Het is het afgelopen halfjaar heel snel gegaan met Zaho de Sagazan. Lange tijd leek het er op dat haar in het voorjaar van 2023 verschenen debuutalbum La Symphonie des Éclairs alleen in Frankrijk aan sloeg, maar inmiddels ligt Europa aan haar voeten en is de Franse muzikante ook in de Verenigde Staten hard op weg naar succes.
Eind vorig jaar stond Zaho de Sagazan nog voor een paar honderd mensen in de Tolhuistuin in Amsterdam, maar gisteren stond ze in een uitverkochte Ronda in Utrecht en maandag wacht haar nog een eveneens uitverkocht Paradiso. Gezien de vraag naar kaarten op TicketSwap had ze beide zalen minstens nog een keer kunnen vullen.
In de Ronda opent ze met La Fontaine de Sang, de fascinerende openingstrack van haar debuutalbum dat vorig jaar ook nog in een luxe-versie verscheen. Zaho de Sagazan grijpt het publiek direct bij de strot met haar stem, die live minstens net zo mooi en misschien nog wel wat indringender klinkt dan op het album. Het is een indrukwekkende start van een bijzonder optreden.
De Franse muzikante is pas 25 jaar oud, maar heeft zich razendsnel ontwikkeld tot een performer die geen moeite heeft met zalen van de afmetingen van de Ronda. Bijgestaan door een driekoppige band maakt Zaho de Sagazan in de eerste songs op de setlist direct een onuitwisbare indruk met haar stem en haar performance.
Op het podium vertrouwt ze nog net wat meer op elektronica dan op het album, wat haar songs voorziet van nog wat meer dynamiek. Die dynamiek hoor je ook in de setlist, want het is razend knap hoe de Franse muzikante weet te schakelen tussen intieme luisterliedjes die absoluut schatplichtig zijn aan de tradities van het Franse chanson als Je Rêve en La Symphonie des Éclairs en songs die gemaakt lijken voor de dansvloer als Tristesse, Mon Inconnu en Dansez.
Zaho de Sagazan is niet alleen uitstekend bij stem, maar blijkt ook een innemende persoonlijkheid, die in gebrekkig Engels mooie persoonlijke verhalen vertelt. Het komt vooral charmant over, maar wanneer ze zich weer beperkt tot de muziek zie je een krachtige persoonlijkheid en een eigenzinnig performer.
De veertien songs tellende setlist tot de toegift bevat een mooie dwarsdoorsnede van het debuutalbum van Zaho de Sagazan en voegt absoluut wat toe aan het album. Een aantal songs wordt wat langer opgerekt en biedt alle ruimte aan de elektronica die uit de bijzondere opstelling op het podium komt. Zaho de Sagazan heeft nooit een geheim gemaakt van haar bewondering en liefde voor de muziek van Kraftwerk en dat komt er op het podium nog wat duidelijker uit. Het klinkt allemaal fantastisch, zeker als de muzikanten nog wat extra ruimte krijgen.
De set komt tot een hoogtepunt met afsluiter Dansez, waarin de elektronica en de beats het voortouw nemen en het even lijkt of je op een techno feest bent beland. Met Dansez is de zegetocht van Zaho de Sagazan in Utrecht voltooid en is duidelijk dat we getuige zijn geweest van een bijzonder concert.
De toegift lijkt momenteel wat aan het uitsterven en persoonlijk heb ik daar geen enkele moeite mee, want het blijft toch een wat gekunsteld iets. Zaho de Sagazan komt nog wel een keer terug en vertolkt drie covers. Met versies van onder andere 99 Luftballons van Nena en Modern Love van David Bowie maakt ze opvallende keuzes. Het verhoogt de feestvreugde nog wat, maar persoonlijk had ze het van mij bij de set voor de toegift kunnen laten, want met Dansez was de climax bereikt.
De verwachtingen waren hooggespannen voor het eerste concert van Zaho de Sagazan in Nederland in een wat grotere zaal, maar de Franse muzikante heeft ze meer dan waar gemaakt. Ze maakte niet alleen een van de mooiste albums van 2023 (en 2024), maar kan ook op het podium met de allerbesten mee. Ga dat zien in Paradiso (if you're lucky) of op Down The Rabbit Hole. Erwin Zijleman