Volgens mij hou ik de Franse popmuziek best goed in de gaten, maar Zaho de Sagazan heb ik volledig gemist. Het is een beetje of je gemist hebt dat de zon schijnt op een snikhete zomerdag, want Zaho de Sagazan is een ware sensatie. De Franse muzikante kan op haar debuutalbum La symphonie des éclairs uitstekend overweg met het traditionele Franse chanson, dat ze met veel emotie en met een prachtige diepe stem vertolkt. Ze kan de rijke tradities van het Franse levenslied echter ook combineren met een flinke bak elektronica, wat een wonderlijke combinatie maar ook prachtige en fascinerende muziek oplevert. La symphonie des éclairs is een baanbrekend en sensationeel goed album.
In het Volkskrant magazine las ik vorige week een artikel over de Franse muzikante Zaho de Sagazan. Het is een naam die ik echt nog nooit had gehoord en ook haar debuutalbum La symphonie des éclairs ben ik vorig jaar niet tegengekomen. Ik heb kennelijk niet goed opgelet, want Zaho de Sagazan verkocht onlangs in no-time zowel Paradiso als Tivoli Vredenburg uit.
Haar debuutalbum verscheen al in het prille voorjaar van 2023, maar een paar weken geleden verscheen een luxe-editie van het album. La symphonie des éclairs (Le dernier des voyages) bevat 21 tracks en houdt je 70 minuten lang aan de speakers gekluisterd. Het is een album dat me sinds de ontdekking in een wurggreep houdt en ook nog wel even zal houden.
De muziek van Zaho de Sagazan wordt omschreven als het traditionele Franse chanson, maar dan omgeven door een flinke bak elektronica. Dat is op zich een goede omschrijving, al bevat het album ook een aantal songs die genoeg hebben aan een piano en de stem van de Franse muzikante. In die songs vertolkt Zaho de Sagazan het Franse chanson op prachtige en vrij traditionele wijze.
De zangeres uit Saint Nazaire beschikt over een geweldige en wat donker klinkende stem, die is gemaakt voor het weemoedige Franse chanson. Het is een stem die je vrijwel onmiddellijk bij de strot grijpt en die de aandacht moeiteloos 70 minuten vast houdt en de songs van Zaho de Sagazan voorziet van urgentie en doorleving.
Wanneer Zaho de Sagazan het Franse chanson op oorspronkelijke wijze vertolkt is het resultaat prachtig, maar het resultaat wordt ronduit fascinerend wanneer de Franse muzikante zich omringd met elektronica. Bijdragen van synths duiken soms op vrij subtiele wijze op in de songs op La symphonie des éclairs (Le dernier des voyages), maar hier en daar gaat de elektronica ook stevig los en betovert het album met sprookjesachtige klanken of sleurt Zaho de Sagazan het Franse chanson de dansvloer op.
Bij de inzet van al die elektronica kent de Franse muzikante haar klassiekers. In een aantal tracks klinken invloeden van Kraftwerk nadrukkelijk door, maar ook Krautrock uit de jaren 70 en synthpop uit de jaren 80 hebben hun sporen nagelaten op La symphonie des éclairs (Le dernier des voyages). Het combineert verrassend goed met duidelijk Frans getinte muziek, die de songs van Zaho de Sagazan weer onmiddellijk richting het Franse chanson van bijvoorbeeld Barbara, een van haar muzikale helden, duwt.
De emotievolle zang in het Franse chanson doet het vaak goed met organische en wat weemoedige klanken. Op voorhand leek het Franse chanson met flink wat elektronica me daarom een vreemde combinatie, maar het pakt echt prachtig uit. Het biedt Zaho de Sagazan de mogelijkheid om kleine en intieme popliedjes in een keer groots en meeslepend te laten klinken of om traditionele Franse muziek in een keert fris en modern te laten klinken.
70 minuten muziek is natuurlijk wel erg veel en meestal teveel van het goede, maar wanneer je eenmaal in de flow van de muziek zit is La symphonie des éclairs (Le dernier des voyages) een album dat je keer op keer van de eerste tot en met de laatste noot wilt beluisteren.
Ik vond Zaz en Christine & The Queens de afgelopen jaren een klasse apart binnen de Franse popmuziek, maar met Zaho de Sagazan hebben ze er een hele serieuze concurrent bij. La symphonie des éclairs (Le dernier des voyages) is een album van een geweldige zangeres en een muzikante met een fascinerende visie op het gebruik van elektronica in een door tradities gedomineerd genre. Echt een razend knap album. Erwin Zijleman
Nobody Loves You More van Kim Deal is verkrijgbaar via de Mania webshop: