Juanita Stein bepaalde met haar prachtige stem voor een belangrijk deel het geluid van de Australische band Howling Bells. Na vier albums met deze band ging Juanita Stein haar eigen weg en ook onder haar eigen naam heeft ze inmiddels vier albums uitgebracht. The Weightless Hour is de meest recente van het stel en het is een kort maar bijzonder mooi album. Het is een album dat is voorzien van een sobere instrumentatie met vooral gitaren, maar de songs klinken zeker niet allemaal hetzelfde. Een ding is wel hetzelfde in alle songs op het album en dat is dat Juanita Stein echt prachtig zingt.
Howling Bells maakte tussen 2006 en 2014 vier uitstekende albums met een bonte mix aan invloeden, maar sindsdien werd niets meer van de band vernomen (al lees ik op Internet dat de band een paar jaar geleden nog wel een paar keer op het podium heeft gestaan). Juanita Stein is inmiddels ook al even bezig met haar solocarrière en levert met The Weightless Hour haar vierde soloalbum af.
Howling Bells maakte in muzikaal opzicht makkelijk indruk door te manoeuvreren tussen invloeden van Mazzy Star, Cocteau Twins en My Bloody Valentine, maar het was toch vooral de stem van Juanita Stein die er voor zorgde dat de Australische band zich wist te onderscheiden van soortgenoten in de genoemde genres.
Op haar soloalbums koos Juanita Stein tot dusver voor een minder gruizig geluid met meer invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, pop met een vleugje 60s en 70s en de psychedelica, wat met America (2017), Until The Lights Fade (2018) en Snapshot (2020) drie prima albums opleverde. Het zijn albums die lang niet zoveel aandacht kregen als de albums van Howling Bells, maar ze deden er zeker niet voor onder.
Juanita Stein liet bovendien een stijgende lijn horen op haar albums, waardoor ik met hooggespannen verwachtingen begon aan The Weightless Hour. Juanita Stein heeft me ook dit keer niet teleurgesteld. Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met haar stem, want die is ook op haar vierde album weer prachtig.
Het is een stem die ik vier jaar geleden omschreef als een stem met flarden Chrissie Hynde, Grace Slick, Siouxsie Sioux, Lera Lynn en Lana Del Rey. Juanita Stein zingt op haar nieuwe album vooral zacht en ook dit keer hoor ik er van alles in, maar de stem van de Australische muzikante is mooi en bijzonder genoeg om niet te worden vergelijken met de stemmen anderen.
De zang op The Weightless Hour is tien songs lang prachtig of zelfs meer dan prachtig, maar ook in muzikaal opzicht valt er veel te genieten. De meeste songs op het album zijn behoorlijk ingetogen, maar dat betekent niet dat er in muzikaal opzicht weinig wordt gevarieerd. De instrumentatie op het album varieert van folky tot toch voorzichtig gruizig en ondanks het feit dat er vooral gitaren worden ingezet op het album klinkt het geluid op het album verrassend veelkleurig.
De instrumentatie staat wel volledig in dienst van de stem van Juanita Stein, maar dat kan ook bijna niet anders, want wat zingt ze mooi en met veel gevoel. De Australische zangeres kiest op haar nieuwe album niet alleen voor een redelijk ingetogen en sober geluid en zachte zang, maar ook voor een serie zeer persoonlijke songs, waarmee ze een aantal nare gebeurtenissen achter zich laat.
Het is allemaal prachtig gevangen door co-producer Ben Hillier, die The Weightless Hour heeft voorzien van een eigenzinnig maar bijzonder mooi geluid en bovendien een geluid waarin de zang van Juanita Stein geweldig uit de verf komt. Er is eigenlijk maar één ding jammer en dat is dat The Weightless Hour slechts een klein half uur muziek bevat. Het is een klein half uur prachtig, maar vervolgens verlang je toch vooral naar veel meer. Erwin Zijleman