De Australische singer-songwriter Sweet Whirl betovert met een warm en tijdloos klinkend singer-songwriter album vol mooie muziek en prachtige zang, maar ook een eigenzinnige twist
Esther Edquist maakt al een aantal jaren muziek, maar maakt nu diepe indruk met een bijzonder fraai album dat tijdloze singer-songwriter muziek uit de jaren 70 combineert met klanken uit het heden. De songs zijn prachtig, de instrumentatie is veelkleurig en varieert van uiterst sober tot zeer uitbundig, maar het is de stem van Esther Edquist die de meeste indruk maakt. De warme en emotievolle vocalen maken van een goed album een uitstekend album en zorgen er voor dat How Much Works je niet alleen een goed gevoel geeft, maar je ook diep weet te raken. Bijzonder fraai debuut van deze Australische muzikante.
Sweet Whirl is het alter ego van de Australische muzikante Esther Edquist en How Much Works is haar volwaardige debuut. Op twee eerder verschenen EP’s was de muziek van Sweet Whirl nog uitermate sober, maar How Much Works is voorzien van een wat rijker ingekleurd geluid.
Sweet Whirl maakt op haar debuutalbum singer-songwriter muziek met een jazzy tintje. Hier en daar duikt een vleugje Joni Mitchell op, maar over het algemeen genomen klinkt de muziek van Esther Edquist wel wat lichtvoetiger dan die van levende legende Joni Mitchell en hoor ik misschien nog wel meer van Carole King.
Ik ben persoonlijk zeer gecharmeerd van de instrumentatie op en productie van het album, die meerdere lagen instrumenten op fraaie wijze stapelen. How Much Works klinkt veel voller dan de muziek die de Australische muzikante eerder maakte, maar wat ruimhartiger ingekleurde passages worden met enige regelmaat afgewisseld met passages waarin de muziek van Sweet Whirl toch opeens weer heel sober klinkt en het aantal instrumenten is teruggebracht tot één of twee, wat zeker wanneer een ritmebox wordt ingezet bijna minimalistisch kan klinken. Ook dit kan overigens zo weer om kan slaan in een veel voller geluid.
Het organische klankentapijt op How Much Works ademt vooral de sfeer van het verleden en heeft vaak een 70s feel. Het kleurt prachtig bij de warme en krachtige stem van Esther Edquist, die laat horen dat ze een uitstekende zangeres is. Ze is bovendien een uitstekend songwriter, want de songs op How Much Works dringen zich stuk voor stuk makkelijk op en blijven ook makkelijk hangen.
Het debuut van Sweet Whirl laat zich beluisteren als een klassiek singer-songwriter album uit vervlogen tijden dat bijna alleen maar in Los Angeles kan zijn gemaakt, maar wanneer de Australische muzikante elektronische soundscapes aan haar geluid toevoegt, weet je dat How Much Works alleen maar uit het heden kan stammen.
De songs op het debuut van Sweet Whirl liggen lekker in het gehoor, maar de muzikante uit het Australische Melbourne is ook niet bang om zich met enige regelmaat buiten de gebaande paden te begeven en haar tijdloze songs te voorzien van wat experiment en avontuur. Het zorgt ervoor dat How Much Works de ruimte niet alleen vult met aangename klanken, maar je ook nieuwsgierig maakt naar alles dat nog komen gaat. Door de speelse accenten in de instrumentatie is de muziek van Sweet Whirl origineel, maar de tijdloze songs op het album vormen op hetzelfde moment een warm bad.
Ik was direct al gecharmeerd van de zang van Esther Edquist, maar naarmate ik het album vaker hoor vind ik deze zang alleen maar indrukwekkender, al is het maar vanwege de warmte en de melancholie die de Australische muzikante afwisselend in haar stem weet te leggen. Het is zang die bij mij keer op keer goed is voor kippenvel.
De singer-songwriter uit Melbourne maakt niet alleen indruk met haar mooie zang en aansprekende songs, maar speelde ook nog eens de meeste instrumenten zelf in, wat haar debuut van nog wat meer glans voorziet. Het levert een album op dat in de smaak zal vallen bij liefhebbers van 70s singer-songwriter muziek, maar ook iedereen die het laatste album van Lana Del Rey koestert (en terecht) zou hier eens naar moeten luisteren. Erwin Zijleman
De muziek van Sweet Whirl is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://sweetwhirl.bandcamp.com.
How Much Works van Sweet Whirl is verkrijgbaar via de Mania webshop:
LP (white), 24,99 euro
LP, 20,99 euro
Libby Rodenbough maakt op haar debuutalbum diepe indruk met prachtige songs, een steeds weer bijzonder smaakvol geluid en stem die dwingt tot luisteren
Ik had tot een paar dagen geleden nog nooit van Libby Rodenbough gehoord, maar inmiddels ben ik flink verslaafd aan haar deze week verschenen eerste soloalbum. Spectacle Of Love laat zich deels beluisteren als een vergeten klassieker uit het verleden, maar het is ook een album dat je steeds weer weet te verassen met bijzondere klanken en arrangementen en waarvoor je alleen maar kunt smelten wanneer Libby Rodenbough zingt. Spectacle Of Love is zo’n album waarvan je wel eens stiekem droomt of over fantaseert, maar opeens is het werkelijkheid. Absoluut een van de grote verrassingen van het moment.
Libby Rodenbough verdiende haar brood tot voor kort als zangeres en violist van de Amerikaanse band Mipso. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van de band uit Chapel Hill, North Carolina, gehoord, maar de traditioneel aandoende rootsmuziek met moderne accenten van Mipso is absoluut de moeite waard. Het is iets om later nog eens te ontdekken, want voorlopig gaat alle aandacht uit naar Spectacle Of Love, het eerste soloalbum van Libby Rodenbough.
Spectacle Of Love is een album dat maar een paar noten nodig heeft om de aandacht te trekken. De openingstrack van het album opent met warme en tijdloze pianoklanken die je mee terug nemen naar de jaren 70, waarna een bas clarinet zorgt voor bijzondere accenten. De muziek klinkt loom en zwoel en past perfect bij de prachtige stem van Libby Rodenbough, die bij oppervlakkige beluistering afwisselend aan Norah Jones, Rickie Lee Jones en Edie Brickell doet denken. Wanneer ook nog eens flink wat strijkers worden ingezet wint het 70s gevoel verder aan terrein, al is ook direct duidelijk dat Libby Rodenbough haar eigen weg kiest op Spectacle Of Love.
Openingstrack How Come You Call Me is zo smaakvol en eigenzinnig ingekleurd en zo mooi gezongen dat Libby Rodenbough voor mij vanaf de eerste noten een gewonnen wedstrijd speelde. De Amerikaanse singer-songwriter heeft zich er echter niet makkelijk van af gemaakt en weet in iedere track opnieuw te verrassen. Spectacle Of Love is een behoorlijk ingetogen album, maar in de instrumentatie is altijd ruimte voor bijzondere accenten. Het album is ook nog eens zo mooi opgenomen dat het lijkt of Libby Rodenbough en haar medemuzikanten bij jou in de woonkamer staan.
Het warme en organische geluid op het album vertrouwt ook in de tweede track op de bas clarinet en op de prachtige stem, die zich als een warme deken om je heen slaat, maar aan het eind mogen de strijkers op bijzondere wijze ontsporen, wat ook de tweede track op het album een avontuurlijk karakter geeft. Het is een avontuurlijk karakter dat steeds blijft terugkeren op het debuutalbum van Libby Rodenbough, maar ook steeds net wat anders wordt ingevuld.
Wanneer de clarinet in de derde track ontbreekt worden de bijzondere accenten al even fraai over genomen door fraai opgenomen snarenwerk, maar altijd is de prachtige zang van Libby Rodenbough en haar emotievolle voordracht de constante. Libby Rodenbough kan op haar debuut alle kanten op. Een experimentelere track met alleen haar viool, tracks die toch wat opschuiven in de richting van haar band Mipso, een mooi jazzy popliedje, je vindt ze allemaal op dit bijzondere album.
Spectacle Of Love is niet alleen een prachtig klinkend en fraai gezongen album, maar het is ook een intiem en intens album dat alleen genoegen neemt met volledige aandacht. De songs van Libby Rodenbough zijn zo mooi en haar zang is zo trefzeker dat Spectacle Of Love net zo makkelijk een vergeten klassieker van een aantal decennia geleden zou kunnen zijn, al klinken de verrassende wendingen absoluut eigentijds.
Spectacle Of Love van Libby Rodenbough is een album om je eindeloos mee op te sluiten en continu te beluisteren, maar ook dan blijft het album wonderschoon en hoor je nog steeds nieuwe dingen. Libby Rodenbough zoekt meer dan eens het experiment op haar eerste soloalbum, maar kan ook verrassend fraai ingetogen en jazzy of juist aanstekelijk en soulvol klinken. Ik lees er bijna nergens iets over, maar het eerste soloalbum van Libby Rodenbough is een prachtig blinkende parel. Erwin Zijleman
