie die rockalbums in de jaren 70 zo vaak hadden. Wat een heerlijk album van dit Britse icoon.
In de hoogtijdagen van de punk formeerde Peter Perrett de band The Only Ones. De band was misschien niet zo succesvol als de grote Britse bands uit de late jaren 70, maar de drie albums van The Only Ones staan nu in de boeken als klassiekers uit de vroege jaren van de punk en new wave en verdienen meer aandacht dan ze destijds kregen.
Toen The Only Ones in 1981 uit elkaar vielen was Peter Perrett al ten prooi gevallen aan een serieuze drugsverslaving. Het is een verslaving die er voor zorgde dat de Britse muzikant in de rest van de jaren 80 en in de jaren 90 nauwelijks meer opdook, tot in 1996 een niet volledig geslaagd soloalbum verscheen en ook The Only Ones tijdelijk weer opstonden uit de dood.
Peter Perrett dook nog af en toe op in de bands van zijn zonen, maar een wederopstanding in de muziek leek een illusie, tot de Brit de drugs afzwoor en een paar jaar geleden toch weer een platencontract tekende. Het leverde twee jaar geleden het verrassend sterke How The West Was Won op, dat liet horen dat Peter Perrett nog steeds geweldige songs kan schrijven en vertolken.
Bij een muzikant met de levenswandel van die van Peter Perrett moet je altijd maar weer afwachten of er een vervolg komt, maar in het geval van Peter Perrett kan deze vraag betrekkelijk snel positief worden beantwoord. Humanworld verschijnt nog geen twee jaar na het zo overtuigende How The West Was Won en na een paar keer horen vind ik het nieuwe album van Peter Perrett zelfs nog wat beter dan zijn terecht bejubelde voorganger.
Ook op Humanworld wordt de Britse cultheld onder andere bijgestaan door zijn twee zoons, die de songs van hun vader dit keer hebben voorzien van een net wat steviger geluid. Humanworld rockt wat meer dan zijn voorganger en is een album dat meerdere kanten van Peter Perrett laat horen. In de wat stevigere songs klinkt de muzikale erfenis van The Only Ones nadrukkelijk door en hoor ik ook wel wat van The Clash, maar net als How The West Was Won roept ook Humanworld meer dan eens associaties op met het werk van Lou Reed.
Peter Perrett was nooit een heel groot zanger en dat is hij nog steeds niet, maar het is wel een zanger die zijn persoonlijkheid in zijn songs legt, waardoor Humanworld zich makkelijk weet te onderscheiden van vergelijkbare albums. Humanworld is een tijdloos klinkend album, dat ook best uit de jaren 70 had kunnen stammen. Het is een album dat rauw en oorspronkelijk klinkt, maar stiekem klopt vrijwel alles in de productie en instrumentatie, die vol zijn gestopt met mooie accenten.
De rauwe, doorleefde en wat versleten strot van Peter Perrett voegt vervolgens de ziel toe aan de rock ’n roll en voorziet het album van een bijzondere of zelfs magische sfeer. How The West Was Won vond ik twee jaar geleden goed genoeg voor de top 15 van mijn jaarlijstje. Humanworld is nog een stuk beter en is een album dat nog wel even door kan groeien ook. Erwin Zijleman
De muziek van Peter Perrett staat ook op zijn bandcamp pagina: https://peterperrett.bandcamp.com.