De Canadese muzikant Dustan Townsend maakt inmiddels een jaar of tien muziek onder de naam Fish In A Birdcage. Dat heeft inmiddels bijna vijftig songs opgeleverd, waarvan het laatste dozijn is te vinden op Mentors. Het is een opvallend album, waarop invloeden uit de folk, chamber pop en indie op bijzondere wijze aan elkaar worden gesmeed. Mentors doet in muzikaal opzicht steeds dingen die je niet verwacht en ook de songs van de Canadese muzikant zijn eigenzinnig. Op hetzelfde moment is het nieuwe album van Fish In A Birdcage een album dat lekker in het gehoor ligt en hierdoor makkelijk overtuigt. Het is mijn eerste kennismaking, maar Mentors smaakt zeker naar meer.
Ik ging er min of meer van uit dat er deze week niets bijzonders meer zou verschijnen, maar tussen het zeer bescheiden stapeltje nieuwe albums van afgelopen vrijdag vond ik er toch nog een die me bij vluchtig beluisteren nieuwsgierig maakte. De naam Fish In A Birdcage deed bij mij geen belletje rinkelen, maar het deze week verschenen Mentors is al het vierde album van het project van de Canadese muzikant Dustan (Dusty) Townsend.
De muzikant uit Calgary, Alberta, debuteerde een jaar of tien geleden met een titelloze EP, waarop hij de titels van al zijn songs vooraf liet gaan door de tekst Rule # en een volgnummer. Dat heeft hij volgehouden op alle volgende releases, waardoor het deze week verschenen Mentors songs 35 tot en met 46 van Fish In A Birdcage bevat. De eerste 34 ga ik ook snel beluisteren, want de songs van Dustan Townsend zijn zeker interessant.
Het zijn songs die de Canadese muzikant op zijn website, die uit de jaren 90 lijkt te stammen, omschrijft als “Modern Renaissance, Electronica to folk strings”. Dat is geen omschrijving die mij direct een idee zou geven van het soort muziek dat Fish In A Birdcage maakt, maar het is ook niet heel makkelijk om de muziek van de Canadese muzikant in een hokje te duwen.
Mentors laat flink wat invloeden uit de chamber pop horen, zeker wanneer de cello een voorname rol speelt, maar de muziek van Fish In A Birdcage heeft ook vaak een folky karakter. Hier blijft het niet bij, want de songs van Dustan Townsend hebben ook een indie vibe, zeker wanneer subtiele elektronica wordt ingezet.
In muzikaal opzicht klinkt de muziek op Mentors, met name de door de ingezette strijkers, vooral stemmig, zeker wanneer ook nog eens pianoklanken worden ingezet. Het klinkt allemaal mooi verzorgd en hier en daar zelfs wel wat gepolijst, maar de songs op Mentors hebben ook altijd een eigenzinnig randje.
Dat randje komt deels van de stem van Dustan Townsend, die beschikt over een mooie stem, maar ook een stem die je niet direct verwacht in door folk en chamber pop gedomineerde songs. Door de zang en het indie tintje dat de muzikant uit Calgary geeft aan zijn songs, heb ik uiteenlopende associaties bij beluistering van het album, maar het is lastig om de vinger er goed op te leggen.
Mentors komt voor mij uit de lucht vallen en de kans is groot dat het album vervolgens direct tussen wal en schip valt, want de meeste muziekmedia zijn momenteel aan het terugkijken en gaan er van uit dat er in het heden niet veel meer gebeurt. Daar ging ik zelf ook van uit, maar Mentors van Fish In A Birdcage weet twaalf songs lang de fantasie te prikkelen met songs die zich op eigenzinnige wijze bewegen tussen genres. De songs van Dustan Townsend zijn niet alleen fantasierijk, maar vermaken dankzij de fraaie klanken, de aansprekende zang en de beeldende songs ook verrassend makkelijk.
Ook de vorige 34 songs van Fish In A Birdcage moesten het overigens doen met bescheiden aandacht en dat is jammer, want Dustan Townsend slaagt er wat mij betreft in om iets toe te voegen aan alles wat er al is op het snijvlak van folk, chamber pop en indie, wat misschien geen heel breed ontgonnen terrein is, maar waarop Fish In A Birdcage ook weer niet de eerste is. Het muziekjaar 2024 zat er een week of twee geleden voor bijna iedereen op, maar Mentors van Fish In A Birdcage is een slotakkoord dat het beluisteren zeker waard is. Erwin Zijleman