08 juli 2025

Review - Smut - Tomorrow Comes Crashing

De Amerikaanse band Smut maakt geen geheim van haar liefde voor indierock uit de jaren 90, maar de band uit Chicago is zeker niet in het verleden blijven hangen en levert met Tomorrow Comes Crashing een uitstekend album af
Smut kan in de Verenigde Staten rekenen op de steun van de critici, die positief waren over de eerste twee albums van de Amerikaanse band en ook het deze maand verschenen Tomorrow Comes Crashing weer warm hebben onthaald. Ik begrijp het wel, want Smut maakt muziek zoals die in de hoogtijdagen van de 90s indierock wel vaker werd gemaakt en doet dat heel goed. De band beschikt in de persoon van Tay Roebuck over een uitstekende zangeres en heeft twee gitaristen die van wanten weten. Ook de songs van Smut zijn zeer aansprekend, waarbij het niet uitmaakt of ze terug grijpen op de indierock uit de jaren 90 of niet. Erg lekker album weer van de band uit Chicago.



Bijna drie jaar geleden besprak ik How The Light Felt, het tweede album van de Amerikaanse band Smut. Het was op het eerste gehoor een album van een soort waarvan ik er al tientallen of misschien zelfs wel honderden had beluisterd, maar het klonk zo lekker dat ik bleef luisteren, waarna mijn waardering voor het album snel groeide. 

Ik kwam het album destijds op het spoor via een aantal zeer positieve recensies in de Amerikaanse muziekmedia, waaronder recensies van mijn vaste tipgevers Pitchfork en Paste. Deze tipgevers brachten vorige week ook het nieuwe album van Smut onder mijn aandacht en ook Tomorrow Comes Crashing kon in de VS weer rekenen op zeer positieve kritieken. 

Bij eerste beluistering van het derde album van Smut had ik een soortgelijke ervaring als bijna drie jaar geleden. Ook op haar nieuwe album maakt de band, die werd opgericht in Cincinnati, Ohio, maar inmiddels Chicago, Illinois, als thuisbasis heeft, muziek zoals die in de jaren 90 door veel meer bands werd gemaakt. Tomorrow Comes Crashing doet vanaf de eerste noten denken aan 90s indierock en dat is een genre dat me nog altijd zeer dierbaar is. 

Smut wordt aangevoerd door zangeres en songwriter Tay Roebuck, waardoor de band zich vooral laat vergelijken met 90s indierock bands met een vrouwelijk boegbeeld. Daar waren er destijds ook nogal wat van, maar ik weet zeker dat Smut met haar nieuwe album destijds met de besten had meegekund. 

Tomorrow Comes Crashing opent lekker ruw met een aantal songs vol stevig gitaarwerk en de zang van Tay Roebuck, die met veel passie en kracht zingt. Zeker voor liefhebbers van 90s indierock klinkt het direct vanaf de eerste noten bijzonder lekker en als een feest van herkenning, maar Smut is zeker niet in de jaren 90 blijven steken en legt in haar muziek toch net wat andere accenten dan mijn indierock favorieten van destijds. 

Na een aantal lekker gruizige en stevige tracks neemt Smut bovendien gas terug en laat de band een wat gelaagder geluid horen, waarin ook een vleugje dreampop doorklinkt. Het is een geluid vol hard-zacht dynamiek waarin van alles gebeurt en waarin de stem van Tay Roebuck nog net wat aansprekender klinkt. 

Net als in 2022 vond ik de muziek van Smut in eerste instantie vooral aangenaam klinken, maar de songs van de band zitten ook dit keer goed in elkaar en voegen wat mij betreft ook wat toe aan alle muziek die in de jaren 90 in de indierock werd gemaakt. 

Tay Roebuck trekt met haar songs, haar teksten en vooral met haar mooie stem het makkelijkst de aandacht bij beluistering van Tomorrow Comes Crashing, maar ook de twee gitaristen van de band maken indruk, zeker wanneer ze bijzonder klinkende gitaarduels uitvechten. De nieuwe ritmesectie heb ik nog niet genoemd, maar ook bas en drums klinken uitstekend op Tomorrow Comes Crashing. 

Ik heb persoonlijk een voorkeur voor de songs op het album waarin de gitaren mogen ontsporen en ook de zang wat steviger uit mag pakken, maar ook als Smut gas terug neemt maakt de band een goede indruk. In Nederland lees ik nog niet heel veel over de band, die het waarschijnlijk goed gedaan zou hebben op de zomerfestivals deze zomer, maar ik begrijp wederom waarom de gerenommeerde Amerikaanse muziekmedia zo enthousiast zijn over de band uit Chicago. Erwin Zijleman

De muziek van Smut is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse band: https://smutonline.bandcamp.com/album/tomorrow-comes-crashing.


Tomorrow Comes Crashing van Smut is verkrijgbaar via de Mania webshop: