Originele recensie gepubliceerd op 16 mei 2014
Voor Sean Lennon, zoon van John Lennon en Yoko Ono, zag het er in eerste instantie goed uit. Sean Lennon liet, in tegenstelling tot zijn halfbroer Julian, een fris en eigenzinnig geluid horen en werd ook nog eens omarmd door collega muzikanten van naam en faam, door de critici en door een breed publiek.
Heel lang duurde dit echter niet. Sean Lennon ging al snel bijzonder experimentele muziek maken en leek meer muzikale genen van moeder Yoko Ono dan van vader John Lennon te hebben geërfd. Ik ben persoonlijk dan ook afgehaakt na Sean Lennon’s aardige, maar ook niet opzienbarende, debuut Into The Sun uit 1998.
Pas 16 jaar later komt er weer muziek van deze Lennon telg uit de speakers en wat is het goed. The Ghost Of A Saber Tooth Tiger is een project van Sean Lennon en Charlotte Kemp Muhl; als ik goed ben voorgelicht man en vrouw. The Ghost Of A Saber Tooth Tiger maakte al eens een plaat met vooral invloeden uit de Braziliaanse muziek, maar Midnight Sun is mijn eerste kennismaking met de muziek van het tweetal, en wat voor kennismaking.
Na beluistering van Midnight Sun moet ik de bewering dat Sean Lennon de muzikaliteit vooral van zijn moeder heeft gekregen herzien. Midnight Sun laat nadrukkelijk horen dat Sean Lennon wel degelijk muzikale genen van zijn vader heeft meegekregen. Dat hoor je vooral omdat Sean Lennon en Charlotte Kemp Muhl zich op een terrein begeven dat ook voor de oude Lennon bekend terrein was. Midnight Sun is een plaat vol psychedelica en het is psychedelica die deels is geworteld in de jaren dat John Lennon er voor het eerst mee aan de slag ging op de platen van The Beatles. Sean Lennon blijft echter niet steken in het verleden en slaat een brug naar de neo-psychedelica, waarbij de hulp van topproducer Dave Fridmann (The Flaming Lips, Mercury Rev, Tame Impala) natuurlijk goed uit komt.
Midnight Sun van The Ghost Of A Saber Tooth Tiger is een sprankelende en bezwerende plaat vol verrassingen. Het is deels een luistertrip die je mee terug neemt naar de jaren 60 en beelden van vloeistofdia’s en hippies op het netvlies tovert. Het is aan de andere kant ook een luistertrip die de invloeden uit het verre verleden verrijkt met nieuwe invloeden en verrassende wendingen, waarbij Sean Lennon en Charlotte Kemp Muhl verrassend veelzijdig te werk gaan.
Midnight Sun is een plaat die uitnodigt tot achterover lenen en genieten, maar het is ook een plaat die je constant aan het denken en associëren zet. Zoals dat hoort op een psychedelische plaat is er volop ruimte voor jams, maar het slaat nergens door in eindeloos geëxperimenteer.
Wat Midnight Sun van The Ghost Of A Saber Tooth Tiger zo indrukwekkend maakt is de enorme dynamiek. Een lange jam vol stevig gitaarwerk, slaat zomaar om in dromerige klanken met engelachtige vocalen en synths uit vervlogen tijden. Midnight Sun is een opvallend veelkleurige plaat en al deze kleuren vloeien in elkaar over als op de al genoemde vloeistofdia’s van weleer. Van bezwerende psychedelica, naar een dromerig popliedje en weer terug. Steeds gevuld met invloeden die we kennen, maar Sean Lennon en Charlotte Kemp Muhl doen ook altijd hun eigen ding.
Komt het nu alsnog goed met Sean Lennon? Ik durf het niet te voorspellen; de tijd zal het leren. Aan de kwaliteit van Midnight Sun zal het echter niet liggen, want wat is dit een fantastische plaat. Bij toeval ontdekt, maar deze laat ik voorlopig niet meer los. Erwin Zijleman
