Na een aardig maar niet opzienbarend debuut keert Stef Chura terug met Midnight. De singer-songwriter laat op haar tweede album flinke groei horen. Dat is mede de verdienste van Car Seat Headrest voorman Will Toledo, die het album produceerde, maar Stef Chura kan er zelf ook wat van. Het levert een verrassend veelzijdige gitaarplaat op, die het ene moment heerlijk uit de bocht vliegt met veel gitaargeweld, maar ook in de meer ingetogen passages uitstekend uit de verf komt. En als Stef Chura dan ook nog eens een song van good old Billy Idol volledig naar haar hand zet weet je zeker dat ze echt een prima album heeft afgeleverd.
Stef Chura uit Detroit, Michigan, heeft volgens mij goede papieren. Ze bracht twee jaar geleden een album uit dat het goed deed bij de critici (maar dat mij maar ten dele kon overtuigen) en wist voor haar nieuwe album niemand minder dan Car Seat Headrest's Will Toledo als producer en gastmuzikant te strikken.
Met Will Toledo als producer kun je alleen maar een gitaarplaat maken en dat heeft Stef Chura dan ook gedaan. Haar eerste album vond ik nog wat rommelig en niet over de hele linie overtuigen, maar op Midnight laat Stef Chura horen dat ze sindsdien flink is gegroeid.
Het nieuwe album van de muzikante uit Detroit opent met het zeer aanstekelijke All I Do Is Lie, dat absoluut over hitpotentie beschikt. Niet iedereen zal gecharmeerd zijn van de wat nonchalante manier van zingen van Stef Chura, maar de openingstrack van Midnight smaakt wat mij betreft naar meer.
Dat meer is in het geval van Stef Chura verrassend divers. Midnight bevat een aantal indie-rock songs die tegen de pop aan schuren en haar zomaar een breed publiek kunnen opleveren, maar de jonge Amerikaanse singer-songwriter is ook niet vies van veel minder gepolijste songs met op zijn minste een punky attitude. Het bevalt me eerlijk gezegd wel, zeker als Stef Chura er ook nog een wat overstuurde gitaarsolo tegenaan gooit.
Zeker de wat stevigere songs op het album rammelen aan alle kanten. Dat is niet altijd een pre, maar de lo-fi aanpak van Stef Chura heeft iets oprechts en charmants. De singer-songwriter uit Detroit grijpt met enige regelmaat naar gitaargeweld, maar durft ook gas terug te nemen. Het zorgt voor een album vol fraaie dynamiek. Het ene moment is er nog de stilte voor de storm, het volgende moment knallen de gitaren op heerlijke wijze uit de bocht.
Juist wanneer Stef Chura niet vertrouwt op punky energie of op flirts met hitgevoelige refreinen, maakt de jonge Amerikaanse indruk met haar muziek. Bijna bezwerende passages worden afgewisseld met veel gitaargeweld en de steeds weer net wat anders klinkende zang. Niet alle songs op Midnight zijn even goed, maar de schoonheidsfoutjes vergeet je Stef Chura graag, al is het maar omdat je weet dat de meest rammelende en rauwe tracks worden gevolgd door songs die alle twijfel over het talent van Stef Chura direct weer wegnemen.
Zo volgt na een wat onvaste pianosong weer een onweerstaanbaar popliedje vol tegendraads gitaarwerk en zo valt er in vrijwel alle tracks op Midnight veel te genieten en worden de paar net wat mindere songs ruim gecompenseerd door flink wat heerlijke gitaartracks en hier en daar wat geniale vondsten (Sweet Sweet Midnight is in alle opzichten geweldig).
Iedere keer dat ik naar Midnight van Stef Chura luister ben ik net wat meer onder de indruk van de geniale lo-fi gitaarplaat die het is. Het is een gitaarplaat met een fantastisch slot, want Stef Chura’s bijzondere vertolking van Billy Idol’s Eyes Without A Face had me onmiddellijk te pakken en wordt alleen maar indrukwekkender.
Stef Chura heeft in het genre waarin ze beweegt heel veel concurrentie, maar met de hulp van Will Toledo en dankzij een dozijn heerlijk eigenzinnige gitaarsongs zonder compromissen, blijft ze deze concurrentie vooralsnog een paar stappen voor. Erwin Zijleman
Stef Chura maakt haar muziek ook beschikbaar via bandcamp: https://stefchuraband.bandcamp.com.