De Amerikaanse muziekpers schaart Hailey Whitters onder de country beloften voor 2020 en daar valt niet zoveel op af te dingen. De jonge Amerikaanse muzikante is een talentvol songwriter en beschikt bovendien aan een stem die gemaakt is voor countrymuziek. Op The Dream wil Hailey Whitters niet kiezen tussen traditionele country, alternatieve country of countrypop en dat hoeft ook niet. In alle hoeken van de countrymuziek kan ze uitstekend uit de voeten en maakt ze indruk met haar songs en met haar stem. In het begin klinkt het misschien nog wat schel, maar The Dream maakt iedere keer weer wat meer indruk.
Hailey Whitters debuteerde een jaar of vijf geleden, maar Black Sheep trok vooral de aandacht van collega muzikanten, die de songwriting skills van de jonge Amerikaanse singer-songwriter, in tegenstelling tot het grote publiek, wel op de juiste waarde wisten te schatten. De afgelopen jaren schreef Hailey Whitters vooral songs voor anderen (onder wie Martina McBride en Little Big Town), maar met The Dream eist ze haar eigen plekje in de spotlights op.
Het tweede album van de muzikante uit Nashville opent sterk met het ingetogen en voornamelijk akoestische Ten Year Town, dat vorig jaar al flink scoorde in de Verenigde Staten. Ten Year Town laat horen dat Hailey Whitters aansprekende songs kan schrijven en laat bovendien horen dat de jonge Amerikaanse beschikt over een stem die gemaakt lijkt voor de country. Ten Year Town maakt indruk met emotievolle zang, waarin de snik nooit ver weg is.
Waar de openingstrack van The Dream nog doet vermoeden dat Hailey Whitters vooral de traditionele kant van de country opzoekt, kiest ze in een aantal tracks die volgen voor de countrypop, zoals die het afgelopen decennium met zoveel succes wordt gemaakt in Nashville. Het is countrypop die lekker in het gehoor ligt en die ingrediënten uit de traditionele countrymuziek vermengt met aanstekelijke Nashville pop.
Nu heb je countrypop en countrypop. Aan de ene kant van het spectrum staan de dertien in een dozijn popzangeressen die een beetje country faken, maar je hebt ook countryzangeressen die niet vies zijn van wat pop. De laatste categorie wordt aangevoerd door Kacey Musgraves, maar ook Hailey Whitters hoort wat mij betreft aan deze kant van het spectrum thuis.
The Dream is voor mij in eerste instantie een countryalbum en het is een countryalbum dat uitstapjes buiten de gebaande paden niet schuwt. Hier en daar hoor je pop, maar ik hoor ook soul, blues en folk en uiteindelijk vooral country, die ook weer opeens heel traditioneel kan klinken.
Sterkste punt van The Dream vind ik persoonlijk de zang van Hailey Whitters, maar het is zang die niet iedereen zal bevallen. De stem van de jongere Amerikaanse klinkt soms wat schel. Voor mij overigens geen probleem, want het voorziet The Dream wat mij betreft van de broodnodige scherpe kantjes en ik merk bovendien dat ik haar stem na eerste aarzeling steeds mooier vind. Het is een stem die de prima songs op het album voorziet van een eigen geluid en dat is wat waard in dit overvolle genre.
Met Hailey Whitters heeft de country(pop) er een singer-songwriter bij die alle kanten op kan. Een carrière in de countrypop lonkt, maar Hailey Whitters is ook uit het juiste hout gesneden om het liefhebbers van traditionele of alternatieve country naar de zin te maken, zoals ze laat horen in de tracks waarin ze de pop even helemaal vergeet en haar stem door de ziel snijdt. Op The Dream gooit ze alle countryinvloeden nog op een hoop en dat levert een aantrekkelijk album op, dat terecht wordt geprezen door de Amerikaanse muziekpers. Het aanbod is momenteel groot of zelfs te groot, maar deze Hailey Whitters komt er wel. Let maar op. Erwin Zijleman