21 mei 2025

Review: Lou-Adriane Cassidy - Triste Animal

Triste Animal is al het tweede album dat de Canadese muzikante Lou-Adriane Cassidy dit jaar uitbrengt en ondanks het feit dat het album aan de korte kant is, maakt de muzikante uit Montreal weer makkelijk indruk
Het was puur toeval dat ik aan het begin van het jaar het album van Lou-Adriane Cassidy oppikte, maar het bleek een gelukkige greep, want Journal d'un Loup-Garou was en is een uitstekend album. Sindsdien volg ik de Canadese muzikante op haar socials, waarop ik deze week, tot mijn verbazing, alweer een nieuw album zag opduiken. Triste Animal bevat acht nieuwe songs van Lou-Adriane Cassidy en het zijn uitstekende songs. De Canadese muzikante schrijft knappe songs, die ze heeft voorzien van fantasierijke arrangementen. Het zijn songs die vervolgens prachtsongs worden door de uitstekende stem van de zeer talentvolle Lou-Adriane Cassidy. In de gaten houden deze dame.



Aan het begin van dit jaar besprak ik het album Journal d'un Loup-Garou van de Canadese muzikante Lou-Adriane Cassidy. Het is een album dat in eerste instantie vooral de kant van de pop op leek te gaan, maar naarmate het album vorderde werden de songs van de muzikante uit Montreal steeds mooier en interessanter. 

Journal d'un Loup-Garou was het eerste album dat ik van Lou-Adriane Cassidy beluisterde, maar inmiddels weet ik dat ze hiervoor ook al twee uitstekende albums maakte. Met Lou-Adriane Cassidy heb ik er een nieuwe favoriete muzikante in het Franstalige segment bij en het eerder dit jaar verschenen album zou zomaar op kunnen duiken in mijn jaarlijstje over 2025. 

Slechts een paar maanden na het vorige album duikt de Canadese muzikante alweer op met een nieuw album, al zal Triste Animal met acht songs en slechts 26 minuten muziek ook vaak een mini-album worden genoemd. Ik vind 26 minuten voor een album aan de korte kant, maar de kwaliteit op Triste Animal ligt zo hoog en is zo constant dat het wat mij betreft best een album mag heten. 

Iedereen die eerder dit jaar Journal d'un Loup-Garou heeft beluisterd, zal net als ik onder de indruk zijn geweest van de bijzonder mooie stem van Lou-Adriane Cassidy en van de al even mooie inkleuring van haar songs. Het zijn twee ingrediënten die terugkeren op het wederom prachtige Triste Animal. 

In de openingstrack moeten we het vooral doen met stemmige pianoklanken en de prachtige stem van Lou-Adriane Cassidy, maar aan het einde van de track worden subtiele accenten toegevoegd aan de sobere klanken. De openingstrack van Triste Animal leert ons dat de Canadese muzikante prima een uiterst sober album met alleen piano en zang zou kunnen maken, maar dat heeft ze deze keer nog niet gedaan. 

De meeste songs op het album zijn voorzien van een wat rijker geluid en het is ook dit keer een geluid dat opvalt. Lou-Adriane Cassidy maakt duidelijk andere muziek dan de meeste Franse zangeressen van het moment en het is muziek die zich niet zo makkelijk laat beschrijven en al helemaal niet in een hokje laat duwen. Op Triste Animal komen meerdere genres voorbij en het album springt ook vrij gemakkelijk door de tijd. 

De muziek op het album is over het algemeen subtiel, maar ook warm en dromerig. Soms wordt de muziek op het album wat steviger aangezet, maar minstens net zo vaak klinkt de muziek op Triste Animal uiterst subtiel, wat zorgt voor een gevarieerd en dynamisch geluid. Omdat het nieuwe album van Lou-Adriane Cassidy steeds van kleur verschiet valt niet eens op dat Triste Animal aan de korte kant is, al had het album van mij best twee keer zo lang mogen duren. 

Net als op het vorige album trekken de songs en de muziek makkelijk de aandacht, maar ook op Triste Animal is de stem van Lou-Adriane Cassidy het sterkste wapen. Het is een stem die mij ook dit keer makkelijk weet te betoveren, waardoor ik ondanks de wat korte speelduur heel erg blij ben met dit extraatje van Lou-Adriane Cassidy. De Canadese muzikante krijgt in Nederland niet veel aandacht, maar check haar albums zeker eens als Franstalige muziek je dierbaar is. Erwin Zijleman

De muziek van Lou-Adriane Cassidy is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://louadrianecassidy.bandcamp.com/album/triste-animal.



20 mei 2025

Review: Avery Anna - let go letters

De jonge Amerikaanse muzikante Avery Anna leverde vorig jaar met Breakup Over Breakfast een debuutalbum vol belofte af en maakt deze belofte meer dan waar op haar echt uitstekende tweede album let go letters
Avery Anna heeft niet de tijd genomen voor haar tweede album, want nog geen jaar na haar debuutalbum is ze al weer terug met een tweede album. Het is een album waarop de nog altijd piepjonge Amerikaanse muzikante reuzenstappen zet. Op let go letters laat Avery Anna horen dat ze uit de voeten kan met bijzonder lekker in het gehoor liggende pop en rock songs, maar dat ze misschien nog wel makkelijker overtuigt in songs waarin ze opschuift richting country en countrypop. Het tweede album van Avery Anna is een album waarvoor de groten in de country en de pop zich niet zouden schamen, waardoor het alleen maar een kwestie van tijd kan zijn voor Avery Anna zelf een ster is.



De Amerikaanse muzikante Avery Anna (Rhoton) zette als tiener filmpjes op TikTok, waarop ze zittend in een badkuip songs van anderen vertolkte. Het leverde haar een verrassend groot publiek op en de basis voor een carrière in de muziek. Die carrière begon voor mij pas met het vorig jaar zomer verschenen debuutalbum van Avery Anna. 

Op Breakup Over Breakfast maakte de pas twintig jaar oude muzikante uit Nashville, Tennessee, wat mij betreft indruk met een lekker in het gehoor liggende mix van country, pop en rock. In haar songs stond Avery Anna stil bij het einde van een liefdesrelatie in persoonlijke teksten en liet ze wat mij betreft ook horen dat ze een prima zangeres is. 

Op Breakup Over Breakfast viel echt nog wel wat aan te merken, maar ik hoorde absoluut de belofte van de jonge Amerikaanse muzikante en voorspelde haar op basis van haar debuutalbum alvast een hele mooie toekomst in de countrypop of in de pop. Avery Anna komt verrassend snel na haar debuutalbum met een tweede album op de proppen, want deze week is haar tweede album let go letters verschenen. 

De titel van het album verwijst naar de brieven die haar fans achter kunnen laten na de concerten van Avery Anna en waarin ze psychische en sociale problemen van zich af kunnen schrijven. Ik heb geen idee hoe populair Avery Anna inmiddels in de Verenigde Staten is, maar gezien de aandacht voor haar tweede album in de eerste week na de release verwacht ik niet dat ze al heel groot is. 

Dat moet haast wel gaan veranderen nu, want met let go letters heeft de jonge Amerikaanse muzikante een album afgeleverd dat een heel groot publiek aan moet kunnen spreken. Op haar tweede album gaat Avery Anna verder waar haar debuutalbum Breakup Over Breakfast nog geen jaar geleden ophield, maar waar haar debuutalbum wat mij betreft vooral belofte liet horen, hoor ik op let go letters heel veel talent. 

Ook op haar tweede album kan de muzikante uit Nashville uit de voeten met country, met pop en rock en met countrypop. Het album bevat een aantal zeer aanstekelijke uptempo songs, zoals de uitstekende en lekker stevige single Mr. Predictable, maar Avery Anna neemt op haar tweede album ook met grote regelmaat gas terug en schuift dat flink op richting de Amerikaanse rootsmuziek. Van mij hoeft Avery Anna niet te kiezen tussen pop, rock en country, want in alle genres kan ze uitstekend uit de voeten. 

Ik was vorig jaar al gecharmeerd van de zang van de Amerikaanse muzikante, maar op haar tweede album is ze veel beter gaan zingen. In de uptempo tracks zingt Avery Anna met lekker veel power, maar ze zingt nog veel beter in de meer ingetogen songs en passages, waarin ze ook veel gevoel legt in haar stem. De uitersten liggen best veel uit elkaar op let go letters, maar de stem van Avery Anna is de verbindende factor. 

Liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek moeten misschien even wennen aan de popsongs waarmee het album opent, terwijl liefhebbers van pop het tweede deel van het album misschien net wat te veel country vinden, maar liefhebbers van beide genres, zoals ik, vinden op let go letters van Avery Anna echt heel veel moois. 

Het doet me af en toe wel wat denken aan de muziek van Megan Moroney, die twee jaar achter elkaar de top 5 van mijn jaarlijstje haalde. Het zou me niet verbazen als het tweede album van Avery Anna dit jaar een hoge notering gaat halen in mijn jaarlijstje, want let go letters is echt een ijzersterk album. Erwin Zijleman