Review: Smashing Pumpkins - Siamese Dream (1993)

De Amerikaanse band Smashing Pumpkins is nog altijd actief, maar maakte haar met afstand beste albums in de jaren 90, waarin ook het geweldige doorbraakalbum Siamese Dream werd afgeleverd
Gezien de staat waarin de Amerikaanse band Smashing Pumpkins na haar debuutalbum Gish verkeerde, is het een klein wonder dat de band er nog in slaagde om een tweede album te maken en een groot wonder dat het een album van het kaliber van Siamese Dream afleverde. Siamese Dream kwam moeizaam tot stand, maar moet uiteindelijk worden gerekend tot de grote rockalbums uit de jaren 90. Het is een album dat bovendien enorm veel invloed zou hebben op de indierock uit de jaren 90. Siamese Dream is een album vol bijzondere dynamiek en de songs op het album hebben de tand des tijds verrassend makkelijk doorstaan. Adore is mijn favoriete album van de band, maar daarna komt echt Siamese Dream.

Ik probeer het nog altijd met de albums van de Amerikaanse band Smashing Pumpkins (soms vooraf gegaan door The), maar op een of andere manier weet de band rond Billy Corgan me al een jaar of vijfentwintig niet meer te raken of zelfs te boeien. Hoe anders was het in de jaren 90 toen ik Smashing Pumpkins absoluut rekende tot mijn favoriete bands. 

Dat begon in 1991 met Gish, maar van de vier albums die de band in de jaren 90 maakte koester ik vooral Siamese Dream (1993), Mellon Collie And The Infinite Sadness (1995) en Adore (1998). Het wat atypische en bij vlagen verrassend ingetogen Adore is mijn favoriete album van Smashing Pumpkins en is het album dat ik nog het vaakst beluister, maar toen vorige week tijdens Record Store Day een mooi uitgevoerde reissue van Siamese Dream werd uitgebracht, heb ik me toch ook weer wat in dit album verdiept. 

Siamese Dream is het album waarmee de Amerikaanse band doorbrak naar een groot publiek en het is bovendien het album waarop het zo herkenbare Smashing Pumpkins geluid vorm kreeg. Het is het geluid met de hard-zacht dynamiek die heel veel invloed zou hebben op de indierock die later in de jaren 90 nog veel populairder zou worden. 

Op Siamese Dream heeft Smashing Pumpkins een perfecte blauwdruk voor de 90s indierock gemaakt. De band is goed voor hoge en gruizige gitaarmuren, maar mede door de zo herkenbare zang van Billy Corgan heeft de muziek van de Amerikaanse band ook altijd lieflijks, al kan Billy Corgan het ook ruw uitschreeuwen. 

Je hoort het bijzondere contract in de songs waarin de band de gitaarmuren hoog en gruizig houdt en meedogenloze riffs en solo’s uit de speakers laat komen, maar je hoort het nog beter in de songs waarin ook het gitaarwerk harde en zachte passages afwisselt en Billy Corgan het contrast nog wat verder vergroot, zoals in de single Today, nog altijd een van mijn favoriete Smashing Pumpkins songs. 

De line-up van de band die Siamese Dream maakte is ook met afstand mijn favoriete bezetting van de band, al speelden bassiste D'Arcy, gitarist James Iha slechts een beperkte rol op het album en was het constant onzeker of Jimmy Chamberlain in staat zou zijn tot zijn weergaloze drumwerk. 

Jimmy Chamberlain kampte met een ernstige drugsverslaving, terwijl D’Arcy en James Iha de scherven van hun beëindigde liefdesrelatie aan het opvegen waren. Billy Corgan, die net een writer’s block en depressies had overwonnen, stond er daarom voor een belangrijk deel alleen voor, maar kreeg wel hulp van producer Butch Vig, die met Siamese Dream en Nirvana’s Nevermind twee van de hele grote rockalbums van de jaren 90 produceerde. 

Ik luister tegenwoordig zoals gezegd nog voornamelijk naar Adore, maar Siamese Dream bleek ik ook nog noot voor noot te kennen en kwam toch weer stevig binnen. In muzikaal en productioneel opzicht heeft het tweede album van Smashing Pumpkins nog niets van zijn kracht verloren, maar het zijn vooral de zang en de songs die nog altijd indruk maken. 

Ik vind de zang op de meer recente albums van de Amerikaanse band eerlijk gezegd vooral irritant, maar de zang op Siamese Dream is echt prachtig. Hetzelfde geldt voor de songs, die behoorlijk uit kunnen halen, maar ook prachtig subtiel kunnen zijn. Het is allemaal te horen op de prachtige reissue van het album op vinyl, die gelukkig ook na RSD nog verkrijgbaar is. Erwin Zijleman

Siamese Dream van Smashing Pumkins is verkrijgbaar via de Mania webshop:

2LP, 39,99 euro

CD, 17,99 euro

Review: Avery Friedman - New Thing

Het valt niet mee om nog op te vallen in de indierock scene van het moment, maar de Amerikaanse muzikante Avery Friedman doet het op overtuigende wijze op haar uitstekende debuutalbum New Thing
Avery Friedman schrijft naar verluidt pas een jaar of twee songs, maar dat is niet te horen op haar deze week verschenen debuutalbum. Op dit album staan immers een aantal direct memorabele rocksongs en ook nog een aantal songs die wat dieper graven. New Thing is een indierock album, maar de muziek en de songs van Avery Friedman beperken zich niet tot de geijkte patronen. In muzikaal opzicht heeft de muzikante uit Brooklyn een interessant album afgeleverd en ook de songs op het album springen er wat mij betreft uit. Avery Friedman beschikt ook nog eens over een mooie stem, waardoor New Thing alle ingrediënten van een zeer geslaagd debuutalbum bevat.

Ik krijg bijna dagelijks nieuwe muziek toegestuurd en kan onmogelijk met volledige aandacht naar alles luisteren. Een album van een onbekende band of muzikant(e) zal bij mij daarom onmiddellijk de juiste snaar moeten raken om niet op de grote stapel terecht te komen, wat helaas het lot is van de meeste nieuwe muziek die ik krijg toegestuurd. 

Dat onmiddellijk raken van de juiste snaar lukte de Amerikaanse muzikante Avery Friedman een paar weken geleden. Haar single New Thing vond ik direct prachtig, waarna ook de rest van haar debuutalbum me snel wist te overtuigen. New Thing is de titeltrack van het deze week verschenen debuutalbum van de muzikante uit Brooklyn, New York. Het is de track die mij een paar weken geleden onmiddellijk wist te overtuigen en ik vind het nog steeds een prachtsong. 

Het is een track met bijzonder mooi, veelkleurig en melodieus gitaarwerk, dat hier en daar prachtig ontspoort en een bijzondere spanning opbouwt. Het is bovendien een indierock song die direct memorabel klinkt en zomaar kan uitgroeien tot een song die je over tien jaar nog steeds koestert. Het is ook nog eens een song die opvalt door de mooie en aangenaam dromerige stem van Avery Friedman, die fraai contrasteert met de gruizige gitaren. 

New Thing is de beste track op het debuutalbum van de Amerikaanse muzikante, maar de andere songs doen er niet veel voor onder. Het debuutalbum van Avery Friedman duurt slechts een kleine dertig minuten, maar het is wat mij betreft genoeg om haar uit te roepen tot grote belofte voor de toekomst. 

New Thing is een album dat past in het hokje indierock, maar de muzikante uit Brooklyn maakt zeker geen dertien in een dozijn indierock. De muziek op New Thing wordt gedragen door een degelijk spelende ritmesectie en een subtiel laagje keyboards, maar de gitaren eisen de hoofdrol op in het geluid van Avery Friedman. De gitaren klinken af en toe lekker ruw en gruizig, maar het gitaarwerk op het album kan ook subtieler en folky zijn en is bovendien verrassend veelzijdig . 

Het zorgt er voor dat New Thing een veelkleurig album is en dat hoor je op een debuutalbum niet heel vaak. Die variatie is een verstandige keuze, want het biedt Avery Friedman de mogelijkheid om te schitteren als zangeres. In de wat stevigere songs blijft de Amerikaanse muzikante makkelijk overeind met haar wat dromerige stem, maar ik vind de zang nog mooier in de wat meer ingetogen songs, waarin Avery Friedman prachtig fluisterzacht kan zingen. 

De muzikante uit Brooklyn opereert in een genre waarin het echt ongelooflijk dringen is en maakt muziek zoals die veel vaker wordt gemaakt, maar het debuutalbum van Avery Friedman heeft wat mij betreft iets bijzonders. Op New Thing slaagt ze er wat mij betreft in om met een aantal direct memorabele rocksongs op de proppen te komen, maar durft ze ook buiten de lijntjes te kleuren, wat het album interessanter maakt dan de meeste andere albums in het genre en zeker die van nieuwkomers, die toch vaak voortborduren op alles dat er al is. 

Ik durf Avery Friedman daarom absoluut een mooie toekomst te voorspellen. Daarvoor moet ze wel een beetje geluk hebben en opgepikt worden door grote spelers als Pitchfork. Dat is deze week nog niet het geval, maar de hoge kwaliteit van dit debuutalbum moet uiteindelijk boven komen drijven. Erwin Zijleman

De muziek van Avery Friedman is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://averyfriedman.bandcamp.com/album/new-thing.