Haar tweede plaat, When The Cellar Children See The Light Of Day, zal hierdoor wat meer aandacht krijgen dan het debuut en dit is volkomen terecht. When The Cellar Children See The Light Of Day is immers een bijzonder imponerende plaat, die met minimale middelen een maximaal effect weet te sorteren.
Op basis van de Afrikaanse afkomst van Mirel Wagner en het feit dat ze op haar tweede plaat werkt met de Finse producer Sasu Ripatti (die tot dusver vooral elektronische muziek heeft geproduceerd) had ik een totaal andere plaat verwacht dan When The Cellar Children See The Light Of Day is. Mirel Wagner maakt immers uiterst ingetogen muziek die voor 99% bestaat uit spaarzame gitaarklanken en haar stem. Het gitaarspel is over het algemeen akoestisch en beperkt zich tot een handvol akkoorden. Dit sobere gitaarspel wordt gecombineerd met de bijzondere vocalen van Mirel Wagner die haar teksten meer voordraagt dan zingt.
Deze teksten verdienen overigens ook de nodige aandacht, want ze zijn vrijwel zonder uitzondering gitzwart, maar ook poëtisch. Op basis van de voordracht van Mirel Wagner en het niveau van haar teksten dringt de vergelijking met groten als Patti Smith en Leonard Cohen zich op, maar de donkere klanken van de in Finland opgegroeide Ethiopische zangeres roepen ook associaties op met de muziek van Nick Cave en de minstens even donkere klanken van Chelsea Wolfe (op met name haar akoestische cd).
Incidenteel wordt de muziek van Mirel Wagner net wat meer ingekleurd met cello en piano, maar het blijft altijd bijzonder sober. Het is knap als je als singer-songwriter met zulke bescheiden middelen de aandacht weet vast te houden, maar Mirel Wagner doet nog veel meer dan dat. Als je ervoor in de stemming bent en met aandacht naar When The Cellar Children See The Light Of Day kunt luisteren is het een plaat die je genadeloos bij de strot grijpt.
Mirel Wagner gebruikt maar een paar gitaarakkoorden, maar het is genoeg om haar sobere songs mooi in te kleuren. Haar indringende voordracht, haar mooie donkere stem, de aardedonkere teksten en de wat desolate sfeer op de plaat doen de rest.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het bij eerste beluistering wel erg sober en donker vond, maar als Mirel Wagner je eenmaal te pakken heeft met haar bezwerende muziek laat ze niet meer los. Inmiddels hou ik zielsveel van de eenvoudige maar o zo trefzekere songs op When The Cellar Children See The Light Of Day en hoor ik, hoewel er niet zo gek veel te horen valt, toch steeds weer wat nieuws in de bijzondere songs van Mirel Wagner.
When The Cellar Children See The Light Of Day is geen plaat die je ergens op de achtergrond moet horen, het is evenmin een plaat die je moet beluisteren wanneer je een roze bril op hebt. Zet de plaat op wanneer de zon onder is en het huis stil en When The Cellar Children See The Light Of Day komt keihard aan. Als een mokerslag durf ik wel te zeggen.
Het debuut van Mirel Wagner is me twee jaar geleden ontgaan, maar deze tweede plaat koester ik inmiddels als één van de bijzonderste platen van het moment. Wat een indrukwekkende plaat. Erwin Zijleman
