Native Harrow laat Laurel Canyon folk en Britse folk herleven met tijdloze klanken en een stem waarvan je alleen maar intens kunt houden
Happier Now is het derde album van het Amerikaanse duo Native Harrow en het is een bijzonder indrukwekkend album. Stephen Harms en Devin Tuel laten zich op hun nieuwe album nadrukkelijk inspireren door de Laurel Canyon folk zoals die aan het eind van de jaren 60 werd gemaakt en imponeren met een warm en volstrekt tijdloos geluid. Ook de songs van het tweetal zijn ijzersterk en worden gedragen door de prachtige stem van Devin Tuel. Het is een stem die zich genadeloos opdringt en waarvoor je alleen maar kunt smelten. Het zorgt ervoor dat het derde album van Native Harrow stijgt tot grote hoogten. Bijzonder indrukwekkend album dat echt alle aandacht verdient.
Heel even dacht ik dat er een vergeten klassieker uit de hoogtijdagen van de Laurel Canyon folk uit de speakers kwam, maar even later dacht ik toch meer aan Britse folk uit dezelfde periode. Het is tweemaal fout, want Happier Now van Native Harrow is gloednieuw.
Native Harrow is een duo uit Lyndell, Pennsylvania, dat bestaat uit multi-instrumentalist Stephen Harms en boegbeeld Devin Tuel. De eerste tekent voor gitaar, bas, drums en keyboards, de tweede voor gitaar en zang.
Ik had nog nooit van Native Harrow gehoord en ging er daarom van uit dat Happier Now het debuut van het Amerikaanse duo was, maar het blijkt alweer het derde album van Stephen Harms en Devin Tuel.
Voordat Devin Tuel haar geluk zocht in de popmuziek leek voor haar een glanzende carrière weggelegd in de theaters van Broadway in New York. Haar voorkeur ging echter niet uit naar ballet of toneel, maar naar popmuziek met een hang naar het verleden. Het is wat mij betreft een verstandige keuze, want het nieuwe album van Native Harrow is van hoge kwaliteit en van een bijzondere schoonheid.
Stephen Harms zorgt op Happier Now voor een warm en zwoel klinkende instrumentatie en het is een instrumentatie die je op een of andere manier onmiddellijk een aantal decennia mee terug neemt in de tijd. De warme en voornamelijk akoestische klanken herinneren aan de muziek die een aantal decennia geleden in de canyons rond Los Angeles werd gemaakt, maar verwerken ook op subtiele wijze invloeden uit de Britse folk.
Hier blijft het niet bij, want Happier Now van Native Harrow doet me ook meer dan eens denken aan het solowerk van Natalie Merchant en haar band 10,000m Maniacs en heeft in muzikaal opzicht soms ook wel wat van Mazzy Star. Happier Now werd opgenomen in een studio met uitsluitend analoge apparatuur, wat nog wat warme toevoegt aan de stemmige klanken op het album.
Het kleurt allemaal prachtig bij de mooie en bijzondere stem van Devin Tuel. De New Yorkse zangeres beschikt over een geschoold stemgeluid, maar het is ook een stemgeluid dat je vrijwel onmiddellijk weet te raken. Het doet me af en toe denken aan de intensiteit van Joni Mitchell, maar ook Natalie Merchant draagt zoals gezegd zinvol vergelijkingsmateriaal aan. Direct toen Devin Tuel begon te zingen was ik verkocht en sindsdien hebben de prachtige vocalen op Happier Now alleen maar aan kracht gewonnen.
Het derde album van Native Harrow is een album dat net zo goed in de jaren 60 of 70 gemaakt had kunnen worden, maar het klinkt een paar decennia later geen moment gedateerd. Happier Now slaat zich dankzij de tijdloze klanken direct als een warme deken om je heen, waarna de prachtige stem van Devin Tuel zorgt voor de definitieve betovering.
Happier Now van Native Harrow was de afgelopen weken een zeer aangename metgezel onder de aangename zon op mijn vakantieadres, maar het is inmiddels ook een album dat ik schaar onder het allerbeste dat tot dusver in 2019 is verschenen. Midden in de zomer een album uitbrengen is geen hele handige zet, maar Happier Now van Native Harrow moet dit jaar nog eindeloos veel kansen krijgen. Wat een geweldige zangeres, wat een geweldige muzikant, wat een sterke songs, wat een prachtig album! Erwin Zijleman
Het is weer even wennen aan het nieuwe album van Marika Hackman, maar uiteindelijk vliegen de briljante popliedjes je om de oren
Marika Hackman leek ooit in de voetsporen te treden van een beroemde soortgenoot als Laura Marling, maar blijkt toch veel meer dan de zoveelste folky. Haar nieuwe album bevat een aantal lome en dromerige songs, maar ook flink wat uptempo popliedjes. Het zijn popliedjes die in een aantal gevallen als rauw of in ieder geval als stekelig zijn te typeren. Bij eerste beluistering van Any Human Friend viel bij mij nog zeker niet alles op zijn plek, maar hoe vaker ik naar het album luister, hoe beter het wordt. De popliedjes van de Britse singer-songwriter zitten knap in elkaar en zijn voorzien van een bijzondere instrumentatie. De mooie en veelzijdige stem van de Britse muzikante doet vervolgens de rest. Wederom een groeibriljant van Marika Hackman.
Ik heb tot dusver wel wat met de albums van de Britse singer-songwriter Marika Hackman. De jonge Britse muzikante kan uitstekend uit de voeten met ingetogen en folky songs, maar schuwt ook uitstapjes richting pop zeker niet.
Marika Hackman heeft zich voor de cover van haar nieuwe album Any Human Friend laten fotograferen in een weinig charmante outfit en pose, maar in muzikaal opzicht maakt ze wederom behoorlijk wat indruk.
Any Human Friend opent met een lome en ingetogen folky song. Het is het soort song waarin de singer-songwriter nog grossierde op haar uitstekende debuut We Slept At Last uit 2015, maar net als op opvolger I’m Not Your Man slaat ze op Any Human Friend vooral andere wegen in.
De fraaie openingstrack wordt gevolgd door het van zeer expliciete teksten voorziene The One, waarin Marika Hackman flirt met new wave. De meeste songs op haar nieuwe album zijn wat voller ingekleurd, waarbij zowel keyboards als gitaren worden ingezet. Zeker wanneer Marika Hackman haar songs voorziet van een rauw of lekker stekelig geluid, maakt ze makkelijk indruk met popliedjes die lekker in het gehoor liggen, maar die ook urgentie uitstralen.
Voor liefhebbers van de folky Marika Hackman is het waarschijnlijk even wennen, maar voor liefhebbers van eigenzinnige indiepop en indierock heeft Any Human Friend veel te bieden. Het siert Marika Hackman dat ze precies doet waar ze zelf zin in heeft. Met wat meer folky songs en een cover waarop ze dromerig in de lens staart had Any Human Friend waarschijnlijk een groter publiek kunnen bereiken, maar dromerige folkies zijn er wat mij betreft al genoeg.
Any Human Friend staat vol wonderschone popliedjes. Zeker wanneer de instrumentatie ingetogen de vocalen fluisterzacht zijn, is het makkelijk wegdromen bij het nieuwe album van de Britse singer-songwriter, maar Marika Hackman kan ook rauw en eigenzinnig klinken en opschuiven richting muziek die me af en toe wel wat aan die van PJ Harvey in haar wat meer folk georiënteerde periode doet denken.
Zeker bij beluistering met de koptelefoon is het genieten van de bijzondere instrumentatie op het album, die vaak uit meerdere lagen bestaat en net zo makkelijk sprookjesachtig als rauw is. Bij herhaalde beluistering valt niet alleen de bijzondere instrumentatie van Any Human Friend steeds meer op, maar groeien ook de songs van Marika Hackman.
Ondanks de volle instrumentatie zijn het songs zonder al te veel opsmuk. Het zijn songs waarin Marika Hackman wederom imponeert als zangeres en laat horen dat ze in meerdere genres uit de voeten kan.
De eerste twee albums van Marika Hackman kregen wat mij betreft minder aandacht die ze verdienden en ik vrees dat ook Any Human Friend het zal moeten doen met bescheiden aandacht. Steek echter wat energie in dit album en vrijwel alle songs op het nieuwe album van Marika Hackman groeien stevig door. Ik was bij eerste beluisteringen eerlijk gezegd ook niet volledig overtuigd, maar inmiddels hoor ik een serie ijzersterkte en tijdloze popliedjes, waarin de talenten van Marika Hackman steeds genadelozer aan de oppervlakte komen. Erwin Zijleman
De muziek van Marika Hackman is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://marikahackman.bandcamp.com.
