04 oktober 2024

Nina Nesbitt - Mountain Music

De Schotse muzikante Nina Nesbitt debuteerde op jonge leeftijd veelbelovend, koos vervolgens vol voor de pop, maar laat op haar nieuwe album haar folky wortels weer horen, wat een interessant album oplevert
Ik begon met bijzonder lage verwachtingen aan het deze week verschenen vierde album van Nina Nesbitt, maar vind Mountain Music een aangename verrassing. Ik hoorde op het tweede en derde album van de Schotse muzikante persoonlijk niets meer van de belofte van haar debuutalbum, maar Mountain Music is een smaakvol album met flink wat invloeden uit de folk en aangename invloeden uit de Americana en de (indie)pop. Nina Nesbitt heeft zich ontwikkeld tot een uitstekende zangeres en getalenteerd songwriter en heeft een album afgeleverd waarmee ze een nieuw publiek kan aanboren. Ik had het niet meer verwacht, maar er is echt niets mis met Mountain Music.



Nina Nesbitt was pas 19 jaar oud toen in 2014 haar debuutalbum Peroxide verscheen. Het was misschien geen sensationeel goed debuutalbum, maar de Schotse muzikante liet wat mij betreft wel horen dat ze een belofte was voor de toekomst. Dat had haar platenmaatschappij al lang gehoord, want voor het debuutalbum van Nina Nesbitt schoven twee ervaren producers aan (Jake Gosling en Iain Archer), die het album voorzagen van een aantrekkelijk geluid. 

De folky popsongs van Nina Nesbitt spraken absoluut tot de verbeelding, wat werd versterkt door haar charmante Schotse tongval. Het deed wel wat denken aan de muziek van landgenote Amy McDonald, al zat er wel wat meer pop in de songs van Nina Nesbitt. Wat meer pop werd veel te veel pop op het tweede album van Nina Nesbitt dat in 2019 verscheen. Op The Sun Will Come Up, The Seasons Will Change was het charmante geluid van het debuutalbum van Nina Nesbitt vervangen door een 13 in een dozijn popalbum waar smaak nog kraak aan zat. 

Het in 2022 uitgebrachte Älskar was wel weer een stap in de goede richting, maar voegde wat mij betreft niets toe aan alles dat er al was. Dat hoorde een groot publiek anders, want Nina Nesbitt werd met Älskar definitief een wereldster. Na twee zwakke albums had ik Nina Nesbitt zelf al min of meer afgeschreven, maar ik ben toch wel gecharmeerd van haar vierde album, dat deze week is verschenen. 

Op Mountain Music hoor ik eindelijk weer wat van de belofte van het debuutalbum van de Schotse muzikante. Invloeden uit de folk die nog dominant aanwezig waren op haar debuutalbum schitterden door afwezigheid op de twee popalbums die volgden, maar ik hoor ze gelukkig wel weer op Mountain Music. 

Nina Nesbitt beperkt zich dit keer niet tot haar folky wortels, want de songs op haar vierde album sluiten ook goed aan bij de indiepop van het moment en bevatten ook een fraai vleugje Americana. Het zijn invloeden waarmee je je op het moment lastig kunt onderscheiden als jonge vrouwelijke singer-songwriter, maar waar ik de songs op de vorige twee albums van Nina Nesbitt vaak zouteloos vond klinken, heeft de Schotse muzikante een aantal aansprekende en in een aantal gevallen zeer aanstekelijke songs geschreven voor haar nieuwe album. 

Een track als I’m Coming Home is een ‘instant hit’ en zo staan er meer op Mountain Music. Waar het geluid met name op het tweede album van Nina Nesbitt was dichtgesmeerd met een elektronische brei, is Mountain Music voorzien van een ruimtelijk geluid, waarin ruimte is voor ingetogen akoestische klanken en voor zang met veel gevoel. 

De Schotse tongval van Nina Nesbitt is grotendeels verdwenen, maar ze heeft zich inmiddels wel ontwikkeld tot een uitstekende zangeres, wat je vooral hoort in de meer ingetogen en wat soberder ingekleurde songs. Als ik Mountain Music vergelijk met het inmiddels tien jaar oude Peroxide, hoor ik een veel volwassener en ook veel beter album. 

Het is ook een gewaagd album, want Nina Nesbitt neemt op haar nieuwe album afstand van de pop die haar wereldberoemd maakte en probeert het publiek dat gecharmeerd was van haar debuutalbum weer te veroveren. Of dat gaat lukken is maar de vraag, maar iedereen die afhaakte bij het tweede album van de Schotse muzikante moet normaal gesproken concluderen dat Mountain Music een enorme stap in de goede richting is. Erwin Zijleman


Mountain Music van Nina Nesbitt is verkrijgbaar via de Mania webshop:


03 oktober 2024

Being Dead - EELS

Het debuutalbum van de Amerikaanse band Being Dead was een van de leukere verrassingen van 2023, maar op haar tweede album EELS laat de band uit Texas horen dat het in alle opzichten nog veel beter kan
When Horses Would Run van Being Dead was vorig jaar misschien niet over de hele linie raak, maar er stonden een ruime handvol geweldige songs op het debuutalbum van de Amerikaanse band. Op het album nam Being Dead je vooral mee terug naar de late jaren 60, al waagde geen enkele band zich destijds aan de bijzondere mix van invloeden in de muziek van Being Dead. De mix van onder andere psychedelica en garagerock keert terug op het deze week verschenen EELS, waarop Being Dead haar geluid heeft geperfectioneerd. Dat deed de band niet alleen, want niemand minder dan John Congleton produceerde het album. Het levert een album op waar je alleen maar heel vrolijk van kunt worden.



De Amerikaanse band Being Dead debuteerde vorig jaar zomer zeer verdienstelijk met het hopeloos verslavende When Horses Would Run. De band uit Austin, Texas, vermengde op haar debuutalbum op inventieve maar ook zeer aanstekelijke wijze invloeden uit met name de 60s psychedelica, girlpop, surfrock en garagerock. 

When Horses Would Run leek direct afkomstig uit de Summer of Love en combineerde een lekker gruizig gitaargeluid met onweerstaanbaar lekkere koortjes met een hoog The Mamas & The Papas of The Beach Boys gehalte. De songs van de Texaanse band waren soms wat aan de melige kant en rammelden af en toe misschien ook net wat te veel, maar When Horses Would Run bevatte ook een respectabel aantal 24-karaats popsongs met af en toe fascinerende wendingen. 

Het leverde een van de meest charmante debuutalbums van 2023 op, maar je vroeg je stiekem ook af hoe goed Being Dead zou zijn met net wat meer focus, wat minder meligheid en een producer van naam en faam. Het is een vraag die deze week wordt beantwoord met de release van het tweede album van Being Dead. 

Op EELS rammelt de muziek van Being Dead wat minder, is de meligheid die op het debuutalbum af en toe de kop op stak verdwenen en lijkt de band zich volledig bewust van de eigen kwaliteiten. Ook de producer van naam en faam kwam er, want EELS is geproduceerd door niemand minder dan John Congleton, een van de meest succesvolle producers van het afgelopen decennium en de man achter topalbums van onder andere Sleater-Kinney, Black Pumas, Regina Spektor, Angel Olsen, St. Vincent en vele anderen. 

Topproducer John Congleton heeft de scherpe randjes van het geluid van het debuutalbum van Being Dead verwijderd, maar heeft alle charme van het geluid van de Amerikaanse band behouden. Ook EELS bevat vooral invloeden uit de 60s psychedelica, girlpop, surfrock en garagerock en staat vol met onweerstaanbaar lekkere songs, die er stiekem ook nog wat andere invloeden bij slepen. 

Het zijn songs die klinken of The Mamas & The Papas zijn gevallen voor lekker gruizige garagerock, maar hun gevoel voor aanstekelijke popsongs niet zijn vergeten. EELS ligt in muzikaal opzicht in het directe verlengde van het debuutalbum van Being Dead, maar de band doet echt alles beter. 

De muziek op EELS klinkt nog steeds lekker ruw, maar John Congleton heeft er voor gezorgd dat het nergens uit de bocht vliegt. Ook de zang klinkt beter dan op het debuutalbum en met name de koortjes zijn hemeltergend mooi. Het debuutalbum van de band bevatte zoals gezegd al een aantal 24-karaats popsongs, maar op EELS zijn deze popsongs de norm. 

Alles klinkt geweldig, maar er zit ook heel veel vaart en energie en zeker ook plezier in de songs op het tweede album van Being Dead. EELS is ook nog eens een stuk veelzijdiger dan het debuutalbum. Being Dead durft op haar tweede album ook gas terug te nemen en te experimenteren met ingrediënten uit het heden, wat verrassend goed uitpakt. Het grootste deel van de tijd is het echter 1967 op EELS en verruil je de Nederlandse herfst voor de Californische zomer van de liefde. Being Dead propt 16 heerlijke songs in nog geen veertig minuten en hierna wil je alleen maar meer. Veel meer! Erwin Zijleman

De muziek van Being Dead is ook verkrijgbaar via de bandcamp van de Amerikaanse band: https://beingdead.bandcamp.com/album/eels.


Below A Massive Dark Land van Naima Bock is verkrijgbaar via de Mania webshop: