13 juli 2025

Review: Sister. - Two Birds

Sister. is een band uit Brooklyn, New York, rond zangeressen Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky, die niet alleen overtuigen met hun stemmen, maar ook met uitstekende songs die binnen de indie een breed terrein bestrijken
Wanneer de Amerikaanse muziekwebsite Paste een album toevoegt aan haar favoriete albums van de week betekent dat nog niet onmiddellijk dat het een album is dat mij aanspreekt, maar als het gaat om een genre waarmee ik uit de voeten kan is de kans wel heel groot. Sister. maakt vooral indiefolk met hier en daar wat indierock en daar kan ik wel wat mee. Het is dringen in deze genres, maar de band rond Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky weet op te vallen met aansprekende songs en bijzonder mooie zang. Het levert een album op dat zomaar kan uitgroeien tot een van mijn favoriete albums van het moment en dat absoluut doet uitzien naar meer werk van deze band.



Ik ben Two Birds van Sister. (met een .) de afgelopen week in geen enkele releaselijst tegen gekomen, maar de Amerikaanse website Paste heeft het album wel toegevoegd aan de lijst met de beste albums van de afgelopen week. Daar ben ik blij mee, want ik heb Paste niet alleen hoog zitten als tipgever, maar heb met Two Birds van Sister. bovendien een album in handen dat precies in mijn muzikale straatje past. 

Sister. is een trio uit Brooklyn, New York, dat bestaat uit Ceci Sturman, Hannah Pruzinsky en James Chrisman. De eerste twee trekken in het beschikbare beeldmateriaal en op de cover van het album de meeste aandacht, maar laatstgenoemde produceerde het naar nu blijkt al tweede album van het Amerikaanse drietal en deed dat knap. Hannah Pruzinsky ken ik overigens ook als h. pruz, die vorig jaar met No Glory een bijzonder mooi maar inmiddels ook vergeten debuutalbum afleverde. 

Hopelijk is Sister. succesvoller dan h. pruz, want Two Birds is absoluut een album dat de aandacht verdient. Dat ligt voor een belangrijk deel aan de stemmen van Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky, die de songs van Sister. voorzien van magie. Het zijn twee betrekkelijk zachte stemmen, maar het zijn ook stemmen die elkaar op fraaie wijze versterken. Het zijn bovendien stemmen die perfect passen bij het soort muziek dat Sister. maakt. 

Paste vergelijkt de muziek van Sister. vanwege de stemmen van Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky met Adrianne Lenker en Lucy Dacus. Daar is op zich wat voor te zeggen, maar je doet er de echt bijzonder mooie zang op Two Birds ook wel wat mee te kort. Het nieuwe album van Sister. verdient het etiket indie, maar binnen de indie van het moment kan het drietal uit Brooklyn meerdere kanten op. 

De sober ingekleurde songs op het album passen in het hokje indiefolk, maar Sister. kan ook uit de voeten met indiepop en kiest incidenteel ook nog eens voor gruizige indierock. Door de prachtig bij elkaar klinkende stemmen van Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky doen de songs van Sister. af en toe denken aan Boygenius, maar verder dan wat vluchtige associaties gaat het niet. 

De twee zangeressen van de band trekken absoluut de meeste aandacht, maar Two Birds is ook een fraai ingekleurd en mooi geproduceerd album. Door het schakelen tussen ingetogen folky songs en net wat stevigere songs, of passages in songs want de muziek van de band kan ook in een song ontsporen, is Two Birds een gevarieerd album, dat zich makkelijk opdringt. 

Het is een album dat het verdient om met de koptelefoon te worden beluisterd, want dan hoor je goed dat de muziek op het album veel subtieler en rijker is dan je bij oppervlakkige beluistering hoort en ook de stemmen van Ceci Sturman en Hannah Pruzinsky en hun harmonieën komen bij beluistering met de koptelefoon nog beter tot zijn recht. 

Ik noemde de muziek van Sister. hierboven al muziek die precies in mijn muzikale straatje past en dat gevoel is alleen maar sterker geworden sinds ik het album vaker heb gehoord. Er zijn momenteel nogal wat albums met fluisterzachte vrouwenstemmen, waardoor verzadiging nadrukkelijk op de loer ligt, maar Two Birds van Sister. is een album dat ik zeker niet zou laten liggen, iets dat ook zeker geldt voor het vorig jaar verschenen album van h. pruz. Het album van Sister. is bovendien de zoveelste gouden tip van Paste, dat een goed oor heeft voor de parels in dit genre. Erwin Zijleman

De muziek van Sister. is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://sisternyc.bandcamp.com/album/two-birds.



12 juli 2025

Review: Noah Cyrus - I Want My Loved Ones To Go With Me

Noah Cyrus zal altijd worden vergeleken met haar oudere en beroemdere zus Miley, maar met het eigenzinnige I Want My Loved Ones To Go With Me laat de jongere Cyrus telg horen dat ook zij bulkt van het talent
Ik was bijna drie jaar geleden behoorlijk onder de indruk van het debuutalbum van Noah Cyrus, maar het deze week verschenen I Want My Loved Ones To Go With Me is nog veel beter. Natuurlijk staat Noah Cyrus in de schaduw van haar zus, maar op haar tweede album kiest ze nog wat nadrukkelijker haar eigen weg. Noah Cyrus blijft ver weg van de aanstekelijke pop, maar kiest voor veel invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek en een vleugje indie. Het levert een bijzonder klinkend album op, dat indruk maakt met een bijzondere sfeer, indringende songs en de mooie stem van Noah Cyrus, die is gegroeid als zangeres. Noah Cyrus gaat haar eigen weg en het is een prachtige weg.



Ik was ruim een maand geleden niet echt ondersteboven van het nieuwe album van Miley Cyrus. Van de grote popsterren van het moment is Miley Cyrus zeker een van de betere zangeressen en misschien zelfs wel de beste, maar de songs op Something Beautiful waren wat mij betreft te weinig onderscheidend, iets wat naar mijn mening ook gold voor de songs op het vorige album van de Amerikaanse superster. 

Bij Miley Cyrus heb ik altijd het idee dat ze veel beter kan als ze haar eigen dingen zou kunnen of mogen doen. Wat dat betreft heeft haar jongere zus Noah Cyrus het een stuk makkelijker, al is het vast niet eenvoudig om als zus van een grote popster je weg te vinden in de muziek. Daar slaagde Noah Cyrus in de herfst van 2022 overigens heel aardig in, want met The Hardest Part leverde de jongere Cyrus telg een bijzonder mooi debuutalbum af. Het is een album dat uiteindelijk mijn jaarlijstje haalde, wat zus Miley in mijn jaarlijstjes nooit is gelukt. 

In tegenstelling tot haar beroemde zus koos Noah Cyrus op haar debuutalbum niet voor grootse pop, maar voor Amerikaanse rootsmuziek met een vleugje indie. Noah Cyrus had op haar debuutalbum niet de vocale power van haar zus, maar maakte absoluut indruk met mooie en vooral ingetogen vocalen, die haar songs voorzagen van een bijzondere en vaak wat donkere sfeer. 

Noah Cyrus keert deze week terug met I Want My Loved Ones To Go With Me, eigenlijk volledig met hoofdletters geschreven, maar dat is wel erg schreeuwerig. Het is een album waarop Noah Cyrus verder gaat waar haar debuutalbum bijna drie jaar geleden ophield, want ook op haar nieuwe album omarmt de Amerikaanse muzikante vooral de Amerikaanse rootsmuziek. 

Dat doet ze op I Want My Loved Ones To Go With Me in veel gevallen met verrassend ingetogen songs. Het zijn songs die laten horen dat Noah Cyrus zich als zangeres flink heeft ontwikkeld, want de zang op haar tweede album klinkt een stuk zelfverzekerder en krachtiger dan die op het debuutalbum. 

Noah Cyrus wordt op I Want My Loved Ones To Go With Me onder andere bijgestaan door Bill Callahan, Fleet Foxes, Ella Langley en Blake Shelton en schuift hier en daar nog wat verder op richting de countrymuziek die ze thuis heeft meegekregen. Net als haar debuutalbum is I Want My Loved Ones To Go With Me echter geen puur rootsalbum, want Noah Cyrus heeft haar songs ook dit keer met enige regelmaat een indie vibe meegegeven. 

In een Amerikaanse recensie wordt de muziek van de Amerikaanse muzikante geplaatst tussen Emmylou Harris en Mazzy Star. Daar kan ik me niet direct in vinden, maar dat Noah Cyrus zowel invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek als uit de alternatieve pop en rock van het moment verwerkt onderschrijf ik zeker. Noah Cyrus is zeker niet de enige die dit doet, maar I Want My Loved Ones To Go With Me laat wat mij betreft een bijzonder geluid horen. 

Waar ik bij beluistering van het laatste album van Miley Cyrus vooral hoorde dat ze kan zingen en vakkundig gemaakte popsongs kan produceren, wist zus Noah me direct bij eerste beluistering te raken met haar songs, die zowel uiterst ingetogen als behoorlijk uitbundig kunnen klinken, maar altijd iets puurs hebben. De wat donkere klanken op het album versterken de impact van haar songs nog wat meer.

Ik weet zeker dat Noah Cyrus ook met haar nieuwe album qua populariteit weer flink gaat achterblijven bij haar beroemde zus, maar in artistiek opzicht geeft ze haar met I Want My Loved Ones To Go With Me op indrukwekkende wijze het nakijken. Noah Cyrus heeft wat mij betreft wederom een jaarlijstjesalbum gemaakt en dat is knap. Erwin Zijleman


I Want My Loved Ones To Go With Me van Noah Cyrus is verkrijgbaar via de Mania webshop: